درخت انجیر معابد(انجیر بنگالی) درسال 1402

نامهای غیر ایرانی: Buddha tree ,Peepal Tree, Bo tree, beepul tree, sacred tree

نام علمی: Ficus religiosa Linn.

درختی بزرگ، ارتفاع تا 30 متر، قطر تنه 5/1 تا 2 متر، رشد سریع، همیشه سبز که در مناطق با آب و هوای موسونی نیمه خزان کننده و خزان کننده است. برگ¬ها براق، سبز تیره، چرمی، لرزان و قلبی شکل که نوک دراز و مخروطی شکل دارند. دارا بودن نوک دراز و مخروطی باعث می شود که شناسایی این درخت به آسانی صورت گیرد. دمبرگ ها کشیده که برخی اوقات تا 13 سانتی متر نیز می¬رسند. پهنک برگ بیضی پهن تا بیضی کروی، 25-7 × 16-4، حاشیه ها صاف و گاهی موج دار، رگبرگ¬های اصلی 2 و به ندرت 3 جفت، رگبرگ¬های فرعی 6 تا 9 جفت. برگهای آویخته با دمبرگهای طویل با کوچکترین نسیم ها میرقصند و برخورد برگ ها به هم صدایی دلنواز شبیه صدای باران بوجود میآورد. پوست خاکستری کم رنگ که مرتبا به صورت تکه هایی کنده شده و مجددا بازسازی می¬گردد. تنه در درختان جوان گرد بوده و به موازات پیر شدن برآمدگی¬ها و شیارهای بینظمی روی آن ایجاد می شود. میوه ها به صورت جفتی رشد میکنند و بعد از رشد گلها را میپوشانند. میوههای رسیده ارغوانی رنگ هستند.

مقاومت این درختان به شوری و خشکی کم بوده ولی در مقابل آفات و امراض و وزش باد مقاومت زیادی دارند.

میوه این درختان فندقه ای و کاذب است و در هر سال یک خزان سریع یک ماهه داشته و مجددا برگ ها سبز می گردند.انجیر معابد و بنگالی مخصوص مناطق حاره ای و گرم است.در استان هایی مانند خوزستان که دارای آب و هوای گرم و خسک است استقرار پیدا نموده است .  تکثیر این درختان عمدتا بوسیله قلمه است که در ماه های بهمن و اسفند ماه از گیاه مادر جدا شده و در بستر کاشت منتقل می گردد بدلیل داشتن برگ های گوستی به آب کمتری در زمان تکثیر نیاز دارد.