همه چیز در مورد تاورکرین
تاور کرین چیست ؟
تاور کرین نوعی جرثقیل برج سازی است که اجسام سنگین را جا به جا می کند. اغلب تاور کرین جسم سنگین را تا ارتفاعی معینی بالا برده و سپس اقدام به جا به جایی آن در شعاع های گوناگون می کند. با توجه به قدرت مانور بالای تاور کرین در زمینه ی باربرداری در صنایع مختلف از این وسیله استفاده می شود .
تاورکرین چگونه به وجود آمد؟
همواره برای ساخت سازه های عظیم مشکل ساخت وجود داشته،بخصوص وقتی کار به ارتفاعات زیادی از سطح زمین می رسد باید وقت و نیرو و هزینه زیادی به کار رود تا مصالح و تجهیزات با وزن و حجم بالا در سازه قابل استفاده شوند.این مشکل در حدود 70 سال پیش با ساخت نخستین تاور کرین ها تا حدود زیادی مرتفع گردید.
اولین تاورکرین بوسیله یونانی های باستان اختراع شد و با نیروی کارگران و چهارپایان کار می کرد.
این تاورکرین برای ساختن ساختمان های بلند در آن زمان مورد استفاده قرار می گرفت و اجازه حمل اجسام سنگین به بالای بنای مورد نظر را میداد.
تاورکرین ها از اجزای اصلی و ضروری در هر سایت ساختمانی می باشند.
کاربردهای تاور کرین
برج سازی
سد سازی
سیلو سازی
پل سازی
ساختمان سازی
حمل کالا در بنادر
به منظور جا به جایی و بلند کردن قطعات سنگین و بزرگ مثل ژنراتورها و قطعات بتنی و فلزی در صنایع مختلف از تاور کرین استفاده می شود.
انواع تاور کرین :
تاور کرین ها به سه دسته ثابت ، متحرک و بالا رونده تقسیم می شوند.
تاور کرین متحرک خود در سه نوع موجود است:
- تاور کرین ریلی
- تاور کرین جاده ای
- تاور کرین شناور
در ساخت این تاور کرین از قطعات ساده ای به شکل خرپا استفاده شده است. تاور کرین های متحرک شعاع عملیاتی وسیعی دارند و تا ارتفاع زیادی را تحت پوشش قرار می دهند .
تاور کرین بالارونده روی بناهای در حال ساخت قرار می گیرند و همراه آنها با افزایش ارتفاع ساختمان بالا می رود. از این نوع تاور کرین نیز در صنعت برج سازی و ساخت آسمان خراش ها و پل سازی استفاده می شود.
اجزای تشکیل دهنده تاور کرین
همه تاور کرین ها صرف نظر از نوع آنها اجزای ثابتی دارند که در شکل زیر می بینید:
تیر مشبک
پایه جرثقیل
برج یا دکل
بازو یا تیر اصلی جرثقیل
پایه در پایین به یک بالشتک بتنی بزرگ که تکیه گاه تاورکرین است پیچ شده است و در بالا به دکلی متصل شده که به تاورکرین ارتفاع می بخشد.
واحد چرخان
دکل
در بالای دکل، واحد چرخان که شامل چرخ دنده و موتور میباشد قرار دارد و اجازه می دهد تا تاورکرین بتواند به دور خود بچرخد.
در بالای واحد چرخان سه قسمت وجود دارد:
1. بازوی افقی بلندی که وظیفه حمل بار را بر عهده دارد و واگن برقی در راستای بازوی تاورکرین حرکت می کند تا بار را از مرکز تاورکرین دور یا به آن نزدیک کند. و در اصطلاح به آن working jib می گویند.
2. بازوی مکانیکی کوتاه تر یا تیر مشبکی که اصطلاحا Counter Jib خوانده می شود، در راستای بازوی بلندتر می باشد و شامل موتور و ادوات برقی می باشد که وزنی تقریبا معادل اساس بتنی تاورکرین دارد.
3. کابین اپراتور
4. تیر مشبک (jib) شامل موتوری می باشد که نیروی لازم برای حمل بار را تامین می کند و دارای واحد الکترونیک می باشد که آن را کنترل کرده و کابل تاورکرین و در نتیجه واگن برقی را هدایت می کند.
موتوری که واحد چرخان را هدایت می کند در بالای جرخ دنده بزرگی قرار گرفته است.
برای عملیات تاورکرین عوامل مهمی هستند که در هر کارگاه باید به آنها توجه شود:
نوع بار
اندازه و شکل بار
محل بار و میزان تغییر مکان مورد نظر بار
ارتفاع لازم برای بالا بردن بار
شعاع عمل مجاز با توجه به تاورکرین و نوع تیر آن
وزن بار و ملحقات
فضای باز کافی برای عملیات تیر و اتاقک تاورکرین
یک تاورکرین معمولی چنین مشخصاتی دارد:
حداکثر ارتفاع معادل 265 فوت یا 80 متر است.
