در این طرح توجیهی قرار است به بررسی پارامترهای موثر سرمایه گذاری در زمینه بازیافت کاغذ بپردازیم و مشخص نماییم با توجه به ظرفیت پیش بینی شده بازیافت کاغذ چه سود آوری خواهد داشت.
در این طرح توجیهی قرار است به بررسی پارامترهای موثر سرمایه گذاری در زمینه بازیافت کاغذ بپردازیم و مشخص نماییم با توجه به ظرفیت پیش بینی شده بازیافت کاغذ چه سود آوری خواهد داشت.
با نگاهي گذرا به زندگي روزمره خود متوجه مي‌شويم كه روزانه چقدر زباله به محيط زيست خود تحويل مي‌دهيم. از شيشه‌ها و پلاستيك‌هاي شير مصرفي صبحگاهي گرفته تا كاغذهايي كه به روش‌هاي گوناگون (براي خواندن و نوشتن يا بسته‌بندي كالاهايي كه خريداري مي‌كنيم) مورد استفاده قرار داده و سپس به سطل زباله مي‌ريزيم، همه از محصولات قابل بازيافت مي‌باشند.
سالانه ميلياردها دلار در سراسر جهان صرف توليد كاغذ، شيشه، پلاستيك، قوطي‌هاي فلزي و... مي‌شود كه با يك بار مصرف آنها به زباله تبديل شده و دور ريخته مي‌شوند. ميلياردها دلار نيز صرف جمع‌آوري و از بين بردن اين زباله‌ها مي‌شود كه در هر صورت ضايعاتي را به محيط زيست وارد مي‌كند.
اما اكثر اين مواد قابل بازيافت مي‌باشند و با سرمايه‌گذاري مناسب براي بازيافت آنها، نه‌تنها مي‌توان از خسارات بيشتر به محيط زيست و آلوده‌سازي آن جلوگيري كرد، بلكه ميزان نياز انسان به مواد اوليه (چوب و الوار جنگل‌ها، منابع فلزي و غيرفلزي زيرزميني و...) و برداشت از ذخاير طبيعي و معدني را كاهش داده و بقاي آنها براي نسل‌هاي بعدي را تضمين خواهد كرد.
اما بشريت نسبت به آسيب‌هاي جدي كه به محيط زيست وارد مي‌سازد كه در نهايت گريبان سلامت خود، خانواده و نسل‌هاي بعدي‌اش را خواهد گرفت، كمابيش بي‌تفاوت است. ميزان آسيب‌پذيري محيط زيست در كشورهاي مختلف، متفاوت است. آلودگي‌هاي ناشي از مصرف بالاي فرآورده‌هاي نفتي در كشورهاي صنعتي، با وجود مطالعات، سرمايه‌گذاري‌ها و تلاش‌هاي انجام شده در اين زمينه،بيش از كشورهاي در حال توسعه است. در همين حال آلودگي‌هاي زيست محيطي ناشي از دفن نامناسب ضايعات صنعتي و نيز برداشت غيرمجاز از جنگل‌ها و مراتع در كشورهاي در حال توسعه بيش از كشورهاي صنعتي است.
انسان به هوا و غذاي سالم و محيط پاك براي زندگي، نياز مبرم دارد. بسياري از بيماري‌هاي همه‌گير، ناشي از آلودگي‌هاي زيست محيطي است كه اغلب كمتر مورد توجه مردم مي‌باشد. زمين، هوا و آب آلوده، محصول آلوده و ناسالم عرضه مي‌كند و انسان با مصرف مواد غذايي آلوده، بيمار خواهد شد و لاجرم مي‌بايست هزينه‌هاي سنگين‌تر بهداشتي – درماني را تقبل نمايد.
با توجه به خسارت‌هاي بي‌شمار آلودگي‌هاي زيست محيطي، هر گونه سرمايه‌گذاري براي پاك‌سازي محيط زيست، به كاهش هزينه‌هاي بهداشتي – درماني و... خواهد انجاميد و به عبارتي اين نوع سرمايه‌گذاري‌ها از نوع سرمايه‌گذاري‌هاي داراي بازده اقتصادي كوتاه و بلندمدت است.
