رله DOLD AN9842.82

رله یک وسیله الکترونیکی بوده که قابلیت ایمنی و کلید زنی به صورت خودکار را دارا می‌باشد. رله در واقع هنگامی که یک سیگنال مانند تغییرات فشار یا ولتاژ را دریافت می‌کند، کنتاکت‌های بار الکتریکی را بسته یا باز می‌کنند.

رله الکترونیکی معمولا در یک مدار یا چند مدار متعددی مورد استفاده قرار می‌گیرد که آن مدار نیازمند کنترل شدن باشد که این امر عموما با کمک سیگنال‌های دریافتی به وقوع می‌پیوندد.

یکی از مزیت‌های رله خودکار بودن آن می‌باشد یعنی اینکه بدون نیاز به دخالت انسان یک رله می‌تواند یک مدار یا قطع یا وصل کند که برای انجام این کار نیازمند سیگنال‌های متعددی می‌باشیم این سیگنال می‌تواند قوی یا ضعیف باشد، قوی یا ضعیف بودن سیگنال در عملکرد رله زیاد تفاوتی ایجاد نمی‌کند. اجزای تشکیل دهنده‌ی یک رله معمولا به شکل منطقی تنظیم و جایگذاری می‌شوند.

اجزای تشکیل دهنده‌ی رله الکترونیکی1 . آهن ربا 

مهمترین بخش در رله آهنربا می‌باشد. نکته جالب توجه آهنربای موجود در رله این است که این آهنربا در واقع یک فلز است که خاصیت مغناطیسی ندارد اما با قرارگیری در یک میدان الکتریکی می‌تواند به آهنربا تبدیل شود.

2 . تیغه‌ی در حال حرکت :

جنس این تیغه از فلز می‌باشد. این تیغه در واقع دستورات کنتاکت متصل به خود را انجام می‌دهد و مدار مورد نظر باز یا بسته می‌کند.

3 . فنر ارتجاعی :

معمولا بعضی از رله‌ها به فنر نیاز ندارند زیاد بود و نبود آن تفاوتی ایجاد نمی‌کند. فنر به تیغه متحرک متصل می‌شود و حرکت آن را روان‌تر می‌کند.

4 . کنتاکت :

رساناهایی هستند که درون رله به پایانه‌ها متصل‌اند.

5 . قالب :

قالب معمولا از جنس پلاستیک می‌باشد که اجزای تشکیل دهنده‌ی رله را در خود جای می‌دهد و از آنان در برابر عوامل بیرونی محافظت می‌کند.

6 . یوغ :

در رله یک هسته وجود دارد که روی آن هسته یک قطعه‌ی فلزی قرار گرفته هنگامی که هسته خاصیت آهنربایی پیدا می‌کند، یوغ تیغه متحرک را به خود جذب می‌کند و آن را نگه می‌دارد.