روش های درمان با اکسیژن فعال:

در خصوص بیماریها ی عفونی می توان آنان را نسبت به روده کوچک و بزرگ و محل آن در قسمت های متفاوت روده تقسیم بندی کرد. عفونت های روده کوچک از راه میکروارگانیزم ها ایجاد می شود که به خوردن آنتی بیوتیک نیاز ندارد و خودبخود بهبود می یابد. در عفونت های روده کوچک بیمار حجم زیادی از آب و املاح را از دست می دهد که بیمار باید برای جایگزین کردن آب از دست رفته، مایعات فراوان بنوشد و بهتر است که همراه با آب از محلول  O.R.S استفاده نماید که دارای سدیم، کلروپتاسیم و قند است. همچنین استفاده از غذاهای آبکی مانند سوپ و دوغ و چای کمرنگ همراه با نبات و کمپوت سیب بهترین غذاها در زمان اسهال است و شیر و موز باعث افزایش اسهال می گردد. در عفونتهای روده بزرگ که عموماً مزمن بوده و درمان قطعی برای ریشه کنی آن وجود ندارد ولی معمولاً به خوبی با درمان دراز مدت دائمی قابل کنترل است. البته درمان این بیماری نسبت به وسعت، شدت علائم و درجه التهاب متفاوت می باشد. هدف از درمان این بیماری ایجاد در حفظ فاز خاموشی است . بعضی از مواردی که در کنترل این بیماری استفاده شده ولی تاثیر آن کامل نبوده شامل روغن ماهی، نیکوتین، آنتی بیوتیک ها، پروبیوتیک ها هستند. حدود ۳۰% بیماران در نهایت نیاز به عمل جراحی داشته که عموماً بین ۱۵ تا ۲۰ سال بعد از شروع بیماری لازم می گردد. با توجه به شیوه های متداول درمان می توان نتیجه گرفت درمان این بیماری ها بطور کامل صورت نمی پذیرد و بیمار باید با آن مدارا نموده و با پرهیز رژیم های غذایی و پیگیری های پزشکی با آن زندگی نماید. اما  جالب توجه است که بالای ۲۰ سال است در خیلی از کشور ها توانسته اند بخش عمده این نوع بیماری ها را از روش اکسیژن فعال مهار و درمان نمایند و جلوی خیلی از نگرانی ها و عوارض ناشی از این بیماری را بگیرند. اکسیژن فعال گازی است که از مولکول اکسیژن بدست می آید و با توجه به اینکه یک اتم تک ظرفیتی ساده می باشد عملاً نمی تواند در طبیعت زنده و ماهیتی داشته باشد. لذا در اولین فرصت با میکروارگانیسم ها و آلودگی های خطرناک ترکیب شده و باعث تغییر ماهیت مولکول آلودگی می شود. و نهایتاً آن را نه تنها برای انسان بلکه برای موجودات زنده بی خطر می سازد. به همین منظور گاز اکسیژن فعال یک ماده ضدعفونی کننده فوق العاده عالی و بی خطر بوده و یک قاتل حرفه ای در جهت از بین بردن عفونت می باشد. لذا چنانچه بتوانیم اتم اکسیژن را به آلودگی و عفونت برسانیم شروع به از بین بردن آن می نماید. امروزه در جوامع پزشکی پیشرفته گاز اکسیژن فعال را از طریق رکتوم نسبت به میزان و حجم عفونت روده جهت تعیین زمان مناسب به داخل روده رها می نمایند و آن را Insufflafions  می نامند. گاز اکسیژن فعال از این طریق  دیواره روده جذب  شده و داخل جریان خون می گردد و با حمل آن به وسیله سیستم گردش خون باعث تمیز شدن روده می شود. عموماً اکسیژن فعال به صورت مرطوب به داخل روده رها می شود تا جذب بهتر و موثر تر انجام شود. اکسیژن فعال نسبت به جذب باکتری های خطرناک، مخمرها و گاز مازاد در روده بزرگ فوق العاده عمل می کند. این شیوه درمان، یک سم زدایی قوی و از بین بردن خارش و دانه های زیر پوست نیز می شود به همین منظور جهت تسریع در بهبودی و افزایش سم زدایی از بدن پزشکان ویتامین ها، مواد معدنی ( به خصوصص الکترولیت) مکمل ویتامین E ، خوردن سیزیجات تازه و نوشیدن آب زیاد را برای دفع سریعتر مواد زائد از روده ها تجویز می کنند. حتی جهت سم زدایی بدن بیمار را در یک اتاقک کوچک که پس از بسته شدن درب آن سر و گردن وی از آن بیرون می باشد، قرار داده و گاز اکسیژ ن فعال را بطور مرطوب به داخل محفظه تزریق می نمایند تا از طریق منافذ پوست وارد سیستم گردش خون بیمار شده و عملکرد سم زدایی را بطور حیرت آوری انجام دهد.  یکی دیگر از روش های پالایش از باکتری ها و عفونت های مایکوپلاسما بصورت اتوهموتراپی انجام می گردد. بطوریکه حدود ۵۰ تا ۱۰۰ میلی لیتر از خون بیمار را با گاز اکسیژن فعال مخلوط نموده و بعداً بصورت وریدی به بیمار تزریق می نمایند. همچنین تحقیقات نشان داده نوشیدن آب حاوی اکسیژن فعال باعث بهبود آلرژی، سرطان، زخم های سرد، عفونت کاندید یازیس، سردرد، گاستریت (ورم معده) بیماری لثه، زخم دهان، برفک، زخم معده و ترمیم زخم گردیده و جالب تر اینکه باعث حذف رادیکال های آزاد و افزایش گردش خون می گردد.

 منبع اطلاعات

سایت مرکز  تحقیقات و اطلاعات ازن ایران