درباره کیک بوکسینگ بیشتر بدانید

کیک‌بوکسینگ (به ژاپنی: キックボクシング)‏ ترکیبی از رشته‌های رزمی موای تای، کاراته و بوکس است. کیک بوکسینگ ورزشی رزمی می‌باشد که تنها سی سال از تولد آن می‌گذرد. در کیک بوکسینگ ضربات دست، پا، زانو، آرنج و گرفتن همدیگر آزاد می‌باشد. ولی زدن حریفی که بر روی زمین افتاده ممنوع است. به طورکلی هدف از تمرینات کیک بوکسینگ دفاع ازخود، به دست آوردن آمادگی جسمانی و هم چنین به عنوان ورزش رزمی می‌باشد.

تاریخچه

ریشهٔ اصلی کیک بوکسینگ به ۲۰۰۰ سال پیش درآسیا بر می‌گردد. کیک بوکسینگ ژاپنی در دههٔ ۱۹۶۰ میلادی ایجاد و رقابتهای آن از همان دهه شروع شد. بنیان گذاران آناوسامو ناگوچی و تاتسو یامادا می‌باشند. کیک بوکسینگ آمریکایی در دهه ۱۹۷۰ میلادی به وجود آمد. کیک بوکسینگ را می‌توان ورزش رزمی چند رگه دانست که درآن از روش‌های رشته‌های مختلف رزمی استفاده شده‌است.

نام گذاری

اصطلاح کیک بوکسینگ به وسیله اوسامو ناگوچی ژاپنی برای نام گذاری رشته‌ای رزمی که ازموای تای وکاراته الهام گرفته شده بود استفاده شد. او این رشته را در سال ۱۹۵۸ معرفی کرد. کیک بوکسینگ در واقع از دو قسمت (کیک = ضربه پا) و (بوکسینگ = مشت زدن) تشکیل شده که تکنیک‌های اصلی آن هم در مشت و ضربه پا می‌باشند.

روش مبارزه

مسابقات در یک زمین مربع شکل ۱۶ تا ۲۰ فوتی که با طناب محصور شده برگزار می‌گردد. زمان بازی معمولاً سه راند سه دقیقه ای می‌باشد. که ورزشکاران بین هر راند یک دقیقه استراحت می‌کنند. هر مسابقه توسط یک داور و یک پزشک کنترل می‌شود. و در هر راند سه قاضی به مبارزان امتیاز می‌دهند.

بنیان گذار کیک‌بوکسینگ در غرب جو لوئیس می‌باشد که پدر کیک بوکسینگآمریکانامیده می‌شود.

کیک بوکسینگ مانند تمام رشته‌های رزمی دارای کمربند و دان می‌باشد. این ورزش داخل رینگ برگزار می‌شود و گرفتن حریف در مسابقه خطا است و اگر در طول مسابقه بیش از سه خطا داشته باشی بازنده اعلام می‌شوی. در مسابقه یک داور وسط وجود دارد و سه داور کنار و یک قاضی وجود دارد. در بعضی از مسابقات که سطح آن پایین است زمان مسابقه ۲راند ۲ دقیقه‌ای است. به افرادی که در مبارزات کیک بوکسینگ شرکت می‌کنند فایتر می‌گویند.

ضربات مشت به سر حریف دارای 1 امتیاز و ضربات پا به سر دارای 2 امتیاز میباشد.همچنین ضربات پایی که به صورت چرخشی اجرا شوند و به سر حریف اصابت کنند دارای 3 امتیاز شیرین هستند.اجرای ضربات چرخشی معمولاً توانایی زیادی می طلبد و در واقع یک نوع حرکت ریسکی است،به همین دلیل این گونه ضربه ها کمتر توسط حرفه ای ها اجرا می شود.