روش های مختلف مقاوم سازی

روش های مختلف مقاوم سازی
روش های مختلفی جهت مقاوم سازی سازه های بتن مسلح وجود دارد که با توجه به نیاز سازه و مسائل اقتصادی و مدت زمان لازم برای انجام پروژه و همچنین اهمیت سازه از منظر های مختلف، مناسب ترین روش بررسی و انتخاب می گردد. به دلیل گوناگونی ساختمان ها و تنوع نواقص و کاستی هایی که امکان دارند و نیز گوناگونی مقاصد مقاوم سازی، تکنیک های مقاوم سازی نیز متفاوت می باشند.
عمده ترین روش های مقاوم سازی سازه های بتن مسلح عبارتند از:
a      استفاده از دیوار برشی بتنی و فولادی
b      استفاده از بادبندها
c      استفاده از غلاف فولادی برای ستونها
d      استفاده از بتن با مقاومت بالا
e      استفاده از کامپوزیت های FRP به صورت نوار و میلگرد
f      استفاده از سیستم های جاذب انرژی نظیر میراگرها و جداسازهای لرزه ای
مقاوم سازی سازه های بتن مسلح با استفاده از کامپوزیت های FRP در مقایسه با سایر روش های مقاوم سازی به دلیل دستیابی به مقاومت بالاتر در ازای زحمت کمتر و همچنین عدم تغییر در شکل و ابعاد سازه پس از مقاوم سازی، به عنوان روشی متداول در سرتاسر جهان پذیرفته شده است.
مزایا ورق های FRP
مزایا ورق های تقویتی FRP به شرح زیر می باشند :
•وزن کم
•انعطاف پذیری بالا
•جابجایی راحت و آسان
•سرعت عمل بالا
•برشکاری در قطعات دلخواه
•سادگی اجرا
•امکان تقویت به صورت خارجی
معایب ورق های FRP
از جمله معایب این نوع ورق کامپوزیت پلیمری نیز می توان به موارد زیر اشاره کرد:
•آسیب پذیری در مقابل آتش سوزی
•کم تجربگی مشاوران و پیمانکاران در استفاده از آن
مراحل مقاوم سازی ساختمان با ورق FRP
مرحله اول : آماده کردن سطح المان را برای چسباندن ورق کامپوزیت FRP
برای این منظور باید تدابیر زیر صورت گیرد :
•تخریب قسمتهای آسیب دیده از حمله شیمیایی ( میلگرد و بتن)
•ایجاد لایه جدید جایگزین لایه تخریب شده
•پرکردن خلل و فرج سطحی المان ها توسط بتونه
•تسطیح سطح المان
•آغشته کردن سطح المان به مصالح Primer
مرحله دوم : اتصال کامپوزیت FRP
سه روش زیر برای چسباندن کامپوزیت به سطح المان متداول است .
روش اول : روش نصب دستی
در این روش ، تولید و اتصال کامپوزیت به صورت همزمان صورت می گیرد . به این ترتیب که بعد از اتمام مرحله اول ، سطح المان با غلتک به ملات پلیمری آغشته می گردد، سپس الیاف خشک توسط غلتک روی المان قرار می گیرد .
در حالت معمول برای کاربری آسان تر، الیاف دارای پوشش هستند.
بعد از قرار دادن الیاف در محل خود پوشش الیاف برداشته شده و لایه ملات پلیمری توسط غلتک الیاف را در بر می گیرد.
روش دوم : روش نصب لایه لایه
بعد از مرحله آماده سازی و تسطیح ناهمواری های موجود توسط بتونه (بتونه یک رزین دارای ویسکوزیته بالا است)، لایه ملات پلیمری توسط غلتک روی سطح المان قرار می گیرد.
سپس لایه کامپوزیت را به ملات پلیمری می چسبانند.
روش سوم : روش NSMR
روش کار به این صورت است که با برش سطح بتن بوسیله اره شیارهایی روی سطح المان ایجاد می شود.
بعد از تخلیه شیار از ذرات اضافی و گرد و غبار ، تا حدود نیمی از شیار میله کامپوزیت در شیار قرار می گیرد و با اپوکسی شیار پر می شود.
در استفاده از این روش برای اتصال کامپوزیت باید پوشش بتن ضخیمی در المان وجود داشته باشد.
مرحله سوم : مرحله تکمیلی و به عمل آوری
این مرحله شامل روش هایی برای محافظت کامپوزیت از آسیب های خارجی و همچنین توجه به مسائل زیبایی شناختی و معماری می باشد.
برای محافظت ملات پلیمری از تشعشع ماوراء بنفش باید سطح المان رنگ آمیزی شود.
از نظر معماری نیز قطعه مقاوم سازی شده باید مثل بقیه سازه در محیط اطراف استتار شود.