فناوری، عامل مصالحه معدن و محیط‌زیست
اگر پروژه استحصال اورانیوم از آب دریا توسعه یابد و تجاری شود، منبع جدیدی از تولید انرژی به مجموعه منابع انرژی پاک اضافه می‌شود و در کنار نور خورشید و باد حالا حجم بسیار گسترده آب شور دریاها و اقیانوس‌ها هم می‌تواند در کنار خورشیدی که همیشه می‌تابد و بادی که می‌ورزد برای ما نه تنها تولید انرژی کند، بلکه مانند سوخت‌های فسیلی به بهای تولید انرژی بلای جان سیاره و محیط‌زیست آن نشود.
اصلا همین موافق بودن با شرایط زیستی است که مهم‌ترین مزیت این پروژه بود و تیم پژوهشی دانشگاه استنفورد را ترغیب به پیگیری پروژه کرد.
این گونه مصالحه میان طبیعت و معدنکاری تحسین‌برانگیز است. معادن با همه سودآوری، عامل تخریب طبیعتند این امر انکارپذیر نیست اما نمی‌توان از آنها صرفه‌نظر کرد زیرا به درآمد حاصل از استخراج معادن و خود مواد معدنی برای پیشروی در مسیر توسعه نیاز داریم.
اینجاست که باید به یک توافق برد-برد فکر کرد و چه چیزی بهتر از فناوری‌های این چنین که هم توسعه معادن را درمی‌یابند و هم طبیعت سیاره را در حفظ و امان نگه می‌دارند و جای خوشحالی بسیار دارد که دنیا رشد این فناوری‌ها را درک و از حضور آنها استقبال می‌کند.
