ویژگی های استفاده از الیاف در بتن
اصولا بتن خوب، بتنی است که دارای مقاومت فشاری دلخواه و رضایت بخشی باشد. رسیدن به یک مقاومت فشاری دلخواه و رضایت بخش بدین معناست که سایر خواص بتن مانند مقاومت کششی، وزن مخصوص، مقاومت دربرابر سایش، نفوذ ناپذیری، دوام، مقاومت دربرابر سولفاتها و ... نیز همسو با مقاومت فشاری، بهبود یافته و متناسب می شوند.
امروزه در مواد تشکیل دهنده بتن نیز تحولات شگرفی حاصل شده است. استفاده از افزودنی های مختلف به عنوان ماده چهارم بتن، گسترش وسیعی یافته و در پاره ای از کشورها دیگر بتنی بدون استفاده از یک افزودنی در آن ساخته نمی شود. در سازه های بتنی مسلح نیز جهت پرهیز از خوردگی آرماتور فولادی از مواد دیگری چون فولاد ضد زنگ و نیز مواد پلاستیکی و پلیمری (FRP) استفاده می شود که گسترش آن منوط به عملکرد آن در دراز مدت گشته است. با توجه به نیاز روز افزون به بتن های خاص که بتوانند عملکرد قابل و مناسبی در شرایط ویژه داشته باشند.
استفاده از بتن الیافی با مزایای ویژه خود می تواند کاربردهای وسیعی داشته باشد , لیکن جهت به کار گیری آن لازم است که دو نکته اساسی در نظر باشد.حداقل مقاومت بتن در سازه های بتنی به چه مقدار باشد؟ نحوه صحیح مخلوط کردن الیاف با بتن و همچنین استفاده از روان سازها جهت افزایش کارایی و همچنین جلوگیری از گلوله شدن بتن الیافی اعمال شود.
کیفیت بتن الیافی به عامل های زیر بستگی دارد:
- نسبت های مخلوط بتن
- مشخصات هندسی الیاف فولادی
- نسبت طول به قطر الیاف
- زبری سطح الیاف
مزایا بتن الیافی نسبت به بتن معمولی :
- مقاومت در مقابل تورق , سایش و هوازدگی سطح
- مقاومت زیاد در مقابل تنش های خستگی
- مقاومت بسیار عالی در مقابل ضربه
- قابلیت کششی , خمشی و برشی بالا
- مقاومت زیاد بعد از ترک خوردگی
- طاقت بالا (افزایش زمان تحمل بار از شروع ترک خوردگی تا شکست نهایی)
- ترک خوردگی در بتن الیافی از حالت متمرکز خارج شده و بصورت ترک های متعدد ظاهر می شود
