نهال زردآلو مورپارک

زرد آلو (نام علمی: Prunus armeniaca) یک گونه از خانواده گلسرخیان است. این درخت کوچک که میوه آن خوراکی است از دوران پیشاتاریخی کشت می‌شده‌است.

زرد آلو در زبان ارمنی «دزیران»، در ترکی آذربایجانی اریک (ərik) و در ترکی استانبولی قیسی(Kayısı) نامیده می‌شود.

هسته زرد آلو (همچون بسیاری از گیاهان دیگر) حاوی مقدار کمی سیانور به شکل سیانید هیدروژن است اما مصرف آن در مقادیر معمول خطری ندارد.[۲] اما در اروپا آژانس استانداردهای غذایی (FSA) هشدار رسمی مبنی بر اینکه مردم باید از خوردن این هسته‌ها خودداری وجود دارد، دلیل این است که هسته‌های زردآلو که حاوی سطح بالایی از سیانید هستند می‌توانند کُشنده باشند. سلامت نیوز با انتشار این خبر نوشت که آژانس استانداردهای غذایی (FSA) اعلام کرده است: «ما هشدار می‌دهیم که هسته‌های تلخ زردآلو اصلاً نباید خورده شوند، چون نوعی ماده طبیعی در این هسته‌ها وجود دارد که بعد از خورده شدن به سیانید تبدیل می‌شود.». ویتامین B۱۷ موجود در هسته‌های زردآلو بعد از خورده شدن به سم مرگ‌باری تبدیل می‌شود و مزیتی برای انسان‌ها ندارد. گزارش‌های منتشرشده نشان می‌دهند که فقط بیش از ۳۰ عدد هسته زردآلو برای کُشتن یک انسان سالم کافی است. حتی کسانی که در یک وعده بین ۱۰ تا ۱۵ عدد هسته زردآلو نیز بخورند نیز با عوارض جانبی نگران‌کننده مواجه می‌شوند. علائم مسمومیت ناشی از سیانید، شامل این موارد می‌شود: تهوع، سردرد، تب، تشنگی، بی‌خوابی، اُفت فشار خون و حتی مرگ در موارد شدید. هسته این میوه حاوی آمیگدالین است که در بدن به تولید ماده‌ای تحت عنوان سیانید می‌انجامد که مانند سیانور عمل کرده و ممکن است در افراد اختلال تنفسی، فلج و حتی مرگ را منجر شود.در نتیجه خوردن هستهٔ بیشتر از ۲ زردآلو در روز کارِ درستی نیست.[۷]

هسته زردآلو حاوی آمیگدالین (معروف به ویتامین ب ۱۷) است که به عنوان یک داروی ضد سرطاندر بین عوام مشهور شده بود که بعدها در تحقیقات مشخص شد کوچکترین تأثیری بر سرطان ندارد، اما در سالهای ۱۸۴۵ در روسیه و همچنین ۱۹۲۰ در آمریکا برای درمان سرطان استفاده شده‌است ولی هیج مدرکِ علمی که تأثیرگذاری آمیگدالین را در درمان سرطان یا هر بیماری دیگری تأیید کند به دست نیامده است. گفته می‌شد، یک تحقیق جانوری در گذشته نشان داده که آمیگدالین رشد سرطان در جانوران را کاهش می‌دهد و گسترش تومور در ریه را متوقف می‌کند اما تحقیق‌های متعدد پس از آن چنین چیزی را نشان نداده‌است. با توجه به نبود مدرک در مورد هرگونه اثر درمانی و همچنین داشتنِ عوارض جانبیِ جدی، در اتحادیه اروپا و ایالات متحده فروش آمیگدالین حتی ممنوع شده‌است.[۸] از جمله در یک آزمایش کلینیکی بر روی ۱۷۸ بیمار سرطانی که با آمیگدالین (در بین عوام مشهور به ب ۱۷) مورد درمان قرار گرفتند اندازه تومور سرطانی در تمامی آنها به جز یک نفر حتی بزرگتر شد، و برخی از آن‌ها نیز، دچار عوارض جانبیِ خطرناکِ نزدیک به مرگ، به دلیل بالا رفتن سطح سیانور در خون شدند[۹]