کرم های خاکی و حاصلخیزی خاک:

 کرم های خاکی و حاصلخیزی خاک:
تحقیقات بی شمار به اثرات مفید کرم های خاکی در حاصلخیزی خاک اشاره  می کنند. بعضی از تأثیرات مهم در ذیل بیان می گردد:
کرمهای خاکی به پوسیدگی و تجزیة مواد آلی پس مانده ها در خاک، بوسیلة آزاد کردن عناصری مانند کربن، نیتروژن، سولفور و دیگر مواد غذایی کمک می کنند.
عمل گوارش باعث افزایش وروان کردن فعالیت میکروبی در محلول کردن مواد مغذی گیاهی غیرآلی موجود در مواد معدنی خاک می باشد.
پایداری ساختمان خاک بواسطة افزایش فعالیت میکروبی در هنگامی که کرم خاکی در داخل خاک وجود دارد و بعد از اینکه مدفوعات کرم خاکی ته نشین می شود، اصلاح می یابد.
سوراخهای‌زیرزمینی وسیع‌کرم های خاکی باعث بهبود تهویة خاک می گردند.سوراخهای زیرزمینی همچنین ممکنست نفوذ آب را به درون خاک افزایش دهند.
تحت شرایط طبیعی کرمهای خاکی از آشغالهای آلی سطح خاک تغذیه خواهند کرد و مدفوعات خود را در محل ریشة گیاه باقی می گذارند. به محض تجزیة میکروبی، بیشتر پس مانده های، نیمه گوارش یافته، عناصر مغذی گیاهان راتشکیل می دهند.
کرمهای خاکی برای حاصلخیزی خاک و رشد گیاه بسیار پرمنفعت هستند. مطالعات معتبر معدودی تعیین کرده اند که حضور مداوم کرمهای خاکی در خاک اصلاحات معنی داری را در رشد گیاهان ایجاد کرده اند. در یک تحقیق، Slater و Hopp (1949) کشف کردند، رشد علوفه (شبدر) که بوسیلة فعالیت کرم خاکی در یک تراکم کم در خاک نوع «رسی» اصلاح یافته، ولی در تحقیق دیگری که توسط bradley و Chandwick (1948) صورت گرفت نتوانستند افزایش حاصلخیزی محصول در خاک توسط کرم خاکی را اثبات کنند. برای روشن شدن موضوع، مطالعات بیشتر بوسیلة تنوع بیشتری از خاک و گیاهان مورد نیاز بود. اگر چه سایر ارگانیزمهای خاک و فعالیت ریشة گیاهان ممکن است اثرات سودمند مشابه را نشان دهد ولی در خواص خاک و نتایج مثبت در تمامی خاکها ممکنست این مطلب ایجاد نشود.
قبل از وارد کردن کرمها به خاک باید در نظر داشت که آن کرمهای خاکی جزء طبیعی جمعیت خاک هستند. اگر خاک بطور صحیح اداره گردد این جمعیت طبیعی، پیشرفت خواهند کرد. شرایط خاکی که کرمهادرآن وارد شده اند جایی مانند کشتزار آماده شدة جدید یا در محوطه ای که خاکش از لحاظ مواد آلی فقیر است یا توسط کرمهای خاکی بومی خیلی اسیدی باشد باید تا حد امکان منفعت برساند. در اینچنین خاکهایی، ورود کرم بوسیلة گونه های قوی و مدیریت شایسته باعث افزایش جمعیت کرمهای خاکی شده و این جریان خیلی سریعتر از انجام رویة طبیعی صورت گیرد.
برای وارد کردن، گونه هایی از کرم خاکی باید انتخاب شود که با محیط خاک نامساعد، سازگار شده اند و یک منبع غذایی برای کرمها باید تهیه و آماده گردد و اگر خاک اسیدی باشد باید زمین را آهک پاشی کرد. اگر یک کشاورز خاکش را بوسیلة کرمهای خاکی تلقیح کند شاید این یک بهره برداری یکباره (یک دفعه‌ای، one-time) باشد. قبل از پرورش کرمها برای استفاده در کشاورزی تجارتی، اول باید از رسیدگی ها و مراقبتهای مذکور اطلاع یافت و همچنین باید دریافت که، آن خاک تلقیحی، از مزرعة تجارتی، که بوسیلة کرم های خاکی تلقیح می شود، یک تمرین معمولی در این زمین و در این موقع نمی باشد.
کود کرم مرده (بی رمق) ممکن است در مخلوط خاک گلدان بعنوان یک مادة اصلاحی آلی خاک، یا بعنوان کود آلی استفاده شود. ارزش غذایی کرم خاکی به محتوای غذایی، از فرآورده های آلی ای که کرم خاکی استفاده می کند بستگی زیادی خواهد داشت ومی تواند با یک اندیشة صحیح، معادل کمپوست تهیه شده از پس مانده های مشابه باشد. اما وقتی که کرمهای خاکی از زمین برداشت می شوند. (harvested، خرمن می شوند) مقدار مادة غذایی قابل توجه (بویژه نیتروژن) از پس مانده ها برداشته خواهد شد.تولید (پرورش):
عوامل پایه ای و اساسی محیطی که اثر در تولیدمثل، رشد و سلامت عمومی کرمها دارند.
