درخت سرو طلایی درسال 1402

سرو طلایی

نام علمی : Cupressus Macrocarpa

درخت سرو
درخت همیشه سبزی است که در بیشتر مناطق ایران می روید. شماری از کهنسال‌ترین آنها را هنوز می‌توان یافت. سرو ابرقو و سرو هرزویل از این جمله اند. درخت سرو در دسته مخروطیان جای دارد.
درخت سرو از درختانی است که ریشه در فرهنگ ایرانی داشته و جایگاه ویژه‌ای در میان مردم دارد. این درخت به عنوان یک درخت همیشه سرسبز و استوار حتا در سرما پایداری می‌کند. درخت سرواز هزاران سال پیش در ایران کاشت شده است و یکی از نمونه‌های کهنسال این درخت، سرو کاشمر بوده‌است که کاشت آن را به دست زرتشت دانسته‌اند.
اکنون نیز نمونه‌های کهنسال دیگری ازدرخت سرو در جاهای دیگر ایران همچنان استوار است که مهم‌تر از همه، سرو کهنسال چند هزارساله، در شهر ابرکوهیزد است که کهنسال‌ترین سرو جهان به شمار می‌رود.
یکی از ذخیره‌گاه‌های کم‌مانند سروهای کهنسال ایران بیش از ۲۲ اصله سرو ۲۶۰۰ ساله،‌ در استان ایلام است که آن‌ها را به نام سروهای زربین می‌شناسند. این سروها به علت عدم ثبت و ناشناخته ماندن، و در پی سوزانده شدن و بریده شدن، در معرض نابودی هستند. این درختان سرو کهنسال، در روستای «بان‌سول» در بخش «چوار» از توابع شهرستان ایلام جای دارند. به غیر از سوزانده شدن به دست مردم، گرد و غبار و خشکیدگی و همچنین بریدن شاخ و برگ‌های درختان سرو ایلام، باعث نابودی شماری از این درختان شده‌است.
انواع درخت سرو :
نام علمی : Cupressus Cupressaceae
سرو ناز :Cupressus sempervirns دارای تاج مخروطی شکل و زیباست و میوه آن به صورت کروی است. برگهای فلسی و متراکم دارد و نوک آن به سمت بالا قراردارد.
زربین C.V var. horizon tallis با انشعابات فرعی و افقی و سرو شیرازC.v .var. Fastigiata که بعنوان گیاه تزئینی در باغهای تاریخی و در محورهای اصلی کاشته می‌شده و به باغ زیبایی خاصی می‌بخشیده‌اند، از واریته‌های سروناز هست.
سرو نقرهای: Capressus arizonica دارای برگهای نقرهای است . بومی ایران نمی باشد. ولی در باغها کشت آن دیده شده است و ارتفاع آن به 8 متر می رسد.
سرو خمره‌ای Bieta orientalis دارای برگهای فلسی شکل است. رنگ عمومی آن سبز و روشن است که در زمستان کمی تغییر رنگ می‌دهد. بعنوان پرچین هم از آن استفاده می‌شود. میوه آن مخروطی کوچک است. از2 الی 5 فلس تشکیل شده که در کنار هر فلس دو دانه قرار گرفته است. سروها از گونه‌های رایج در باغ‌های ایرانی هستند و در اکثر باغهای تاریخی بویژه در باغهای شیراز، باغ فین کاشان و باغ شاهزاده ماهان مشاهده می‌شوند.
زرد شدن برگ های درخت سرو
درخت سرو درخت همیشه سبز سریع الرشد است که مناسب برای فضای سبز می باشد. درخت سرو رشد سالیانه مطلوبی دارد , اما تعدادی بیماری , آفت و تنش های محیطی می توانند سبب کوتاه مانده رشد و زردی در برگ های سوزنی آن شوند. همچنین رشد درخت سرو به تامین آب کافی و سطوح ازت بستگی دارد.
کمبود ازت
ازت به گیاهان در تقسیم سلولی و رشد سبز برگ کمک می کند. در اثر کمبود ازت رشد درخت کاهش یافته , ووجب دوکی و نازک شدن ساقه می گردد و برگ ها سبز مایل به زرد می شوند. کمبود ازت در درخت سرو بسیار متدوال است چون این درخت سریع الرشد می باشد. درخت سرو به این عنصر نیاز زیادی دارد ودر بیشتر خاک ها این عنصر به مقدار کم وجود دارد. کمبودازت و پوسیدگی ریشه علائم مشابه هم دارند که تشخیص آن به بررسی رویش درخت دارد.
پوسیدگی فیتوفتورایی ریشه
این بیماری توسط قارچ خاکزی بوجود می آید و این بیماری بیشتر در خاک هایی دیده می شود که زهکشی ضعیفی دارند. در اثر این بیماری شاخه وبرگ های درخت سروزرد می شود. آبیاری کم یا آبیاری نادرست می تواند سبب زرد شدن برگ های سوزنی درخت سرو گردد. ریشه های درخت سرو چند سانتی متر دور تر از تنه درخت گسترش می یابند و ابیاری اطراف تنه درخت موجب می شوئد که اب برای جذب توسط ریشه فراهم نشده و منجر به زرد شدن برگ ها می شود. آبیاری حداقل چند سانتی متر دور تر از تنه درخت و در تمام جهات انجام شود تا آب کافی برای درخت فراهم گردد.
در خاک های قلیایی و یا آبیاری با آب داری کربنات زیاد می تواند سبب کمبود آهن دردرختان شود. استفاده از مواد اصلاح کننده خاک مانند ماده الی و گوگرد می تواند موجب رفع کمبود آهن دردرخت سرو گردد. برخی ارقام درخت سرو به کمبود آهن بسیار حساس هستند. استفاده از کود آهن سلطان و تکامین رایز تولید شده توسط شرکت گل سم گرگان در محیط ریشه درختان می تواند به رفع سریع کمبود آهن و اصلاح خاک محیط ریشه کمک نماید. کمبود آب , فقدان نور و فشردگی خاک و حمله آفات و بیماری ها نیز سبب زرد شدن برگ های درخت سرو می شوند.در آب و هوای گرم و خشک حمله کنه های نیز در ابتدا سبب زرد شدن برگ ها ودر نهایت موجب خشک شدن برگ ها نیز می شود.
مناسب ترین روش تولید نهال سرو طلایی :

1- از قلمه های نیمه خشبی به طول 10-15 سانتی متر.

2- فصل مناسب قلمه زنی از اواخر شهریور تا اواسط مهر ماه.

3- خاک مناسب : یک سوم ماسه دانه ریز + یک سوم خاک برگ + یک سوم خاک جنگلی.

4- در داخل گلدانهای نایلکسی به قطر 7 الی 10 سانتی متر و به ارتفاع 20 سانتی متر و در داخل هر گلدان 2 عدد قلمه قرار داده شود.

5- قلمه ها را به عمق 3 الی 4 سانتی متر در داخل خاک قراردمی دهیم.

6- آبیاری آن روزانه یک بار انجام گیرد.

7- در فصل سرما با نایلکس روی قلمه ها را مثل گلخانه پوشانده و از تابش مستقیم نور خورشید با ایجاد نیمه سایه جلوگیری شود.

8- قلمه ها در اواخر اسفند تا اوایل فروردین ریشه دار میگردد.

9- پس از ریشه دار شدن قلمه ها می توان آنها را جدا کرده و هر نهال ریشه دار در یک گلدان بزرگتر باز کاشت نمود.