انواع مواد پلی اتیلن

انواع پلی اتیلن را می توان به 4 دسته ذیل تقسیم نمود:

1- LDPE

2- LLDPE

3- HDPE

4-PET

5-MDPE 1. پلي اتيلن سبك (Poly ethylene low density)(LDPE)

سایر اسامی: اتن هموپليمر, اتيلن هموپليمر, اتيلن پليمر
اين پلي‌ اتيلن داراي زنجيري شاخه‌دار است بنابراين زنجيرهايLDPE نمي‌توانند بخوبي با يكديگر پيوند برقرار كنند و داراي نيروي بين مولكولي ضعيف و استحكام كششي كمتري است. اين نوع پلي ‌اتيلن معمولا با روش پليمريزاسيون راديكالي توليد مي‌شود. از خصوصيات اين پليمر ، انعطاف‌پذيري و امكان تجزيه بوسيله ميكروارگانيسمها است. پلي اتيلن به لحاظ فشردگي كم و پايين مولكولي از دانسيته پايين برخوردار است كه همين امر، باعث افزايش انعطاف­پذيري آن مي­شود اين خاصيت باعث شده كه بيش از پنجاه درصد از توليد اين محصول در ساخت فيلم و ورق جهت مصرف در روكش­هاي طلقي شفاف، آسترهاي بسته­بندي، كاورها و چمدانها مصرف گردد. همچنين جهت ساخت ظروفي مانند بطريهاي تحت فشار از اين نوع پليمر استفاده مي­شود . مصرف ديگر پلي اتيلن سبك، عايق­كاري سيم و كابل و روكش كاغذ مي­باشد. پلي اتيلن اولين بار بطور اتفاقي توسط شيميدان آلماني "Hans Von Pechmanv" سنتز شد. او در سال 1898 هنگام حرارت دادن دي آزومتان ، تركيب مومي شكل سفيدي را سنتز كرد كه بعدها پلي اتيلن نام گرفت. اولين روش سنتز صنعتي پلي اتيلن بطور تصادفي توسط "ازيك ناوست" و "رينولرگيسون" ( از شيميدان‌هايICI ) در 1933 كشف شد. اين دو دانشمند با حرارت دادن مخلوط اتيلن و بنزالدئيد در فشار بالا ، ماده‌اي موم‌مانند بدست آوردند. علت اين واكنش وجود ناخالصي‌هاي اكسيژن‌دار در دستگاه‌هاي مورد استفاده بود كه بعنوان ماده آغازگر پليمريزاسيون عمل كرده بود. در سال 1935 "مايكل پرين" يكي ديگر از دانشمندهايICI اين روش را توسعه داد و تحت فشار بالا پلي‌اتيلن را سنتز كرد كه اين روش اساسي براي توليد صنعتيLDPE در سال 1939 شد.
موارد مصرف: ماده توليد لوله هاي پلي اتيلني ، ساخت ظروف با حجم كم ، ساخت ظروف خانگي ، اسباب بازي ، روكش سيم هاي برق و مخابرات ، فيلم ، قطعات مختلف اتومبيل ، لوازم ورزشي و آزمايشگاهي و قطعات صنعتي

2. ال ال دي پي ئي(LLDPE)

سایر اسامی: اتن هموپليمر, اتيلن هموپليمر, اتيلن پليمر

دانسيته اين نوع پلي‌اتيلن از پلي‌اتيلن سبك نيز كمتر مي‌باشد. اين نوع پليمر، در مقابل پارگي و سوراخ شدن مقاومت، استحكام وكشش بهتري را نشان مي‌دهد. آمريكاي شمالي، آسيا، پاسيفيك به جز ژاپن و اروپاي غربي به ترتيب بزرگترين توليد كنندگان پلي‌اتيلن در جهان محسوب مي‌شوند. توليد اين پليمر در سال 1998بالغ بر 9/10 ميليون تن بود كه با رشد 2/6 درصدي درسال 2003 به 8/14 ميليون تن رسيد و پيش‌بيني مي‌شود كه در سال 2008 اين رقم به 5/19 ميليون تن درسال برسد. اما چيزي كه جالب به نظر مي‌رسد . اين است كه پلي‌اتيلن سبك خطي به دليل ويژگيهاي منحصر بفردش چندسالي است كه مورد توجه قرار گرفته و روند رو به رشدي را در توليد طي مي‌كند. پلي اتيلن اولين بار بطور اتفاقي توسط شيميدان آلماني "Hans Von Pechmanv" سنتز شد.

