بهبود سیستم با استفاده از نظریه صف‌بندی

توضیحات خدمت

در هر سیستمی که سرویسی را عرضه می‌کند، چنانچه در یک لحظه متقاضی بیش از ظرفیت سیستم (یعنی تعداد سرویس‌دهندگان) باشد، بی شک صف تشکیل خواهد شد. معمولا شش مشخصه پایه برای سیستم‌های صف بندی در نظر می‌گیرند که عبارتند از: الگوی ورود متقاضیان، الگوی ارائه سرویس، سرویس دهندگان، نظم صف، ظرفیت سیستم، تعداد باجه‌های سیستم و تعداد مراحل سرویس. یکی از معیارهای کارآمدی چنین سیستم‌هایی زمان انتظار مشتری در سیستم است. با استفاده از نظریه صف، می‌توان تخصیص منابع را در سیستم به نحوی در نظر گرفت که میزان انتظار در صف و طول صف حداقل مقدار ممکن خود را اختیار کند، حتی در بعضی از سیستم‌ها با به کارگیری روش‌های صحیح می‌توان این مقادیر را به صفر رساند.