تاریخچه چرم

تاریخچه چرم :

تاریخ چرم به طور کلی با پیشرفت بشر هماهنگ بوده است غارنشینان اولیه چرم را به صورت یکی از سرمایه های اولیه و با ارزش خود می دانستند زمانی که انسان ها هنوز تمدن نداشتند چرم نقش مهمی در تاریخ بقاء داشت.

دو روش استفاده اولیه پوست :

1- استفاده از آن هنگام شکار، به طوریکه خود را در پشت پوست قرار می دادند .

2- به عنوان پوششی در برابر سرما

در بسیاری از مکان های ماقبل تاریخ در سراسر ایران از جمله غار بلت در منطقه دریای خزر در شمال ایران و تپه یحیی در جنوب کرمان سنگ های تراشیده شده کشف شد که برای تمیز کردن و آماده سازی پوست حیوانات بکار برده می شد، و هرگز روشن نشده که بشر اولیه چگونه روشی یافت که به وسیله آن روش توانست پوست های سخت و قابل فساد حیوانات را به چرمی نرم و دباغی شده تبدیل کند.

انواع پوست معمولا به دو دسته تقسیم می شوند :

1- پوست های سبک : مثل گوسفند-بز-آهو-سمور-بزغاله-روباه

2- پوست های سنگین : مثل اسب-شتر-گاومیش-گوساله-زرافه

موارد استفاده از پوست های سبک ( گوسفند ) :

تهیه چرم برای لباس-دمپایی-کالاهای سراجی نظیر کیف-کمربند-قلاده-لگام

تهیه جیر برای کیف ، تهیه آسترهای پشم دار و انواع پوستین .

موارد استفاده از پوستهای سنگین :

بیشتر جهت تهیه چرم برای ( تخته چرم یا تخته پوست )-رویه کفش-رویه مبلمان و انواع مصنوعات چرمی.

انواع پوست مورد مصرف در ایران :

بز و بزغاله- گوسفند-گاو - شتر و شترمرغ

پوست سالم و مرغوب چگونه پوستی است ؟

پوست سالم ، پوستی است که به روش صحیح از حیوان جوانده و به روش صحیح دباغی شود و فاقد قسمت های زائد و اضافی و سوراخ و جای زخم که در زمان حیات حیوان باقیمانده و التیام یافته است ، باشد .

در مورد پوست های سبک ، پوست را در محفظه های مخصوص به مواد چرب کننده آغشته می کردند و با پا لگدمال می کردند تا روغن کاملا جذب پوست شود باعث نرمی و لطافت پوست شود. بعد از این مرحله به وسیله چاقوهای ویژه ای مرحله گوشت گیری از سطح داخل پوست انجام می گرفت .