اصول و مبانی طراحی سبز Green design

• بهره وری بهینه از انرژی (در تمامی اجزاء پروسه طرح و تولید و استفاده و مرگ محصول).
• قابلیت بازیافت طبق اصول استاندارد بین المللی.
• اختصاص موادی با کارآیی لازم.
• استفاده از مواد عایق کاری در صورت نیاز برای جلوگیری از اتلاف انرژی.
• انتخاب شیوه های بهینه تولید.
• سادگی و سهولت خروج قطعات داخلی به منظور مونتاژ.
• کاهش تنوع مواد به کار رفته.
• استفاده از مواد بومی و طبیعی.
• خود داری از ترکیب موادی که با هم ناسازگارند.
• خودداری از به کارگیری مواد مرکب تا حد امکان.
• در نظر گیری تمییز و تشخیص مواد نشکیل دهنده بعد از طی دوره عمر محصول برای دمونتاژ.
• اطمینان از قابلیت تعویض قطعات یک مجوعه با هم در طراحی برای تولید مجدد.
• قابلیت تعمیر یا تعویض ساده قطعات.
• امکان تعویض متعلقات تکنولوژی بدون تأثیر بر پیکره کلی محصول.
• انتخاب و طراحی پیکره های کلاسیک به لحاظ ماندگاری.
• امکان به روز کردن یک طرح از طریق جابجایی یک یا چند قطعه کلیدی.
• جلوگیری از هر گونه آلودگی زیست محیطی.
• استفاده از فرم طبیعی و دست نخورده مواد و مصالح به خصوص در تکمیل سیمای شهر.
• تأکید بر قابلیت طراحی بر اساس نیازهای واقعی.
• حداقل گرایی (مینیمالیسم).
• خودداری از جزئیات غیر کاربردی و صرفا تزیینی.
• استفاده از طرح های چند منظوره 

منبع: http://www.kafshdoozak64.blogfa.com/post-66.aspx
برگرفته از جزوات کلاسی استاد جمشید امامی - دانشگاه تهران