ترانسمیتر سیگنال K-UNIT KVS-AA-R

توضیحات محصول

ترانسمیتر به دستگاهی گفته می‌شود که بتواند یک کمیت فیزیکی را اندازه‌گیری کرده و آن را به مکانی دورتر مانند اتاق کنترل انتقال دهد.

به صورت کلی در ترانسمیتر شاهد سه واقعه بسیار مهم می‌باشیم، در ابتدا کمیت فیزیکی مانند دما به معادل جریانی یا ولتاژی و یا حتی مقاومتی (به صورت کلی سیگنال الکتریکی) تبدیل می‌شود. در این مرحله مشخصاً ولتاژ و یا جریان به‌دست‌آمده می‌تواند در بازه منفی بی‌نهایت تا مثبت بی‌نهایت (منظور تغییرپذیری کنترل نشده می‌باشد) تغییرات داشته باشد، به همین دلیل واقعه دوم اتفاق می‌افتد و آن مدیریت و تبدیل این سیگنال الکتریکی در یک بازه مشخص با عنوان “سیگنال استاندارد” می‌باشد و درنهایت برای انتقال مناسب این سیگنال واقعه سوم که تقویت سازی سیگنال ارسالی می‌باشد صورت می‌پذیرد تا بتوان خروجی نهایی را به فاصله‌های طولانی‌تری انتقال داد (ترانسمیترها عموماً از قطعاتی مثل op-amp برای تقویت و خطی کردن این سیگنال‌های ضعیف استفاده می‌کنند).

باتوجه‌به اینکه در مرحله پایانی با یک سیگنال الکتریکی استاندارد روبه‌رو می‌باشیم می‌توانیم این سیگنال را برای تجهیزات پیشرفته کنترلی ارسال کرده و انتظار فهم آن را از سوی آنها داشته باشیم.

به بیان دیگر ترانسمیتر صنعتی، ابزاری است که برای اندازه‌گیری کمیت‌ها و پارامترهای مختلف نظیر؛ دما، فشار، رطوبت، سطح مایعات، فلو، گازهای محیطی و مواردی ازاین‌دست استفاده می‌گردد و مقادیر اندازه‌گیری شده را به صورت جریان الکتریکی استاندارد در بازه‌های استاندارد (جریانی: 4 تا 20 میلی‌آمپر، ولتاژی: 0 تا 10 ولت و…) روی یک زوج سیم ارسال می‌نماید. 

تفاوت ترانسدیوسر و ترانسمیتر

باتوجه‌به پیشرفت صنعت پاسخ به این سوال کمی دشوار شده است، چرا که در سال‌های دور ترانسدیوسر تنها به صورت ولتاژی تولید و استفاده می‌شد و همین مسئله سبب شده بود تا از آن صرفاً در مسافت‌های کوتاه استفاده کنیم، اما امروزه شاهد ترانسدیوسرهای جریانی نیز هستیم که امکان بهره‌برداری برای مسافت‌های طولانی‌تر را فراهم آورده‌اند.

بااین‌حال می‌توانیم تفاوت عمده این دو تجهیز را در امکان تقویت سازی سیگنال نهایی فرض کنیم، به گونه‌ای که در ترنسمیتر (Transmitter) پس از تبدیل کمیت فیزیکی به الکتریکی استاندارد، آن را تقویت کرده و برای تجهیزاتی که در فاصله دورتر نصب شده‌اند به گونه‌ای مطمئن انتقال می‌دهد، در سمت دیگر ترانسدیوسر (Transducer) صرفاً کمیت فیزیکی اندازه‌گیری شده را به سیگنال الکتریکی استاندارد تبدیل می‌نماید.

کالیبره کردن ترنسمیتر

ازآنجایی‌که کالیبره کردن تاثیر بسزایی در عملکرد تجهیز دارد به همین دلیل همراه هر ترانسمیتر یک جدول با داده‌های مشخص جهت انجام این کار ارائه می‌شود.

در این جدول به ازای هر ورودی مشخص یک مقدار خروجی تعیین شده است، روند کار به صورت کلی به این شکل می‌باشد که اگر هر بار یک مقدار ورودی که در جدول ذکر شده است را به ترانسمیتر اعمال نماییم از سمت دیگر (خروجی) انتظار دریافت مقدار ذکر شده در جدول را باید داشته باشیم.

درصورتی‌که با اعمال ورودی مشخص به مقدار خروجی ذکر شده دست نیافتیم کافیست از دو اهرم Zero و Span که درواقع دو پیچ تنظیم از نوع پتانسیومتر می‌باشند استفاده نماییم، این عملیات را باید تا آنجایی پیش ببریم که دقیقاً ورودی مشخص شده در جدول، خروجی مشخص شده آن را به همراه داشته باشد.

به صورت کلی دو راه برای کالیبره کردن ترانسمیترهای الکتریکی وجود دارد:

• با استفاده از پتانسیومترهای Zero و Span که روی تجهیز طراحی می‌شوند.
• با اتصال تجهیز به رایانه و کالیبره از طریق نرم‌افزار داخلی تجهیز.

همان گونه که توضیح داده شد بروی اغلب ترانسمیترها دو پیچ تنظیم (پتانسیومتر) با عنوان Zero و Span قرار دارد. Zero وظیفه تنظیم نقطه صفر و Span وظیفه تنظیم زاویه شیب خروجی ترانسمیتر را دارد.[2]

در ادامه به‌عنوان‌مثال نحوه کالیبره تجهیزی با ورودی 0 تا 5 آمپر و خروجی جریان 4 تا 20 میلی‌آمپر شرح داده می‌شود، کالیبره کردن دیگر تجهیزات نیز به همین صورت می‌باشد:

1. ابتدا به ورودی دستگاه مقدار صفر آمپر را اعمال می‌نماییم.
2. پیچ Zero را آن‌قدر می‌چرخانیم تا خروجی 4 میلی‌آمپر شود.
3. در مرحله بعد به ورودی جریان ۵ آمپر را اعمال می‌نماییم و پیچ Span را آن‌قدر می‌چرخانیم تا خروجی برابر 20 میلی‌آمپر گردد.
4. مراحل 1 تا 3 را آن‌قدر انجام می‌دهیم تا دیگر نیازی به تنظیم Zero و Span نباشد.
5. در مرحله پایانی جریان 2.5 آمپر را اعمال می‌کنیم و باید خروجی برابر ۱۲ میلی‌آمپر باشد. با اتمام این مرحله، تجهیز ما کالیبره و آماده اتصال در مدار می‌باشد.