آشنایی با فناوری تولید پرسلان

واژه پرسلان به محدوده وسیعی از محصولات سرامیکی گفته می شود که دمای پخت بالایی دارند.علت پخت پرسلان ها در دمای بالا ، ایجاد ماهیت زجاجی (شیشه ای) و همچنین تخلخل کم در پرسلان است.سرامیک های پرسلانی در دو نوع لعاب دار و بدون لعاب تولید می شوند .هنگامی که بیسکویت (بدنه) در دمای بالایی پخته می شود، و تخلخل آن به صفر می رسد ، دیگر نیازی به لعاب کاری نبوده و نوع بدون لعاب پرسلان ها تولید می شود.

اگر چه پرسلان و چینی معمولا معادل تصور می شوند ولی این دو نوع سرامیک در دو خاصیت یکسانند یکی آنکه هر دو حالت زجاجی دارند و تخلخل بسیار پایینی دارند و دیگری اینکه هر دو را می توان با و یا بدون لعاب تولید و استفاده کرد.به هر حال چینی یک پرسلان است که جزء پرسلان های نرم طبقه بندی می گردد.

پرسلان های واقعی در دمای حدود ۱۲۰۰ درجه سلسیوس پخت می شوند. توسعه پرسلان در کشور چین در سال ۶۰۰ میلادی اتفاق افتاد. این شاهکار حرفه ای، نتیجه ای از ترکیب قابلیت پخت کوره ها در دمای بالا (۱۱۵۰ تا ۱۴۰۰ درجه سلسیوس) با کشف خاک کائولن (نوعی ماده رسی) و سنگ پرسلانی بود. سرانجام فرمولاسیون امروزی پرسلان واقعی پیدا شد. پرسلان های ساخته شده از این روش به نام پرسلان های سخت (porcelain hard-paste) معروفند. این پرسلان ها مخلوطی از کائولن و یک سنگ پرسلانی فلدسپاتیک هستند . پرسلان های اکسترودری یکی از مقاوم ترین موادی می باشند که تاکنون به دست بشر خلق شده است. این کاشی ها از طریق مخلوط کردن خاک های مختلف با آب و سپس طی مراحل قالب گیری خمیر ، برش، خشک کردن ، لعاب زنی و چاپ (در صورت نیاز) و پخت در دمای بالا و به مدتی طولانی حاصل می گردند. دمای بالای پخت سبب ذوب ذرات فلدسپار و به تبع آن نفوذ در درون ذرات خنثی و پیوند این ذرات با یکدیگر می شود.نتیجه این فرآیند ، تولید محصولی پایدار ، مقاوم و با ظاهری زیبا ، منحصر به فرد و کاملا طبیعی خواهد بود.