سمپوزیوم «منطقۀ تماس»

سمپوزیوم «منطقۀ تماس» با بهره‌گیری از روش «فکر کردن از طریق ساختن می‌خواهد مخاطبان را به تأمل دربارۀ روایت‌های حاصل از روابط میان ماده، بدن انسان و غیرانسان، دست‌ساخته و اجتماع دعوت نماید. رویکرد سمپوزیوم بر مبنای دیدگاه‌های پسا انسان‌گرایانۀ فیلسوفانی چون دونا هاراوی و برونو لاتور است و در آن به بررسی ارزش انسان وغیرانسان و امکانات بلقوۀ برآمده از تماس آنها با دست‌ساخته‌ها در فرهنگ ایران پرداخته خواهد شد.

منظور از دست‌ساخته هر شکلی از «بودن» است که با بدن در تماس باشد. با توجه به امکان و قابلیت‌ دست‌ساخته‌ها برای شکل پذیرفتن و شکل دادن، این پرسش‌ها مطرح می‌شود که فرهنگ ایرانی چه شناختی از رابطۀ میان بدن (انسان‌غیر -انسان)، ماده و دست‌ساخته دارد؟ در دنیای امروز تکنولوژی و دست‌ساخته چه فقدانی را در ما ترمیم می‌کنند؟ و چگونه دست‌ساخته‌ها مرزهای هویت فردی و اجتماعی اعمال‌شده بر بدن را به چالش می‌کشند؟