مصرف سرانه كاغذ يكي از شاخص‌هاي توسعه اقتصادي تلقي مي‌شود. با وجود گسترش رايانه‌هاي شخصي در سراسر جهان كه خود مي‌تواند بر مصرف كاغذ اثر بسزايي داشته باشد، اما هنوز ميزان مصرف كاغذ يكي از معيارهاي عمده ارزيابي توسعه اقتصادي جوامع تلقي مي‌گردد. در كشورهاي در حال توسعه كه رايانه‌ها هنوز جايگاه اصلي خود را در مناسبات بشري و فرهنگ عمومي پيدا نكرده و ميزان دسترسي مردم به آن هنوز با كشورهاي پيشرفته فاصله زيادي دارد، مصرف كاغذ از ابعاد گوناگون حايز اهميت است. اما براي توليد كاغذ با هر هدف مصرفي، سالانه مي‌بايست ميليون‌ها درخت در جنگل‌ها قلع و قمع شود. سطح پوشش جنگلي در بسياري از كشورهاي در حال توسعه در دو دهه اخير به شدت كاهش يافته و اين در حالي است كه به عقيدة بسياري از كارشناسان، «جنگل ريه زمين» تلقي شده و نقش كليدي در پاك‌سازي هوا، جلوگيري از بروز سيلاب‌ها و حفاظت خاك دارد.
كاهش سطح پوشش جنگلي يكي از معضلاتي است كه مي‌بايست مورد توجه مسؤولان و برنامه‌ريزان در كشورهاي در حال توسعه قرار گيرد. سطح پوشش جنگلي در ايران در دو دهه اخير تقريباً يك‌سوم كاهش يافته و با وجود تلاش‌هايي كه در زمينة جنگل‌كاري صورت مي‌گيرد، هنوز ضايعات گذشته جبران نشده و نيازمند تلاش بيشتر مردم و مسؤولان در اين زمينه است. سالانه ميلياردها دلار در سراسر جهان بايد صرف سوزاندن ميلياردها تن زباله شود. زباله‌هايي كه بخشي از آنها مي‌تواند مورد بازيافت و مصرف دوباره قرار گيرد. اين گونه خسارات در كشورهاي در حال توسعه همانند ايران به مراتب بيش از كشورهاي توسعه‌يافته است.
كشورهاي پيشرفته صنعتي با سرمايه‌گذاري مناسب براي بازيافت انواع زباله‌ها (فلزات، مواد پلاستيكي، چوب، كاغذ و...) و آموزش همگاني براي جداسازي زباله‌ها در مبدأ (منازل، مدارس، واحدهاي اداري و توليدي و خدماتي و...) قادر شده‌اند كه از زباله‌هاي جمع‌آوري شده براي توليدات جديد استفاده كنند و از بروز خسارات بيشتر به محيط زيست (برداشت از منابع طبيعي و دفن زباله‌ها) تا حدودي جلوگيري كنند. اما در كشورهاي در حال توسعه وضعيت چنين نيست. نه‌تنها سرمايه‌گذاري‌هاي قابل توجهي براي راه‌اندازي صنايع بازيافت صورت نگرفته، بلكه فرهنگ عمومي براي جداسازي زباله‌ها نيز شكل نگرفته است.
در حالي كه ميزان جمع‌آوري مواد سلولزي قابل بازيافت در كشورهاي اروپايي بيش از 70 درصد است، در ايران اين رقم حدود 2 درصد از كل اين مواد را تشكيل مي‌دهد و مابقي آن دور ريخته مي‌شود.
با نگاهي گذرا به زندگي روزمره خود متوجه مي‌شويم كه روزانه چقدر زباله به محيط زيست خود تحويل مي‌دهيم. از شيشه‌ها و پلاستيك‌هاي شير مصرفي صبحگاهي گرفته تا كاغذهايي كه به روش‌هاي گوناگون (براي خواندن و نوشتن يا بسته‌بندي كالاهايي كه خريداري مي‌كنيم) مورد استفاده قرار داده و سپس به سطل زباله مي‌ريزيم، همه از محصولات قابل بازيافت مي‌باشند.
