مضرات رسوب در دیگ بخار

تشکیل رسوب بر روی سطوح حرارتی (سمت آب)، ناشی از ناخالصی در آب تغذیه دیگ بخار می باشد. این ناخالصی ها در تمام منابع طبیعی آب، شامل رودخانه ها، چشمه ها، دریاها وجود دارند.
جهت جلوگیری از ایجاد رسوب که منجر به ایجاد مشکلات جدی در عملکرد درست دیگ های بخار می گردد، لازم است این ناخالصی ها از آب تغذیه دیگ حذف گردند.
مهمترین این ناخاللصی ها، ملاح کلسیم Ca، منیزمیم Mg و سیلیس Si می باشند، که بنام املاح سختی معروف هستند.

وجود این املاح در آب تغذیه دیگ، باعث تشکیل رسوب در داخل دیگ می گردد. این رسوبات که عایقهای نسبتا خوبی می باشند با در برگرفتن سطوح منتقل کننده گرما، مانع از تبادل حرارتی دما بین گازهای داغ حاصل از احتراق داخل کوره و لوله ها با آب داخل دیگ می شوند. این عدم تبادل گرمایی، ضمن آنکه موجب پایین آمدن راندمان دیگ و درنتیجه افزایش مصرف سوخت و انرژی خواهد شد، پیامدهای دیگری چون افزایش دمای فلز در معرض رسوب و در نهایت تغییر شکل فلز و افزایش تنش در کوره یا صفحات شبکیه و در آخر ترکیدگی و پیشامدهای مصیبت بار دیگر را در پی خواهد داشت.
فرآیندهای منجر به خوردگی نیز در حضور رسوبات، سرعت بیشتری می گیرند و آسیب های وارده نیز متنوع تر خواهند بود.
آب سخت، علاوه بر ایجاد رسوب و پیامدهای ناشی از آن، موجب بالا رفتن مجموع املاح محلول (TDS) داخل دیگ نیز می گردد.
بالا بودن TDS و قلیائیت ممکن است منجر به ایجاد کف و غلیان در داخل دیگ گردد.
در این حالت سطح آب در حالت نرمال می باشد ولی مقادیری آب همراه با بخار از دیگ خارج می شود که منجر به ایجاد حالتهای خطرناکی نظیر ضربه قوچ یا اخلال در سیستمهای مصرف کننده فرآیندی خواهد شد.