اهمیت عایق کاری

در گذشته اماکن و منازل با یک دید خاص ساخته میشده، فقط با یک نظر که حافظ جان و مال ساکنین باشد. ولی اکنون با گرانی سوخت یک رباینده نامرئی برای هر خانه، آپارتمان، ویلا، سقف و دیوارهای کارخانه ها، سالن های مرغداری ها و دستگاه های حرارتی و برودتی در کشور به وجود آمده است که ثروت عظیمی را به صورت انرژی از ساختمانی که عایق نشده می رباید و به باد فنا می دهد. ساختمانی که عایق نشده است هوای سرد زمستان از آن حرارت (انرژی) جذب می نماید و هر آنچه جذب محیط خارج از سطح دیوارها و سقفهای بدون عایق می شود می بایستی با سوخت بیشتر در داخل ساختمان جبران شود تا دمای مناسب جهت زندگی در اتاق ها تامین گردد. نباید اشتباه نمود که مصالح ساختمانی مانند سقف و یا دیوار هرقدر ضخیم تر باشد می تواند وظیفه عایق را انجام دهد. برای تشخیص و درک ذهنی این مطلب لزومی ندارد که به کتب و مدارک فنی و تکنولوژی غرب رجوع نمائیم. کافی است بررسی درباره یک مساله فنی که صورت داستانی و تاریخی در فرهنگ ما به خود گرفته است رجوع نمائیم و آن حمام شیخ بهائی است.

می گویند حمام شیخ بهائی با انرژی معادل یک شمع گرم میشده است. فردی که اطلاعات فنی درباره کاربرد عایق دارد می داند که این یک افسانه نبوده بلکه می توانسته کاملاً یک واقعیت باشد. آنچه مسلم است ساختمان حمام شیخ بهائی در زمان خود یک شاهکار عایق کاری بوده با راندمان نزدیک به صددرصد که تلفات گرمائی از جدار دیوارها تقریباً صفر بوده است. حرارت مداوم حاصل از یک شعله (یک شمع) به خارج سرایت نمی کرده و سطح دیوارهای حمام را بطور مطلوب گرم نگاه می داشته است، بدون توجه به اینکه خارج از حمام دمای هوا کم یا زیاد بوده باشد.

با اجرای آئین نامه مبحث 19 مقررات ملی ساختمان و یا با دستورالعمل هائی که مشوق مصرف این محصول باشد مواد سوختی عظیمی را که اکنون در فضای این کشور به هدر می رود می تواند با عایق نمودن ساختمان های قدیمی و نوساز مهار نمود. در تابستان مصرف برق در ساختمان های عایق شده بسیار کمتر از ساختمان های فاقد عایق است. کولر و یا دستگاه های برودتی کوچکتری می توانند ساختمان نسبتاً بزرگی را از لحاظ برودت تامین نماید، منوط به اینکه ساختمان با ضخامتی مناسب عایق شده باشد.