سالانه ميلياردها دلار در سراسر جهان صرف توليد كاغذ، شيشه، پلاستيك، قوطي‌هاي فلزي و... مي‌شود كه با يك بار مصرف آنها به زباله تبديل شده و دور ريخته مي‌شوند. ميلياردها دلار نيز صرف جمع‌آوري و از بين بردن اين زباله‌ها مي‌شود كه در هر صورت ضايعاتي را به محيط زيست وارد مي‌كند.
اما اكثر اين مواد قابل بازيافت مي‌باشند و با سرمايه‌گذاري مناسب براي بازيافت آنها، نه‌تنها مي‌توان از خسارات بيشتر به محيط زيست و آلوده‌سازي آن جلوگيري كرد، بلكه ميزان نياز انسان به مواد اوليه (چوب و الوار جنگل‌ها، منابع فلزي و غيرفلزي زيرزميني و...) و برداشت از ذخاير طبيعي و معدني را كاهش داده و بقاي آنها براي نسل‌هاي بعدي را تضمين خواهد كرد.
اما بشريت نسبت به آسيب‌هاي جدي كه به محيط زيست وارد مي‌سازد كه در نهايت گريبان سلامت خود، خانواده و نسل‌هاي بعدي‌اش را خواهد گرفت، كمابيش بي‌تفاوت است. ميزان آسيب‌پذيري محيط زيست در كشورهاي مختلف، متفاوت است. آلودگي‌هاي ناشي از مصرف بالاي فرآورده‌هاي نفتي در كشورهاي صنعتي، با وجود مطالعات، سرمايه‌گذاري‌ها و تلاش‌هاي انجام شده در اين زمينه،بيش از كشورهاي در حال توسعه است. در همين حال آلودگي‌هاي زيست محيطي ناشي از دفن نامناسب ضايعات صنعتي و نيز برداشت غيرمجاز از جنگل‌ها و مراتع در كشورهاي در حال توسعه بيش از كشورهاي صنعتي است.
بازیافت چیست؟
بازیافت به معنی استفاده از مواد مصرف شده برای تولید و ساخت مجدد همان کالا یا کالای قابل استفاده دیگر است، مثل ساخت کاغذ تازه از کاغذهای باطله و غیر قابل استفاده.
بازیافت کاغذ : برای تهیه هر تن کاغذ نیاز به قطع ۱۷ اصله درخت است. بنابراین اگر هر شخص کاغذهای باطله‌اش را در طول یک سال جمع کند معادل ۵/۱ اصله درخت است و اگر همه ما ایرانیان این کار را انجام دهیم از قطع ۱۰۰ میلیون درخت در طول یک سال جلوگیری کرده‌ایم.
برای تهیه مصرف سالانه دستمال کاغذی هر خانواده ایرانی نیاز به قطع ۵/۱ اصله درخت می‌باشد.
استفاده از کاغذ بازیافت شده به جای تهیه آن از چوب درختان، موجب کاهش آلودگی هوا به میزان ۷۴ درصد، کاهش آلودگی آب به میزان ۳۵ درصد و کاهش مصرف آب به میزان ۵۸ درصد خواهد شد به همین دلیل ۵۰ درصد کاغذ تولید شده در کشورهای توسعه یافته از کاغذهای بازیافتی است.
بنابراین بازیافت کاغذ علاوه بر منافع اقتصادی، موجب عدم وابستگی در جهت ورود خمیر کاغذ، کاهش آلودگی، ممانعت از قطع درختان و کمک به سیستم جمع‌آوری و دفن زباله‌های تولیدی می‌شود. پس چه خوب است:
روزنامه‌ها و کاغذهای باطله و دفترچه‌های تمام شده بچه ها را هرگز دور نریزیم، آنها را از سایر زباله‌ها جدا کرده و به مأموران بازیافت تحویل دهیم. اشیایی مثل پاکتها و پوشه‌ها را دورنریزیم تا در مواقع لزوم از آنها استفاده کنیم.
