مونواتیلن گلایکول( MEG) پتروشیمی

مونو اتیلن گلایکول( MEG)

نام صنعتی: منو اتیلن گلایکول | مونواتیلن گلیکول| MEG

نام‌های مترادف: 1 و 2- دی هيدروكسي اتان، 1 و 2- اتان ديول، اتيلن الكل، اتيلن دي هيدرات، الكل گلايكول، مايع ضد يخ، Mono Ethylene Glycol

خانواده شیمیایی: الكل دي هيدريك آليفاتيك، گلايكول

فرمول شیمیایی: C2H6O2                        

درجه خلوص: 99.8٪

مشخصات فيزيكي و شيميايي مونو اتیلن گلایکول

حالت فیزیکی: مايع

شكل فيزيكي: شفاف

رنگ و بو: بي‌رنگ، شفاف و بدون بو

اسيديته: ندارد

حلاليت آب: در آب قابل حل است.

حلاليت در حلال‌هاي آلي: به نسبت مساوي در الكل‌هاي آليفاتيك، گلايكول اتر و استون قابل حل است. به مقدار كمي در بنزن، تولوئن، دي كلرومتان و كلروفرم قابل حل است.

وزن مخصوص نسبت به آب: 1: 1135 در 20 درجه سانتی‌گراد

حد انفجار پايين و بالا: حد انفجار پايين 3,3 و بالا 15.3 در صد است

دماي خود آتشگيري: 398 درجه سانتی‌گراد

نقطه اشتعال درحضور شعله: 111 درجه سانتی‌گراد

نقطه ذوب: 13 درجه سانتی‌گراد

نقطه جوش: 198 درجه سانتی‌گراد

فشار بخار: 0.05 ميلي‌مترجيوه در 20 درجه سانتی‌گراد

گران روي: 21 سانتي پواز در 20 درجه سانتی‌گراد

ساير اطلاعات: اين ماده به عنوان ضد يخ، رطوبت‌گير و ماده اوليه روغن ترمز به‌كار مي‌رود.

هشدارهاي حفاظتي شخصي در کاربرد مونو اتیلن گلایکول

تماس با چشم: مايع اين ماده سبب التهاب، تحريك و ورم پلك‌ها مي‌شود اما صدمات آن پايدار نيستند.

تماس با پوست: مونو اتيلن گلايكول از راه پوست جذب مي‌شود، اين ماده سبب تحريك پوست مي‌گردد.

بلعیدن و خوردن: خورده شدن مونو اتيلن گلايكول در سه مرحله روي بدن تاثير مي‌گذارد. در مرحله اول روي سيستم اعصاب مركزي تاثير مي‌گذارد و علایم آن عبارت است از قي، گيجي، اشكال در تنفس و تغييرات متابوليكي. در مرحله بعدي قلب و شش‌ها مورد حمله قرار مي‌گيرد در مرحله نهایي كليه‌ها آسيب مي‌بينند.

تنفس: بخارات اين ماده سبب تحريك بيني و گلو مي‌شود. ميزان مجاز آن در هواي محيط كار براي كار كوتاه مدت، 15 دقيقه‌اي 50 قسمت در ميليون مي‌باشد.

حريق: درمجاورت حرارت بالا مي‌سوزد

انفجار: در دماي بالاتر از نقطه اشتعال، مخلوط بخارات اين ماده با هوا قابل انفجار است

اثرات زيست محيطي: اثرات مخربي ملاحظه نشده است، به آب‌هاي زيرزميني نفوذ مي‌كند و دو مرتبه به مدار آب خوردن بر مي‌گردد.

خطر آتش‌گيري: درمجاورت گرماي بسيار بالا مي‌سوزد.

نحوه مناسب خاموش كردن آتش: اسپري آب، دي اكسيد كربن، پودر خشك، كف آتش نشاني

ساير توضيحات: در اثر سوختن مونواتیلن گلایکول منوكسيدكربن و دي اكسيدكربن آزاد مي‌كند.

