جوجیتسوی برزیلی چیست؟

جوجیتسو برزیلی(به پرتغالی:  Brazilian jiu jitsu) نوعی هنر رزمی است که بر فنون گلاویزی و مبارزه در وضعیت خاک تأکید دارد. در مبارزات این رشته هدف نهایی به‌دست آوردن وضعیت برتر نسبت به حریف و بی‌دفاع ساختن او با استفاده از تکنیک‌های قفل‌کننده‌است.
جوجیتسو برزیلی در اوایل سدهٔ بیست میلادی از هنر رزمی ژاپنی کودوکان جودو تکامل یافت که خود در سدهٔ نوزدهم بر اساس سبک جوجیتسو ژاپنی برخی مدارس ژاپن طراحی شده بود. از میان فنون جودو و جوجیتسو در جوجیتسو برزیلی تأکید بیشتر بر نه-وازا (فنون خاک) است. بنیان‌گذار این رشته برادران کارلوس و هلیو گریسی هستند. کارلوس جودو را از میتسویو مائدا استاد ژاپنی مقیم برزیل آموخت و سپس آن را به برادران و اعضای خانواده خود آموخت. قدرت این رشتهٔ رزمی برای نخستین بار با شروع مسابقات آزاد یواف‌سی که مبارزان از کلیه رشته‌ها در آن شرکت می‌کردند و پیروزی های اسطورهٔ این رشته هویس گریسی(Royce Gracie) بر همگان اثبات شد.امروزه تمرین و آموزش جوجیتسو برای شرکت در مبارزات آزاد به یک اصل بدل شده است.
این رشته بر این اصل تأکید دارد که یک شخص کوچک‌تر و ضعیف‌تر با به‌کارگیری صحیح تکنیک‌ها و شناخت شیوه‌های جابه جایی نیرو می‌تواند یک مهاجم بزرگ‌تر و قوی‌تر از خود را شکست دهد. تمرین این رشته برای دفاع شخصی، شرکت در مسابقات ورزشی (جوجیتسو برزیلی و رشته‌های مشابه) و همچنین هنرهای رزمی ترکیبی صورت می‌گیرد. در واقع می‌توان گفت این رشته شباهتی به ورزش هایی نظیر تکواندو، کاراته و کونگ فو ندارد و به طور کامل بر اساس اصول گلاویزی بنیان نهاده شده‌است.

منبع: ویکی پدیا