اسید استیک پتروشیمی فن آوران

اسید استیک یا نام آیوپاک آن اتانوییک اسید یا جوهر انگور جز اسیدهای آلی (از گروه کربوکسیلیک اسیدها) است. استیک اسید دارای طعم ترشی، شبیه طعم سرکه می‌دهد. اسید استیک جزو مواد معدنی و متعلق به گروه اسید ها می باشد. اسید استیک جز اسیدهای کربوکسیلیک می‌باشد و در نامگذاری آیوپاک به اسید اتانوئیک معروف است. استفاده از اسید استیک در شیمی، به عهد باستان برمی‌گردد. در سال 1847، هرمان کولب شیمیدان آلمانی برای اولین بار از طریق مواد معدنی موفق به ساخت اسید استیک شد. باکتری‌های مخمر سرکه به دلیل تمایل به تولید اسید استیک به این نام معروف شده‌اند. این باکتری‌ها در مواد غذایی، آب و خاک یافت می‌شوند. اسید استیک بطور طبیعی از میوه‌ها و برخی مواد غذایی فاسد شده از فرایند تخمیر تولید می‌شوند و از قدیمی‌ترین ترکیبات شیمیایی شناخته شده توسط انسان می‌باشد. اسید استیک خالص، مایعی بیرنگ با بویی تیز، مایعی خورنده و قابل اشتعال می‌باشد. این اسید در 16.6 درجه سانتیگراد منجمد می‌شود. سرکه از فرایند تخمیر مواد غذایی دارای نشاسته و قند و مواد الکلی توسط باکتری مخمر سرکه (بچه سرکه) تولید می‌شود. برای تولید سرکه عموما از میوه‌هایی مانند سیب، انگور، دانه‌هایی مثل جو استفاده می شود. سرکه معمولا دارای اسید استیک با وزن حجمی 4 الی 8 درصد می‌باشد.

کاربرد و مصارف اسید استیک :

تولید وینیل استات، اتیل استات، حلال ها، نساجی، به صورت سرکه به عنوان چاشنی غذا و تهیه انواع ترشی استفاده می‌شود.

اسید استیک رقیق به عنوان افشانه برای از بین بردن قارچهای گیاهان استفاده می‌شود.

اسید استیک گلاسیال در صنایع شیمیایی در تولید فیلمهای عکاسی، تولید پلاستیک پلی اتیلن تری فتالات (PET) استفاده می‌شود.

همچنین به عنوان ماده واسطه در تولید استات وینیل که ترکیب مهمی در تولید چسب و رنگ می‌باشد و به عنوان حلال در تولید مواد معطر مصنوعی کاربرد دارد.