البته یک تاورکرین گاهی بیش از این مقدار ارتفاع دارد، به شرطی که از نوع بالارونده بوده و با افزایش ارتفاع ساختمان بالاتر میرود.
حداکثر دسترسی معادل 230 فوت یا 70 متر است.
حداکثر قدرت بلند کردن بار وزنی معادل 18 تن است.
توجه : حداکثر باری که تاورکرین میتواند تحمل کند حدود 18 تن است اما اگر واکن برقی در انتهای بازوی تاورکرین باشد نمی تواند چنینی باری را تحمل کند و بهتر است که در هنگام حمل بارهای سنگین واگن برقی در بالای دکل تاورکرین باشد.
حداکثر بار مجاز
در تاورکرین از دو سویچ محدود کننده برای اطمینان از اینکه اپراتور باری بیش از حد مجاز بر آن وارد نکند استفاده شده است. وقتی که حداکثر بار بر تاورکرین وارد می شود سویچ باعث می شود که کابل ها کشیده شده و بار بیش از 18 تن به قسمت انتهایی بازوی تاورکرین نرود.
علت سقوط نکردن تاورکرین
وقتی شما به بلندی تاورکرین نگاه می کنید، همه چیز خطرناک و نامتعادل به نظر میرسد، بخصوص اینکه هیچ کابلی از آنها پشتیبانی نمی کند.
نخستین عنصر پایداری در تاورکرین پایه بتنی است که قبلا در مورد آن صحبت شد. (بالشتک بتنی)
این پایه معمولا ابعادی به اندازه 10 × 10 × 1.3 متر و وزنی معادل 182 تن دارد.
پایه تاورکرین بوسیله در عمق زیادی از این پایه پیچ داده می شود تا وزن و گشتاور بار را تحمل نماید.
نحوه ی عملکرد تاور کرین
همانطور که گفته شد تمام تاور کرین ها (جرثقیل برجی) شامل قسمت های پایه ای شبیه هم هستند.
پایه آن یک صفحه بتنی بزرگ است که جرثقیل را پشتیبانی می کند.
ارتباط پایه ای دکل همان است که به جرثقیل اجازه می دهد تا ارتفاع بگیرد.
بالای این دکل یک واحد چرخشی ضمیمه می شود ( چرخ دنده و موتور) که اجازه چرخش را به جرثقیل می دهد .
بالای واحد چرخشی سه قسمت وجود دارد :
شاخه بزرگ افقی ( یا بازوی کاری) : قسمتی از جرثقیل است که بار و فشار را جابجا و تحمل می کند .
بازوی افقی کوچکتر : قسمتی است که شامل موتور جرثقیل و قسمت های الکترونیکی به اضافه وزنه های تعادلی بتنی می شود.
اتاقک کنترل کننده : بازوی مکانیکی ماشین شامل موتوری است که بار و فشار را جابجا می کند و راننده به وسیله کنترل الکترونیکی جرثقیل را کنترل می کند و کابلی استوانه ای شکل که در زیر نشان داده شده است.
چگونه تاور کرین را به محل مورد نظر منتقل می کنند؟
قطعات مختلف تاورکرین بوسیله کشنده 10 تا 12 چرخه به محل مورد استفاده حمل می شود.
در ابتدا بوسیله یک تاورکرین متحرک دکل 12 متری که از دو قسمت برج و چرخدنده متحرک تشکیل شده بر روی پایه بتنی قرار داده می شود.سپس بازوی تاورکرین و ماشین آلات در قسمت مربوطه مونتاژ میشود.
بعد از آن تاورکرین متحرک، قسمت ها و اعضای افقی را در قسمت های از پیش تهیه شده قرار می دهد . و در انتها وزنه تعادلی تاورکرین نصب می شود.
برای رسیدن به حداکثر ارتفاع از یک قاب صعودکننده یا در اصلاح تلسکوپی که بین واحد چرخان و بازوی تاورکرین (تیر) قرار می گیرد، استفاده می شود.
برای حفظ تعادل یک وزنه در قسمت دهانه بال کوتاه تاورکرین قرار داده میشود.
واحد چرخان از بالای تیر تاورکرین جدا می شود و پیستون هیدرولیکی بزرگی واحد چرخان را به اندازه 6 متر بالاتر می برد.
سپس 6 متر دیگر در بالای شکافی که بوسیله قاب صعودکننده ایجاد شده است، به ارتفاع تاورکرین افزوده می شود.
