راهنمای شناخت انواع پلاک گوش

تقسیم بندی از نظر نحوه خوانده شدن پلاک :

پلاک های الکترونیکی یا  RFID که معمولا پلاک های گرد (سکه ای) و یا ترکیبی از پلاک های گرد و صفحه دار هستند. در این نوع پلاک ها خوانده شدن اطلاعات توسط یک دستگاه ریدر انجام میشود و دامدار می تواند اطلاعات دام را بر روی دستگاه متصل به ریدر و در همان لحظه ویرایش کند.

پلاک های معمولی یا ویژوآل که اطلاعات توسط ماژیک (روش دستی) و یا به صورت لیزری بر روی پلاک درج می شود و دامدار با ثبت شماره دام بر روی کاغذ، بعدا اطلاعات را در نرم افزار و یا شناسنامه کاغذی دام به روز رسانی می کند.

تنوع از نظر نحوه درج اطلاعات بر روی پلاک :

پلاک لیزری یا لیزر پرینت به پلاکی گفته می شود که اطلاعاتی مانند نام، برند، بارکد، کیوآرکد و اعداد بر روی پلاک توسط دستگاه لیزر، پرینت می شود. در این حالت اعداد و نوشته ها یک دست و ظاهر پلاک زیبا تر است. همچنین امکان خطای کاربر در زمان نوشتن اعداد و خراب شدن پلاک و یا تکرار شماره در گله وجود نخواهد داشت. یکی از مزایای پلاک های لیزر پرینت شده، خوانا بودن همه اعداد در مقایسه با دست خط انسان است. رنگ نوشته ها در پلاک لیزری در مقایسه با پلاک های ماژیک نویس کمرنگ تر، اما دوام و ثبات رنگ آن بسیار زیاد است. یادآور میشود که نوشته حاصل از لیزرپرینت دایمی است و هرگز پاک نمی شود.

پلاک ماژیک نویس، یا همان پلاک خام همانطور که از نامش پیداست پلاکی است که صفحه آن خالی بوده و مشخصاتی مانند شماره دام، شماره اسپرم و وزن تولد توسط ماژیک مخصوص پلاک گوش و توسط کاربر نوشته میشود.

انواع پلاک شناسایی دام از نظر نحوه نصب بر روی دام:

پلاک یک تکه که در بازار به عنوان پلاک های زیتگ و طرح زیتگ شناخته میشود به گونه ای ساخته شده است که جهت نصب بر روی گوش نیاز به قسمت دوم (نری یا مادگی) ندارد و قسمت تیز اضافه شده به ناحیه فوقانی پلاک گوش خود باعث ورود به گوش دام و سپس استقرار آن میشود.

پلاک دو تکه دارای بیشترین تنوع در بازار است و اتصال آن به گوش از طریق فرو رفتن قسمت نری و سپس جایگیری در حفره مادگی انجام می شود. قسمت نری بیشتر پلاک گوش های ایرانی مدل سکه ای است و تنها در قسمت مادگی می توان اطلاعات را درج نمود؛ در حالیکه اکثر پلاک گوش های دو تکه خارجی در هر دو قسمت نری و مادگی به صورت صفحه دار یا ویژوآل می باشند و می توان اطلاعات مورد نیاز را بر هر دوی آنها لیزر پرینت نمود و یا با ماژیک شماره گوش نوشت.

پلاک گردنی یا تسمه ای در ابعاد مختلفی ساخته میشود و به دو صورت به روی بدن دام نصب میشود. برخی از این پلاک ها توسط تسمه ای که از داخل آنها رد می شود به روی گردن دام نصب میشوند که این تسمه میتواند به صورت قفل دار فلزی (برای دام سنگین مانند گاو وشتر و گاومیش) و یا چسبی (برای گوسفند، بز و شترمرغ) باشد. نصب این پلاک ها بر روی دام ساده، بدون افتادن در اثر گیر کردن به موانع و حذف پلاک از گوش دام، و قابلیت خوانده شدن از فاصله زیاد می باشد.

تنوع از نظر مواد اولیه سازنده پلاک گوش: 

معمولا از سه نوع ماده برای ساخت پلاک گوش استفاده می شود. 
پلی اورتان که دارای بیشترین دوام و ماندگاری بر روی گوش و یا گردن است و به علت خاصیت شیمیایی خاص خود دوام بالایی در تمام شرایط آب و هوایی دارد، بهترین ماده اولیه جهت تولید پلاک گوش به شمار می آید. هر چه کیفیت پلی اورتان بالاتر باشد، بافت پلاک گوش همگن تر است. گرچه بیشتر پلاک گوش های بازار از نوع پلی اورتان می باشند اما این موضوع به معنی یکسان بودن کیفیت آنها نیست. چنانچه برخی پلاک ها بعد از مدتی حالت بشقابی به خود میگیرند و یا در اثر وزن زیاد و غیراستاندارد از گوش جدا میشوند. 

پلی آمیدها؛ که پلاک های حاصل از این ماده اولیه بعد از مدتی شکننده و از گوش جدا میشوند. مقاومت این نوع پلاک ها در برابر نور آفتاب، گرما، رطوبت و فشار متوسط می باشد و در کل جهت دام های داشتی توصیه نمیشود. با این حال قیمت ارزانتر در مقایسه با پلاک های پلی اورتان موجب تمایل برخی تولیدکنندگان به استفاده از این نوع پلاک به خصوص در مزایده های دولتی است.
پلاک های ساخته شده از ای بی اس یا به اصطلاح پلاستیک که دارای دوام کم، ماندگاری پایین، قیمت اقتصادی و مناسب دام های پرواری می باشند. طول عمر این نوع پلاک ها کمتر از یک سال است و به علت خشک شدن در اثر نور آفتاب و حرارت، بیش ترین میزان افتادگی از گوش را دارند.