این ماده یک ترکیب آلی است که به‌عنوان ضدیخ در وسایل نقلیه و پیش ماده برای پلیمرها مورد استفاده قرار می‌گیرد. مونو اتیلن در حالت خالص، مایعی بی‌رنگ، بی‌بو و سمی می‌باشد و مزه‌ای شیرین دارد. اتیلن گلیکول با دی اتیلن گلیکول( دی ال ا‌تر سنگین‌تر) یا با پلی اتیلن گلیکول( پلیمر پلی ا‌تر غیرسمی) مخلوط نمی‌شود.

انبارش، بسته‌بندی و  عرضه مونو اتیلن گلایکول

شرکت ELSAPA مونو اتیلن گلایکول فله را تحویل پتروشیمی شازند و پتروشیمی مارون به‌صورت حواله و یا بار موجود و مونو اتیلن گلایکول بشکه‌های پلمپ پتروشیمی و غیر پلمپ را در انبار الساپا( شورآباد) موجود دارد.

بسته‌بندی: تانکر 24 تنی، بشکه پلمپ پتروشیمی( بشکه‌های 230 کیلویی) و بشکه‌های غیرپلمپ موجود انبار

شرکت‌های تولیدکننده مونو اتیلن گلایکول در ایران: پتروشیمی شازند اراک، پتروشیمی مارون، پتروشیمی فرسا شیمی

کاربرد مونو اتیلن گلایکول

• در صنعت پلاستیک
• در تهیه رزین‌ها و فیبرهای پلیمری
• در تولید الیاف پلی استر، بطری‌های نوشیدنی و فیلم‌های بسته‌بندی
• در تولید جهانی این محصول به تولید ماده اولیه پلی‌استر پلی‌اتیلن ترفتالات (PET)

بیشترین مصرف اتیلن گلیکول به منظور تولید سیال خنک‌کننده موتور است. از اتیلن گلیکول به‌عنوان ضدیخ در خودرو و ماشین‌آلات استفاده می‌شود. در سیستم خنک‌کنندگی خودروها مایع اتیلن گلیکول عمل اساسی مقابله با یخ‌زدگی را ایفا می‌کند ولی به‌علت خورنده بودن این ماده به آن بازدارنده‌های ضدخوردگی اضافه می‌کنند تا از زنگ‌زدگی جلوگیری شود. ۵۰ درصد اتیلن گلیکول و ۵۰ درصد آّب مقاومت ضد یخ‌زدگی را تقریبا به منهای 40 درجه سانتی‌گراد می‌رساند، همزمان نفطه جوش ۱۰۸ درجه سانتی‌گراد می‌شود.

با این نقطه جوش ۱۰۸ درجه سانتی‌گراد و فشار موجود در سیستم خنک‌کندگی خودرو، عملا نقطه جوش به ۱۲۰ درجه سانتی‌گراد می‌رسد، با نقطه جوش بالاتر عمل کارکرد موتور بهتر خواهد بود. اتیلن گلیکول خالص در منهای 11 درجه یخ می‌زند حال آنکه از مخلوط آب با اتیلن گلیکول نقطه انجماد پایین‌تری به‌دست می‌آید.

تاریخچه اتیلن گلایکول

اتیلن گلایکول برای اولین بار در سال 1959 توسط دانشمند فرانسوی چازر آدولف ورتز Charles-Adolphe Wurtz از اتیلن گلایکول دیاستات با واکنش صابونی شدن با هیدرواکسید پتاسیم تهیه شد. تا قبل از جنگ جهانی اول کارخانه تولیدی و کاربردی برای اتیلن گلایکول نبود. در زمان جنگ آلمان‌ها اتیلن گلایکول و دی کلرید اتیلن را با یکدیگر مخلوط کردند و به جای گلیسرین در مواد منفجره استفاده کردند. در امریکا تولید نیمه صنعتی اتیلن گلایکول با اتیلن دی‌کلروهایدرین از سال 1917 آغاز شد. در سال 1973 Carbide اولین واحد تولیدی بر اساس فرآیند Lefort را بنا نهاد.