درباره بتن

بتن در مفهومی بسیار وسیع به هر ماده یا محصولی که از یک ماده چسبنده با خاصیت سیمانی شدن تشکیل شده باشد اطلاق می شود.

بتن ممکن است از انواع مختلف سیمان و نیز پوزولان ها ، سرباره کوره ها ، مواد مضاف ، گوگرد ، مواد افزودنی ، پلیمر ها ، الیاف و ..... تهیه شود.

پیشرفت هایی که طی چند دهه اخیر در فناوری بتن بوجود آمده است ، بی تردید با پیدایش افزودنی ها ،کاربرد آنها و نوآوری های بسیار در این گستره ارتباط  مستقیم دارد. ریشه این پیوند را می توان در امکان دستیابی به برتری های فنی در خواص و مشخصات بتن ،تسهیل در اجرای آن و صرفه جویی در انرژی ،نیروی کار و ... شناسایی کرد.

کشف تولید و مصرف مواد افزودنی در بتن ،محصول نیازهای فنی و اجرایی است زیرا کاربرد این مواد علاوه بر تامین تسهیلات اجرایی در کارهای بتنی موجب دستیابی به برتری ها و امتیازات فنی جدیدی در خواص اصلی بتن تازه و سخت شده می شوند که حصول آنها از طریق روشهای معمول و متداول طرح و اجرای بتن امکان پذیر نبوده و اگر باشد، از نظر اقتصادی به صرفه نیست.

با بررسی مقالات ارائه شده در کنفراس های بین المللی و مجلات معتبر به راحتی می توان گفت که امروزه در کشورهای صنعتی مانند ژاپن و آلمان و..... بیش از 90 درصد بتن ها با استفاده از این مواد ساخته می شوند به نحوی که جزء لاینفک اختلاط بتن محسوب می شود.

اگرچه از آشنایی متخصصین بتن با افزودنیهای شیمیایی مدت زیادی نمی گذرد ، ولی اثر بخشی  بالای این محصولات از لحاظ کیفی و اقتصادی بقدری مطلوب بوده که جزء واجبات مصرف در تولید بتن گردیده است.

با توجه به پیشرفت و پیچیدگی سازه های عمرانی در آینده ، استفاده از بتن های خاص با خصوصیتهای منحصر به فرد لازم و اجتناب ناپذیر خواهد شد.

تکنولوژی مواد شیمیایی ساختمان سهم مهمی در تولید آن بتن های خاص دارد ، بههمین علت تحقق و توسعه و پیش بینی آینده سازه های بتنی ، این صنعت را پیشتاز صنعت عمران خواهد کرد.