ویژگیهای یک ساز کهنه
یکی از ویژگی های یک ساز کهنه و قدیمی البته اگر به صورت مصنوعی با دست ایجاد نگردد فرو رفتگی و له شدن چوب در بخش اسکرول یا پشت حلرزونی ویولن است .این بخش طی سالیان متمادی هزاران بار با میز و جایی که ساز را میگذاریم برخورد میکند و به مرور زمان خورده و ساییده میشود تا جایی که کم کم صاف میشود مانند عکس های بالا
معمولا رنگ ویولن در سازهای کهنه تیره می شود و سر گوشی ها از جای خودشون بیرون میزند روی سطح ساز در بعضی از نقاط ویلن به خاطر ضربه خوردگی پیدا می کند رنگ ویلن به دلایل کهنه شدن و خراش های در طول زمان کمی کدر میشه ..... گاهی روی سوراخ اف جای ابزار برای تعویض سانت پست مشخص میشود ،زیر پایه خرک به خاطر فشار و خستگی چوب در طول زمان کمی فرورفته میشود ،لبه های صفحه ویلن در بعضی نقاط ساییده میشه و لاک و رنگش از بین میره اما همه اینها دلیل بر کهنه بودن ساز نمیشه چون برخی از سازندگان از روی عمد و به صورت دستی اقدام به کهنه نمودن سازهای تازه ساخته شده خود می کنند. که فقط تو آزمایشگاه با روش کربن چهارده می توان پی به کهنه بودن ساز برد حتی کارشناسان خبره هم نمیتونند نظر قطعی در مورد کهنگی ساز بدهند.
