گلیسیرین همچنین به عنوان گلیسرول شناخته می‌شود، یک الکل قند است که از چربی‌های حیوانی یا گیاهی تهیه می‌شود. همچنین می‌تواند به صورت مصنوعی تولید شود. این شربت بی‌رنگ و بی‌بو است که طعم شیرینی دارد. گلیسیرین موجود در مواد غذایی توسط آکادمی تغذیه و رژیم‌های غذایی و سازمان غذا و داروی ایالات متحده به عنوان کربوهیدرات طبقه‌بندی می‌شود و دارای همان تراکم کالری و همانند قند است.
گلیسیرین به دلیل اثرات مرطوب‌کننده آن بر روی پوست و مو به طور گسترده در صنایع آرایشی و بهداشت شخصی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ماده را می‌توان در صابون، خمیردندان، دهانشویه، محصولات مو، لوسیون، کرم اصلاح و موارد دیگر یافت. در صنعت داروسازی از آن به عنوان یک ملین و به شکل نیتروگلیسیرین برای تسکین آنژین استفاده می‌شود.
بسیاری از غذاها و نوشیدنی‌ها از گلیسیرین به عنوان حلال، شیرین‌کننده و یا نگهدارنده استفاده می‌کنند. به ضخیم شدن غذاها، کنترل رطوبت و تثبیت امولسیون روغن و آب کمک می‌کند. می‌توانید گلیسیرین را در مواد غذایی مانند گوشت فرآوری شده، محصولات سویا، شیر تغلیظ شده، غذاهای مناسب، کالاهای پخته شده تجاری، نوشیدنی‌ها، چاشنی‌ها و طیف وسیعی از غذاهای فرآوری شده دیگر پیدا کنید.
سایر کاربردهای این محصول شامل مایع سیگار الکترونیکی، ضد یخ، مواد منفجره، فشارسنج و حتی سوخت است.
گاهی اوقات برای کمک به غلیظ‌تر شدن آن‌ها، برای کنترل سطح رطوبت آن‌ها یا تثبیت آن‌ها در صورت داشتن مخلوطی از آب و روغن به مواد غذایی اضافه می‌شود. این ماده عمدتاً در غذاهای فرآوری‌شده و شیرینی مورد استفاده قرار می‌گیرد و معمولاً توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده بی‌خطر تلقی می‌شود.
