تولید گوجه توسط آب دریا و نیروگاه خورشیدی
در نگاه اول پرورش میوه در بیابان برای تامین غذای جمعیت دنیا که قارچ‌گونه در حال افزایش است بسیار جالب و خوب به نظر می‌رسد. همچنین این باعث جلوگیری از تغییرات آب‌و‌هوایی نیز می‌شود.
یک مزرعه در جنوب استرالیا یک گلخانه را به همین شکل توسعه داده است. این گلخانه انرژی خورشیدی را برای تصفیه آب استفاده می‌کند و در زمین‌های بایر گوجه پرورش می‌دهد.
تجهیزات ۱۵۰ میلیونی نور خورشید را توسط ۲۳ هزار آیینه در نقطه‌ای متمرکز می‌کنند تا انرژی‌ای تولید کنند که به یک سیستم تصفیه آب متصل است.
این سیستم آب را از خلیج اسپنسر که در نزدیکی این نیروگاه است دریافت می‌کند و هر روز یک میلیون لیتر آب تولید می‌کند.
نتیجه گوجه است، گوجه‌های بسیار. این مزرعه هر روز ۸ کامیون گوجه‌ی تولید شده از آب تصفیه شده‌ی نیروگاه خورشیدی تولید و به فروش می‌رساند. با روند کنونی انتظار می‌رود که در طول یکسال تا تولید ۱۵ هزار تن در سال با ظرفیت کامل برسد. اما هنگامی که این یک دست‌آورد بزرگ است، این سوال پیش می‌آید که منطقی به نظر نمی‌رسد که این نیروگاه بزرگ را تنها برای پرورش میوه و سبزیجات استفاده کرد. در مصاحبه‌ای یکی از استادان دانشگاه نیو انگلند در استرالیا می‌گوید : این مانند استفاده از چکش صنعتی برای پوست کندن سیر است. ما در استرالیا برای پرورش گوجه هیچ مشکلی نداشته‌ایم. او درست می‌گوید. استفاده از تصفیه آب در بسیاری از نقاط در حال افزایش است، اما بیشتر توسط روش اوسموزی صورت می‌گیرد که یک پروسه انرژی‌بر و پرهزینه است. درنتیجه تصفیه آب به این صورت تنها در مناطقی که نیاز شدید وجود دارد و بهره اقتصادی خواهد داشت می‌صرفد که ساخته شوند و نگه‌داری صورت گیرد
این ممکن است با روی کار آمدن روش‌هایی ارزان‌قیمت‌تر و کاهش منابع آبی تغییر کند. اگرچه به نظر می‌رسد این راه‌حلی نیست که به زودی به مناطق فقیر‌نشین برسد و آنها باید خود را با تغییرات آب‌و‌هوایی تطبیق دهند که بسیار سخت و طاقت‌فرسا است. در نتیجه به نظر می‌رسد راه‌حل ایجاد گلخانه در بیایان برای پرورش نیست بلکه پرورش گیاهانی است که با شرایط سخت بیایانی سازگاری بیشتری داشته باشند.
