عدم رفع ایرادهای خودروهای داخلی ؛ از سر و صدای اضافه اتاق تا شتاب ناکافی و ضعف کولر
آمار مربوط به رضایت مشتریان از کیفیت اولیه خودروهای داخلی و عیوب اصلی مدنظر مشتریان از سال ۹۲ تا ۹۶ نشان می دهد هیچ گونه اقدام اصلاحی در این رابطه انجام نپذیرفته است.
مشکلاتی همچون بروز مشکل برای برخی خودروهای صفرکیلومتر آن هم بلافاصله پس از خروج از کارخانه و مجبور شدن صاحب خودرو برای مراجعه چند باره به تعمیرگاه‌ها برای رفع عیب، وجود سر و صدای اضافه اتاق خودروهای داخلی و به‌ویژه سرگردانی مشتریان در نمایندگی‌های خدمات پس از فروش خودروسازان، از مواردی است که موجب نارضایتی مصرف‌کنندگان ایرانی شده است.
طبق آمار شرکت بازرسی کیفیت و استاندارد «مصرف بالای سوخت»، «رگلاژ نبودن در خودروها» و «صدای اضافی داخل اتاق» با بیشترین فراوانی در صدر عیوب مورد شکایت مشتریان قرار داشته‌اند.
این سه عیب، از سال ۹۲ تا ۹۶ کماکان تکرار و تنها درصد آنها در این بازه زمانی تغییر کرده است. طبق گزارشی در سال ۹۶، رگلاژ نبودن در خودروها بیشترین درصد را (۳۹٫۲%) به خود اختصاص داده است. مصرف بالای سوخت نیز که ۱۹٫۲ درصد سهم دارد، در رده دوم عیوب موجود قرار گرفته و صدای اضافی در داخل اتاق با سهم ۱۵٫۵ درصد در رده سوم قرار دارد.
اما رده چهارم به «پایین بودن شتاب» با سهم ۱۱٫۴ درصد اختصاص می یابد. در نهایت، ضعیف بودن کولر یا به‌عبارتی دیگر «خنک نکردن» پنجمین عیب مشاهده شده در خودروها محسوب می‌شود که سهمی ۷٫۸ درصدی دارد. سایر عیوب نیز سهمی ۶٫۹ درصدی را به خود اختصاص داده‌اند.
اما برطرف نشدن سه عیب ابتدایی خودروهای داخلی نشان می‌دهد خودروسازان کشور چندان وقتی براى برطرف کردن این عیوب نگذاشته و طی پنج سال (ابتدای ۹۲ تا انتهای ۹۶) رگلاژ نبودن درها و مصرف سوخت بالا و صدای اضافی در اتاق خودروها تکرار شده است.
نکته مهم این است که هرچند خودروسازان در سال ۹۲ همچنان با تحریم دست و پنجه نرم می‌کردند و هم از حیث تولید و هم از جنبه کیفی در مضیقه بودند، با این حال در اواخر آذر آن سال، «توافق هسته‌ای» رخ داد و صنعت خودرو رفته‌رفته در مسیر خروج از تحریم‌ها قرار گرفت.
پافشاری وزارت صنعت و خودروسازان بر گرانى بیشتر خودروهاى بى‌کیفیت داخلى در حالى است که عامل «بالابودن قیمت» و نحوه« رفع ایرادات احتمالى هنگام تحویل خودرو» در صدر فهرست علل نارضایتى مشتریان خودرو قرار دارد.
با فاکتور گرفتن از «مصرف سوخت» که به هر حال نمی‌توان آن را تاثیرناپذیر از ناحیه تحریم دانست، وجود عیوبی مانند رگلاژ نبودن درها و صدای اضافی در اتاق، در نوع خود عجیب و غیر قابل پذیرش است، حتی در دوران تحریم. به‌عبارت بهتر، اگر حتی کل سال ۹۲ را درگیر با تحریم بدانیم، برای افکار عمومی پذیرفتنی نیست که خودروسازی کشور همچنان در مسائلی مانند رگلاژ نبودن در و صدای اضافی در اتاق خودرو درجا بزند.
در نتیجه بنظر می رسد رفع چنین عیوبی نه به تحریم ارتباط دارد و نه تکنولوژی خاصی را می‌طلبد و مسئله این است که رفع آنها که در صدر شکایات مشتریان است، در اولویت خودروسازان قرار ندارد.
در نهایت باید گفت وقتی خودروسازان در رفع عیوبی تا این حد ساده و پیش پا افتاده، درمانده‌اند، نمی‌توان پذیرفت محصولات تولیدی آنها در بخش‌های ایمنی و فنی و رفاهی، دارای عیوب فاحش نیست؛ کمااینکه سایر آمارهای کیفی، ضعف‌های بزرگ‌تر در خودروهای داخلی را آشکار کرده‌اند. این مساله را هم نباید فراموش کرد که عیوب پنجگانه موردنظر، به کیفیت اولیه خودروها (احتمالا سال اول استفاده) مربوط می‌شود و معمولا عیب و ایرادهای بزرگ‌تر، بعدها خود را نشان می‌دهند.