عوامل پایه ای واساسی محیطی:
درجه حرارت:
کرمهای خاکی در درجة حرارت صفر درجة سانتیگراد (درجة حرارت یخ زدگی، فریز) خواهند مرد، همچنین کرمها با حرکت دادن خود در اعماق پایین در بسترهای رشد یا خاکها از خودشان محافظت می کنند. از طرف دیگر آنها در درجه حرارتهای بالا، در حدود ۸۵ تا ۹۰ درجة فارنهایت زندگی و تولید مثل خواهند کرد و بعضی از گونه ها یا Strains در ۱۰۰ درجة فارنهایت در مکانهای نمناک و سایه گیر زنده خواهند ماند.
برای تولید کرمهای تجارتی، درجه حرارت مطلوب برای رشد و رنج فعال از ۶۰ تا ۸۰ درجة فارنهایت برای تولید متمرکز (شدید) پیله ها و عمل هچ شدن (hatching) می باشد. حرارت بستر باید بین ۶۰ تا ۷۰ درجة فارنهایت باشد.
رطوبت:
کرم های خاکی نیاز به رطوبت کافی برای رشد و زنده ماندن دارند. بسترها باید رطوبت ملایم (ترد) داشته باشند و نباید رطوبت خیلی زیاد (خیس) در آنها باشد. بسترها نباید روباز باشند زیرا نور آفتاب ممکن است باعث خشک شدن آنها شود و عمل گرم کردن باعث تأثیرات مضری برای کرمها و باعث متوقف شدن تولیدمثل آنها گردد (برای بالا بردن تولید پیله از کرمها، بسترها نباید برای چند روز یا تا ۱ الی ۲ اینچی بطور زیاد نمناک باشند) بعد از آن باید بسترها بطور کافی نمناک باشند و بحال اول برگردند. (آنها باید به محتوای رطوبت نرمالشان بازگردند.)
تهویه:
کرمهای خاکی در ترازهای پایین اکسیژن و ترازهای بالای دی اکسیدکربن می توانند زنده بمانند و نیز بصورت غوطه ور در آب البته اگر آب حاوی اکسیژن محلول کافی باشد. در اثر کمبود کامل اکسیژن، ممکن است کرمهای خاکی بمیرند زیرا این عمل برای آنها کاملاً مضر است.
اگر بسترها بصورت خیس (wet-under) و کاملاً خیس باشند اکسیژن ممکنست تمام شود اگر چنین شرایطی واقع شود، ممکنست باکتریهای غیرهوازی، مادة سمی تولید کنند.
PH )اسیدیته ـ قلیائیت( :
کرمهای خاکی بالای یک محدودة (PH)، حدود ۲/۴ (اسیدی) تا ۰/۸ (قلیایی) یا بیشتر رشد خواهند کرد. بهرحال برای تولید تجارتی بهترین (PH) مطرح شده که بسترها باید در آن نگه داری شوند، (PH) حدود خنثی (۷ : PH( است. ترازهای (PH) باید به طور با قاعده و مرتب بوسیلة کاغذهای تورنسل یا کیتهای (PH) که در دسترس است و در بیشترین فروشگاههای غذایی موجود است، بازرسی شوند؛ آهک (کربنات کلسیم) ممکن است با مواد بستر برای تصحیح اسیدیته یا برای مساعد نگه داشتن (PH) مخلوط شود.
بسترها:
کشاورزان برای بسترهای کرم های خاکی از هر نوع مواد نرم استفاده می کنند؛ البته تخته (الوار) یا بتون شنی عموماً در بسترها کاربرد دارند که برای بسترهای بزرگتر این مواد کاملاً ضروری هستند و باید در زیر بسترها استفاده شوند.
برای ایجاد بسترهای کوچکتر، یک راه استفاده از نصفه بشکه هایی از جنس چوب یا استیل یا استفاده از یخچالهای دورانداختنی یا وانهای ماشینهای شستشو یا ظرفهای دیگری از جنس چوب یا آهن می باشد که باید آنها به اندازة کافی بزرگ باشند. اگر این ظرفها دارای قسمت تحتانی جامد باشند، باید سوراخهایی برای زهکشی و برای کنترل بهتر درجة حرارت در قسمت تحتانی تعبیه شده باشد. قابها یا ظرفها تا یک اندازه ای از خاک پوشیده می شوند. کرمها همچنین در چاله هایی در زمین یا چاله های ردیفی در سطح خاک رشد می کنند. بسترهای بیرونی باید در نقطه ای سایه گیر یا در زیر پوششهای باز (open-shed) قرار گیرند. بسترهای درونی (داخلی) باید در مکانی واقع شوند که در آن مکان به اندازة کافی زهکشی و تهویه وجود داشته باشد. یک بستر که     ۸ فوت طول و ۳ فوت عرض دارد و عمق آن ۱ فوت می باشد برای حدود ۰۰۰/۱۰۰ کرم خاکی زیست کننده در بستر، مطلوب می باشد. اینچنین بستری برای نزدیک به ۰۰۰/۴۵ کرم‌تولید کنندة (تولید مثل کننده، breeders)بالغ مناسب است. این ارقام مربوط به شرایطی است که در آن پرورش دهنده ها بیش از اندازه به بسترها رسیدگی می کنند. برای تولیدمثل فراوان و افزایش تولیدات اضافه توصیه می گردد که بسترها در خارج دارای طول کمی باشند و در حدود هر ۳۰ روز یا هر ۶۰ الی ۹۰ روز کرمها جدا گردند.