او در سال 1898 هنگام حرارت دادن دي آزومتان ، تركيب مومي شكل سفيدي را سنتز كرد كه بعدها پلي اتيلن نام گرفت. اولين روش سنتز صنعتي پلي اتيلن بطور تصادفي توسط "ازيك ناوست" و "رينولرگيسون" ( از شيميدان‌هايICI ) در 1933 كشف شد. اين دو دانشمند با حرارت دادن مخلوط اتيلن و بنزالدئيد در فشار بالا ، ماده‌اي موم‌مانند بدست آوردند. علت اين واكنش وجود ناخالصي‌هاي اكسيژن‌دار در دستگاه‌هاي مورد استفاده بود كه بعنوان ماده آغازگر پليمريزاسيون عمل كرده بود. در سال 1935 "مايكل پرين" يكي ديگر از دانشمندهايICI اين روش را توسعه داد و تحت فشار بالا پلي‌اتيلن را سنتز كرد كه اين روش اساسي براي توليد صنعتيLDPE در سال 1939 شد.

3. پلي اتيلن سنگين(High-density polyethylene)(HDPE)

 پلی اتیلن از نفت حاصل مي شود. تقريبا هر 1.75 كيلوگرم نفت خام يك كيلوگرم پلي اتيلن سنگين توليد مي كند که این پلی اتیلن سنگین قابليت بازیافت را دارد. و باید گفته شود که عمومی ترین و پرمصرف ترین و شاید اولین نوعی از پلاستیک ها که به وجود آمد پلی اتیلن سنگین (HDPE) بود.زنجيره مولكولي در اين نوع پليمر ، فشرده است كه همين عامل، باعث افزايش دانسيته آن ميشود. لذا انعطاف پذيري به شدت كاهش مييابد. اين نوع پليمر گرچه مقاومت ضربه اي كمتري نسبت به پلي اتيلن سبك دارد اما مقاومت آن در برابر مواد شيميايي همانند مقاومت آن در برابر تنشهاي شكننده محيطي خوب است . لذا از اين نوع پليمر در انواع محصولات تجارتي مانند ظروف نگهدارنده سوخت، صندلي‌هاي مورد استفاده در فضاي باز ، اسباب‌بازيها، جامه‌دانها، لوله‌ها ی انتقال آب فشار قوی , لوله انتقال فاضلاب و مجراها استفاده مي‌شود. نوعي ديگر از پلي‌اتيلن با دانسيته بالا با نام (UHMWPE) وجود دارد كه البته در حجم كمتري متداول است. اين نوع پليمر، ستخت‌تر و سفت‌تر از ساير انواع پلي‌اتيلن است. 
پلي اتيلن اولين بار بطور اتفاقي توسط شيميدان آلماني "Hans Von Pechmanv" سنتز شد. او در سال 1898 هنگام حرارت دادن دي آزومتان ، تركيب مومي شكل سفيدي را سنتز كرد كه بعدها پلي اتيلن نام گرفت. 
پلی اتیلن برای اولين بار به روش سنتز صنعتي ,بطور تصادفي توسط "ازيك ناوست" و "رينولرگيسون" ( از شيميدان‌هايICI ) در 1933 كشف شد. اين دو دانشمند با حرارت دادن مخلوط اتيلن و بنزالدئيد در فشار بالا ، ماده‌اي موم‌ مانند بدست آوردند.

.از انواع مواد تولیدی این محصولات می توان لوله آبرسانی ,لوله‌های فاضلابی و صنعتی ,ساخت اسباب بازی,لوازم ورزشی, فيلم پلي اتيلن سنگين،ظروف آب معدنی و نوشابه خانواده و . . . را نام برد

پلی اتیلن سنگین به صورت اولیه یکدست، خالص و لیکن غیرشفاف است، رنگی نبوده و در صورت لزوم به آنها رنگدانه اضافه می شود. این مواد در رنگ های سفید، قرمز، آبی، زرد، سبز، مشکی و حتی گاهی به رنگ مواد خام خود استفاده می شوند. عایق الکتریسیته بوده و در برابر حرارت مستقیم از بین خواهند رفت.

سایر اسامی: اتن هموپليمر, اتيلن هموپليمر, اتيلن پليمر

4.پلی اتیلن ترفتالاتPET

 PET

پلی اتیلن ترفتالات پلیمری است که در اغلب کشور ها برای تولید الیاف پلی استر(70 درصد) رزین بطری (22 درصد) فیلم (6 درصد) و رزین های پلی استر مهندسی (2 درصد) به کار رفته ، ولی در ایران این پلیمر بیشتر برای ساخت انواع بطری های آشامیدنی استفاده می شود. با توجه به مقاومت بالای این بطری ها در برابر شکستگی ، دما و نفوذ گازها ، دارا بودن وزن کم و ارزان بودن قیمت نسبت به سایر مواد بسته بندی همچون شیشه و فلز ، تولید بطری های پلاستیکی از این رزین کاربرد گسترده ای پیدا کرده است. که بالتبع موجب ورود بطری هایPETمصرفی به جریان زباله های شهری می گردد. بالا بودن حجم این بطری ها نسبت به وزن ، که فضای زیادی را در هنگام حمل و نقل و دفن ف به خود اختصاص می دهند و تجزیه بسیار طولانی آنه در طبیعت (حدود 300 سال) ، باعث گردیده تا مسئله بازیافت این بطری ها، بخصوص در سال های اخیر توجه همگان را به خو جلب نماید.