لاستیک خودرو را با هوای معمولی پر کنیم یا با نیتروژن؟

سرپوش های سبز رنگی که روی سوپاپ لاستیک وجود دارند معمولاً نشان گر این است که باد لاستیک به جای اکسیژن معمولی با نیتروژن پر شده است. فروشندگان لاستیک، فروشندگان خودرو، تعمیرگاه ها و برخی پمپ بنزین ها سال هاست که مصرانه نیتروژن را به عنوان جایگزین بهتری برای هوا به مشتریان عرضه می کنند و علت را اینگونه بیان می کنند که نشتی نیتروژن کمتر است و در نتیجه لاستیک مدت طولانی تری پر باد باقی می ماند.

داستان نیتروژن واقعاً چیست؟

یکی از استدلال های طرفداران نیتروژن این است که موجب صرفه جویی در مصرف سوخت  می شود و در مقایسه با خودروهایی که لاستیکشان با هوا پر شده، مسافت بیشتری را طی می کنند. با افزایش سرسام آور قیمت بنزین شاید همین یک علت کفایت کند که از این به بعد لاستیک هایتان را با نیتروژن پر کنید.

یکی دیگر از مسائل مطرح در مورد نیتروژن، هزینه ی هر بار باد زدن لاستیک هاست که چیزی حدود ۵ تا ۱۰ دلار هزینه دارد. اگر بار اولتان باشد که می خواهید لاستیکتان را با نیتروژن پر کنید، هزینه اش از این هم بالاتر خواهد بود و در نتیجه این یک منبع درآمد برای تعمیرگاه ها محسوب می گردد. حال سوال اینجاست که آیا واقعاً با انتخاب گاز نیتروژن به جای هوا، ما و خودرویمان سود کرده ایم یا فقط تعمیرگاه ها درآمدشان بیشتر می شود؟ بگذارید نگاه دقیق تری به مزایای استفاده از نیتروژن داشته باشیم.

مزایای پر کردن باد لاستیک با نیتروژن

اینکه نیتروژن به اندازه ی اکسیژن نشتی ندارد درست است چرا که یک مولکول نیتروژن از یک مولکول اکسیژن بزرگ تر است و در نتیجه لاستیکی که با نیتروژن پر شده است می بایست مدت طولانی تری نزدیک به حد لازم پر باد (یا پر فشار) باقی بماند. دوام لاستیک های کاملاً پر نیز بیشتراست، هم مصرف سوخت را بهینه می کنند، هم رانندگی با آنها راحت تر است. البته توجه کنید که با گذشت زمان حتی نیتروژن هم از لاستیک نشت می کند فقط سرعت نشتش از هوا کمتر می باشد. در نتیجه حتی اگر لاستیکتان را نیتروژن هم بزنید هر چند وقت یک بار باید فشار باد لاستیک را چک کرده و از درست بودنش مطمئن شوید.

یکی دیگر از دلایلی که طرفداران نیتروژن مطرح می کنند این است که هوا رطوبت دارد که ممکن است در اثر تجمع آن در لاستیک، چرخ ها و سیستم نظارت بر فشار لاستیک ها (سیستمی که بر فشار لاستیک ها نظارت می کند و اگر مشکلی باشد هشدار می دهد) زنگ بزند و همچنین موجب پوسیدگی لاستیک از داخل شود. برخی کمپرسورهای هوا از خشک کن استفاده می کنند و قبل از اینکه هوا برای باد زدن وارد شلنگ شود، رطوبت آن را می گیرند. اما بسیاری از کمپرسورها این قابلیت را ندارند. در مقایسه اگر از نیتروژن استفاده کنید لاستیکتان "خشک" باد می شود. نبود رطوبت در نیترون خشک باعث می شود دمای داخل لاستیک ثابت تر باقی بماند. برای همین است که لاستیک باد شده با نیتروژن در میان خودروهای مسابقه ای رایج است.

هوای معمولی نسبت به نیتروژن ارزان تر است

از طرف دیگر، یک لاستیک پر شده با نیتروژن، باز هم صد در صد خالص نیست؛ حدود ۹۳ تا ۹۵ درصد نیتروژن و باقی هوا است. هوای معمولی ۷۸ درصد نیتروژن است. پس در نهایت خیلی فرق نمی کند نیتروژن بزنید یا هوای معمولی. و این را هم در نظر داشته باشید که هوای فشرده ارزان تر و حتی برخی جاها رایگان است.

به علاوه، اگر درپوش سوپاپ ایراد داشته باشد، اگر لاستیک درست سوار نشده باشد، اگر میخی در لاستیک فرو رفته باشد یا صدمه ی دیگری خورده باشد، فرقی نمی کند لاستیک با هوا پر شده باشد یا با نیتروژن، به هر حال نشتی خواهد داشت. نیتروژن نمی تواند خرابی های لاستیک را درست کند. پس لازم است که مرتب فشار لاستیک هایتان را چک کنید. حتی اگر به جای اکسیژن، نیتروژن زده باشید، باز هم تغییرات دما در داخل لاستیک ممکن است باعث نوسان در فشار باد لاستیک شود.

نتیجه گیری

گروه تجاری تولیدکنندگان تایر خودرو، موسوم به انجمن تولیدکنندگان لاستیک، می گوید نیتروژن تا حد اندکی کمک می کند فشار باد لاستیک کمتر از بین برود. اما یادآور این نکته است که نباید فکر کنیم نیتروژن می تواند جایگزینی برای تنظیم باد منظم لاستیک باشد. درست است که در مقایسه با هوای معمولی، مدت زمان بیشتری طول می کشد تا لاستیک نیتروژنی نیاز به تنظیم باد پیدا کند، اما فکر نکنید که این کار اصلاً لازم نیست. دائم باید فشار باد را چک نمایید.