برخودر پرندگان با هواپیما و نقش کلیدی دستگاه های دفع پرنده در فرودگاه ها
مقدمه:
پرواز رویای همیشگی
خداوند قدرت رسیدن به خواسته ها را به ما بخشیده اما راه رسیدن به تعالی برای هر کس متفاوت از دیگری است همانگونه که ا نسانها و پرندگان هر دو توانایی پرواز را دارند اما پرنده با بالهایش و انسان باهواپیما پرواز میکند.
پرواز رویا ی همیشگی انسان بود، حتی انسانهای اولیه همواره در تلاش بودند که این آرزوی دیرینه پرواز را محقق کنند تا جایی که حتی آنرا به تصویر می کشیدند.
آنها گاه ساعتها محو پرواز زیبای پرندگان میشدند وهمیشه صدای آه حسرتشان بلند بود.
بعضی وقتها آنهایی که ریسک پذیر تر و بلند پرواز تر بودند با شاخ و برگ درختان و یا پر پرندگانی که شکار میکردند برای خودشان بال درست کرده و بر فراز یک بلندی میرفتند تا پرواز کنند اما بال های ساختگی شان قدرت پریدن نداشت .پس ناگزیر از سقوط بودند سقوطی که بعضی وقتها پایان زندگیشان میشد .
بلند پروازی باید درحد توان وتلاشت باشد وگرنه محکوم به سقوط میشوی.
این افراد گرچه برای بدست آوردن آرزوی دیرینه شان یعنی پرواز تلاش میکردند اما در واقع راه پریدن را نمی دانستند .
آنها از این غافل بودند که خداوند به انسان قدرت پرواز داده است اما برای پریدن به او بال نداده و عقل داده است .
سرانجام با تکامل نوع بشر نگاه او به پریدن نیز کامل تر شد .انسان ها یاد گرفتند تا بالهای بزرگتر و سبکتر بسازند وسرانجام موفق شدند تا از ارتفاعات کم با موفقیت فرود بیایند . اما هنوزانسان به هدف نهایی اش یعنی پرواز به اوج آسمانها دست نیافته بود .
همه ما داستان پرواز برادران رایت را به خاطر داریم .پرواز آنها پرواز تاریخ بشر بود آنها موفق شدند به آرزوی دیرینه انسان برای پریدن جامه عمل بپوشانند.این موفقیت آنقدر شیرین بود که امروز با وجود ساخت هواپیماهایی با سرعت مافوق صوت بازهم یادآوری اش کام نوع بشر را شیرین میکند و همیشه داستان موفقیت برادران رایت در پرواز یکی از شیرین ترین درسهای دوران مدرسه است.
اما حکایت ارزوی پرواز انسان مانند حکایت خیلی از خواسته های ماست . خواسته هایی که اگرچه درذهن میپروانیم وحتی برای به دست آوردنش تلاش میکنیم اما به ان دست نمی یابیم چون مسیر صحیح را بلد نیستیم .
اگر انسانها از همان ابتدا برای پرواز کردن سعی نمیکردند مانند پرندگان بال بزنند خیلی زودتر به این ارزوی دیرینه خود دست پیدا کرده بودند.
مخترع هواپیما به معنی امروزی را برادران رایت می‌دانند ولی با توجه به کوشش‌های هم‌زمان دیگران، برخی این نکته را قبول ندارند. از جمله افرادی که کوشیدند هواپیما را اختراع کنند سر جورج کلی (انگلیسی)، آلفونس پنو (فرانسوی) و لوئی پیر مویارد (فرانسوی) بودند که موفق به ساختن هواپیمای بی موتور شد و لیلینتهال آلمانی که با هواپیما پرواز کرد ولی در اثر سقوط هواپیمای خود، در گذشت. این شخص در مدت عمر خود فقط پنج ساعت پرواز کرد.
