تاریخچه حکیمیه تهرانپارس
حکیمیه نام محله‌ای در شمال شرقی شهر تهران است. این محله در منطقه ۴ شهرداری تهران واقع شده و دارای ۳ فاز است.
این شهرک از شمال به بزرگراه بابایی، از جنوب به جادهٔ دماوند، از غرب به ۳۵ متری جادهٔ اتحاد و از شرق به جادهٔ لشکرک محدود می‌شود. دانشگاه صنعت آب و برق و دانشگاه آزاد واحد تهران شمال در این منطقه قرار دارد.
حکیمیه نسبتاً داری هوای پاکی می‌باشد. این محله از شمال به باغات لواسان، از جنوب به پارک جنگلی سرخه حصار، از غرب به پارک جنگلی لویزان، از شرق به منطقه حفاظت شده سرخه حصار و خجیر احاطه دارد.
همچنین در شمال شرق حکیمیه، کوی دانشگاه امام حسین ع قرار دارد که از شمال به بزرگراه شهید بابایی و از شرق به اتوبان تلو ختم می‌شود. این کوی دارای دو فاز با ساختمانهای معمولاً چهار طبقه می‌باشد. در میان دو فاز کوی دانشگاه امام حسین ع ، مسجد صاحب الزمان عج حکیمیه و میدان میوه و تره بار کوچکی وجود دارد.
حکیمیه با فاصله اندکی در شمال جاده دماوند و جنوب اتوبان بابایی امروز قرار دارد. این منطقه در دوران ناصری منزل اول سفر به طرف دماوند بوده‌است. چون میرزا علی نقی حکیم الممالک «چاهک» را خرید، آباد کرد و به نام خود حکیمیه نامید. بعد از آن به میرزا زین العابدین امام جمعه فروخت و از قرار مدتی نام آن «امامیه» بوده. حکیم الممالک پسر میرزا اسماعیل خان یهودی بود که مسلمان و پیشخدمت محمدشاه قاجار شد. حکیم الممالک طبیب محمدشاه و ناصرالدین شاه بود و زمانی هم حاکم قم گردید. او در سال ۱۲۴۹ ه. قمری متولد و در سال ۱۳۲۱ ه. قمری وفات کرد. بعد از حکیم الممالک میرزا زین العابدین امام جمعه آن را خرید و مدتی به امامیه معروف شد. حاج میرزا زین العابدین امام جمعه ظهیراسلام فرزند حاج میرزا ابوالقاسم سومین امام جمعه شهر تهران بود، همین امام جمعه‌است که داماد ناصرالدین شاه شد و زندگی او حوادث فراوانی را به دنبال آورد، وی هم اکنون در آرامگاه خانوادگی خود در سرقبر آقا دفن است. حکیمیه یکی از دانشگاهی ترین مناطق تهران است با ۵ دانشگاه دولتی و یک دانشگاه آزاد واحد تهران شمال ...دانشگاه عباسپور دانشگاه هوافضای علم و صنعت دانشگاه افسری امام حسین ع دانشگاه محیط زیست و دانشگاه صنعت آب و برق در این شهرک قرار دارد همچنین خوابگاه دانشگاه عباسپور و علم و صنعت ایران هم در این منطقه قرار گرفته.
مولف مرآت البلدان نویسد «در جلگه تهران در مشرق شهر و جنوب البرز، بین راه تهران به مازندران دهی بود بایر و خالی از سکنه، متعلق بورثه میرزامحمد لواسانی وزیر که جناب میرزا علینقی حکیم الممالک و پیشخدمت باشی سلام، آن را ابتیاع نمود و قنات آن رادایر نمود و باغی و عمارتی و آبادی در آنجا ایجاد کرد و حکیمیه اش نامید» (از مرآت البلدان ج ۴ ص ۱۳۳).
