حضور عباس زاهدی و عباس اخوان در نمایش گروهی «محل تجمع» در تیت
نمایشی گروهی باعنوان «محل تجمع» (Gathering Ground) از تاریخ ۲۹ ژانویه ۲۰۲۵ تا ۴ ژانویه ۲۰۲۶ (۱۰ بهمن ۱۴۰۳ تا ۱۴ دی ۱۴۰۴ ) در تیت مدرن، لندن برگزار می‌گردد.
عباس زاهدی و عباس اخوان در کنار هنرمندانی ازجمله اوتی پیسکى (Outi Pieski)، بروس کانر (Bruce Conner)، ژنگ بو (Zheng Bo)، گائوری گیل (Gauri Gill)، راجش وانگاد (Rajesh Vangad)، ادگار کالل (Edgar Calel) و کارولینا کایسیدو (Carolina Caycedo) در این نمایش حضور دارند.
نمایش «محل تجمع» که در ایستگاه برق سابق نفت و زغال‌سنگ برپاست، فضایی مشترک برای تأمل در نقش ما در ساختن دنیایی عادلانه‌تر فراهم می‌آورد. این نمایش در لحظه‌ای بحرانی از تاریخ بشر، از ما می‌پرسد: «چگونه می‌توانیم برای نسل‌های آینده، اجداد نیکو و شایسته‌ای باشیم؟»
عباس زاهدی | نمایی از نمایش «محل تجمع» | «نو بودگی» | منبع: www.tate.org.uk
آثار هنرمندان حاضر در این نمایش به مسائلی چون جابه‌جایی انسان‌ها و تخریب منابع آبی و زمین‌ها در پی منافع اقتصادی و نظامی می‌پردازند. برخی از این آثار به بزرگ‌داشت و احترام به دانش‌های بومی اختصاص دارند، درحالی‌که دیگر آثار بر روش‌های مقاومتی در دنیای ناپایدار و آسیب‌پذیر امروز تأکید می‌ورزند. در قلب این نمایش، مجموعه‌ای از گفت‌وگوها و کارگاه‌های یک‌ساله قرار دارد که شامل یک اثر مشارکتی نوین از عباس زاهدی نیز می‌باشد. این برنامه فرصتی را برای بازدیدکنندگان فراهم می‌آورد تا به‌طور جمعی و هم‌اندیشانه به پرسش‌های زیست‌محیطی و اجتماعی بپردازند.
- عباس زاهدی، «از نو بودن» (BEGIN AGAIN)
«غم نیرویی شگرف است؛ گواهی است بر وابستگی ژرف ما به یک‌دیگر و نیاز درونی‌مان به پیوند و هم‌دلی.»
چیدمان صوتی عباس زاهدی فضایی را برای پردازش معضلات اکولوژیکی فراهم می‌آورد. هنرمند از طریق این اثر، پرسشی بنیادی مطرح می‌کند: «چگونه می‌توانیم معنای دنیایی را که به‌طور فزاینده‌ای تحت‌تأثیر از دست دادن و گسستگی قرار گرفته است، درک کنیم؟» ابزارها و دستگاه‌های پخش صدا که از مواد بازیافتی ساخته شده‌اند، به لوله‌های تأسیساتی و ساختارهای پنهان موزه‌ی تیت مدرن متصل گردیده‌اند. زاهدی از بازدیدکنندگان دعوت می‌کند تا به این فضا گوش فرا دهند و در آن‌چه که او «رزونانس لرزشی» می‌نامد، سهیم شوند؛ تعاملی پویا و ژرف میان صدا، بدن و فضا که به نوعی هماهنگی میان این عناصر می‌پردازد.
جهان‌های زیستیمان از نظام‌ها و روابطی درهم‌تنیده و وابسته به یک‌دیگر شکل می‌گیرند. در «از نو بودن»، صدا هم‌چون لرزش‌های زمین در فضا جاری می‌شود و بدن‌های مختلف را در تجربه‌ای مشترک به هم پیوند می‌زند. این ترکیب صوتی میان لحظات هماهنگی و فروپاشی
عباس اخوان | نمایی از چیدمان نمایش «محل تجمع» | «مطالعه‌ای بر یک بنای یادبود» | منبع: darz.art
در نوسان است. هر فروپاشی صوتی اثر را به بازسازی می‌خواند و بر نیروی تجدید حیات و آغاز دوباره تأکید می‌کند. به‌عنوان بخشی از این اثر، زاهدی در اولین شنبه هر ماه، یک «گروه حمایتی» برگزار خواهد کرد که درهای آن به روی همه گشوده است و در آن با هم‌کاری اندیشمندان، هنرمندان و موسیقیدانان، فضایی برای هم‌صحبتی فراهم می‌آید. در این نشست‌ها، با گوش سپردن جمعی به صداها و مباحثات گروهی، شرکت‌کنندگان به کاوش در این پرسش خواهند پرداخت که چه ساختارهای نوینی برای حفظ و بازسازی پیوندهای اکولوژیکی ضروری است.
- عباس اخوان، «مطالعه‌ای بر یک بنای یادبود» (STUDY FOR A MONUMENT)
«مطالعه‌ای بر یک بنای یادبود» مجموعه‌ای پیوسته است که گونه‌های گیاهی بومی منطقه باستانی بین‌رودانی، میان رودهای دجله و فرات در عراق کنونی را ثبت و مستندسازی می‌کند. دهه‌ها جنگ و مداخلات دولتی عواقب ویران‌گری بر اکولوژی این سرزمین برجای گذاشته است. عباس اخوان هر یک از گیاهان را با دستان خود از موم تراشیده و سپس آن‌ها را در برنز ریخته است. این قالب‌ها که شباهت به تکه‌های سوخته دارند، بر روی ملحفه‌های سفید در زمین گسترده شده‌اند. آن‌ها تداعی‌گر صفحات مطالعات گیاه‌شناسی، کالاهای ضبط‌‌شده یا اشیایی هستند که برای بررسی به‌دقت چیده شده‌اند. انتخاب برنز به‌عنوان ماده، برای اخوان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا برنز با سلاح‌های باستانی میان‌رودان و همچنین یادبودها و بناهای تاریخی ارتباط دارد. نمایش افقی آثار بر روی زمین، برخلاف جایگاه عمودی سنتی مجسمه‌های یادبود، به نمایش‌های تدفینی موقت، محل‌های دفن دسته‌جمعی یا انباشت ترکش‌ها اشاره دارد. این اثر بر اساس پژوهش‌هایی است که عباس اخوان در باغ گیاه‌شناسی کیو در لندن و باغ گیاه‌شناسی سلطنتی در ادینبرو انجام داده است.
