اعلام حریق آدرس پذیر FDA192

1. اصول کشف و تشخیص حریق در سیستم­های آدرس­پذیر، مشابه سیستم­های متعارف است، به جز این­که در این گونه سیستم­ها، هر یک از دتکتورهای اتوماتیک و یا شستی­ها دارای آدرس منحصر به فردی هستند که از طریق آن تابلوی کنترل مرکزی قادر به شناسایی و تعیین هر یک از آن­هاست.

در این نوع سیستم سیم­‌کشی از پانل به دتکتور با دو رشته سیم ولی به صورت Loop (سیم بندی حلقوی) انجام می­‌پذیرد که از تابلوی کنترل مرکزی آغاز و به همان تابلو ختم می­شود و کلیه­‌ی تجهیزات به صورت موازی در همین مدار حلقوی جای می­‌گیرند. هر حلقه می­‌تواند به تناسب تعداد تجهیزات و سطوح مورد حفاظت، یک یا چند منطقه را پشتیبانی کند. دتکتورهای سیستم آدرس­پذیر دارای ساختار سوئیچ­‌گونه‌­ای هستند که برای شناسایی آن­ها توسط تابلوی کنترل مرکزی به کار می­‌رود. به نظر می­‌رسد که در سیستم‌­های آدر‌‌س‌­پذیر موضوع منطقه‌­بندی چندان حائز اهمیت نباشد، زیرا شناسایی دتکتورها از طریق شناسه‌­ی اختصاصی آن­ها امکان پذیر است، اما گستردن حلقه­‌ی تشخیص بر بستر مناطق مختلف می­‌تواند به کشف محل وقوع، سرعت بیشتری دهد. بنابراین در این­گونه سیستم­ها نیز اگرچه مناطق در قالب مدار مطرح نیستند، اما با توجه به همان معیارهای تعیین منطقه­‌ی حریق، به صورت مجازی در نظر گرفته می‌­شوند. حداکثر مساحت فضاهایی که توسط یک حلقه می­‌توانند حفاظت شوند، ده هزار متر مربع است و بر این اساس، یک حلقه حداقل پنج­ منطقه را پوشش می­دهد.

سیستم هوشمند Analogue Addressable System:

سیستم­های متعارف و آدرس­پذیر علی­رغم تمایز در نحوه­‌ی هم­بندی و سطح فناوری به کار گرفته شده در آن­ها، در یک اصل مشترک هستند و آن نحوه­ی عملکرد رله گونه­‌ی دتکتورهاست، در حالی که در سیستم هوشمند که آن­را سیستم آدرس­پذیر آنالوگ نیز می­‌خوانند، اساس عمل­کرد بر پایه­‌ی استفاده از ریزپردازنده در دتکتورها و تابلوی کنترل مرکزی و راهبری نرم افزاری پی­‌ریزی شده است.