رکوردی تازه در ذخیره انرژی خورشیدی در نیروگاه‌ها
یکی از مهم‌ترین چالش‌ها برای به کارگیری نور خورشید در نیروگاه‌های مقیاس بالا، استفاده انرژی بعد از غروب خورشید است. موسسه SunShot همواره بر روی سیستم‌های ذخیره انرژی کار می‌کند و نمونه‌های جدیدی را ابداع یا نمونه‌های قدیمی را بهبود می‌بخشد. یکی از پروژه‌هایی که تحت حمایت مالی این موسسه در زمینه ذخیره انرژی خورشیدی در نیروگاه‌های خورشیدی متمرکز بود به دست‌آورد‌های جدیدی رسیده است.
محققین در آزمایشگاه ملی انرژی‌های تجدیدپذیر بر روی یک دریافت‌کننده ذرات ریزان تحقیق می‌کنند. معمولا دریافت‌کننده‌ها از مایع‌ای مانند نمک مذاب برای انتقال حرارت گرمای جمع‌آوری شده استفاده می‌کنند. این پروژه به جای نمونه‌ّهای قبلی از پروپات‌ای که به روش آبشاری انرژی را جمع می‌کند استفاده کردند. پروپانت از اکسید آهن و سیلیکا ساخته می‌شود که ماده‌ای مانند ماسه است. تاکنون این ماده در نیروگاه‌های خورشیدی استفاده نشده بود ولی به نظر ماده‌ای با پتانسیل بالا می‌رسد. بر اساس تجربه، ذخیره‌کننده‌های انرژی تجاری که از نمک مایع استفاده می‌کنند نمی‌توانند دمای تا ۵۰۰ یا ۶۰۰ درجه سیلیسیوس را تحمل کنند. درحالی‌که پروپانت می‌تواند تا دمای برابر ۱۲۰۰ درجه سیلیسیوس و حتی بیشتر را ذخیره کند. محققین آزمایشگاه ملی در آمریکا هدف را ۷۰۰ درجه سیلیسیوس قرار داده بودند که با تعجب به رکوردی برابر ۸۴۰ درجه رسیدند. این دمای بالا به بازدهی بالاتر منجر می‌شود که با مقدار انرژی دریافتی مشابه از خورشید می‌توانند مدت زمان بیشتری بعد از غروب خورشید انرژی تولید کنند. این پروژه به اندازه‌ای موفقیت آمیز بوده است که موسسه سان‌شات حمایت مالی را افزایش داده و هدف را برای مای بالاتر و بازدهی بیشتر تعریف کرده است.
