صعود صنعت انرژی خورشیدی در شیلی
صعود صنعت انرژی خورشیدی در شیلی
تنها با گذشت کمتر از یک دهه از آغاز طرح‌های انرژی خورشیدی، این صنعت به میزانی در شیلی پیشرفت کرده که دولت این کشور از رایگان کردن آن برای مردم شیلی خبر می‌دهد.
صنعت شیلی با درآمد یک میلیارد و ۱۲۱میلیون دلاری سهمی ۲۳درصدی در تولید ناخالص داخلی این کشور دارد.
در این میانصنعت انرژی خورشیدی بیشترین رشد صنعتی را از آن خود ساخته و توانسته در سال گذشته رشد ۵درصدی را تجربه کند و در حال حاضر این کشور مالک ۲۹ نیروگاه خورشیدی در حال بهره‌برداری و ۱۵ نیروگاه در مرحله طراحی است. شیلی که به‌دنبال رشد اقتصادی سریع خود با مصرف انرژی بالایی مواجه شده است، به‌دلیل تمرکز صنایع معدنی در شمال کشور، بزرگترین نیروگاه‌های خورشیدی خود را نیز در این بخش از کشور بنا کرده است.
شیلی در چند دهه متوالی به‌دنبال راهکاری برای دستیابی بهانرژی پایدارو استفاده از منابع مختلف برای تامین نیازهای خود بود. در دهه ۸۰ میلادی این کشور به شدت بر انرژی‌های هیدروالکتریکی تکیه کرده بود اما برای دستیابی به رشد بیشتر برای رشد در بخش انرژی تنها راه‌حل، استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر بود.
در میانه‌های دهه ۹۰ میلادی راه تازه‌ای برای بهره‌گیری از انرژی‌های تجدیدپذیر به ذهن دولتمردان این کشور رسید که می‌توانست روند رشد شیلی را افزایش دهد. همزمان با این تحول، نگرانی‌های جهانی در زمینه آسیب‌های انرژی هیدروالکتریکی و آثار آن در محیط‌زیست افزایش یافت و دولت شیلی را به سوی استفاده از گاز طبیعی و ارزان‌قیمت آرژانتینی هدایت کرد.
قیمت پایین انرژی تکیه‌گاهی برای شیلی شد تا بتواند سرمایه‌های خود را در زمینه ساخت نیروگاه سیکل ترکیبی برای این منابع صرف کند و به‌تدریج مصرف زغال‌سنگ و هیدروالکتریک را کاهش دهد. در همین راستا ۴ خط لوله گاز از سوی آرژانتین به این کشور کشیده شد و نیمی از طرح‌های ساخت نیروگاه در این کشور به اجرا درآمد. تا سال ۲۰۰۴ میلادی انرژی گاز طبیعی ۲۵درصد از نیازهای انرژی شیلی را تامین می‌کرد که ۹۰درصد آن گازهای وارداتی از سوی آرژانتین بود. چند سال بعد شیلی تصمیم گرفت تا واردات گاز را قطع کند و به دنبال راهی تازه برای تامین منابع خود برود هرچند در ابتدا این کشور با بحران انرژی مواجه شد اما توانست سهم خود را از انرژی‌های تجدیدپذیر افزایش دهد.
چشم‌انداز ۲۰۲۵ انرژی خورشیدی
در سال ۲۰۱۳ میلادی دولت شیلی سهم انرژی‌های جدید را افزایش داد و اعلام کرد که قصد دارد تا سال ۲۰۲۴م این سهم را به ۱۰درصد و در سال ۲۰۲۵م به ۲۰درصد میزان فعلی افزایش دهد. انرژی خورشیدی در شیلی ظرفیت تولید نیروی الکتریسیته مورد استفاده در این کشور را دارد. شمالی‌ترین بخش شیلی بیشترین ظرفیت تولید انرژی خورشیدی در جهان را دارد. در اکتبر ۲۰۱۵ وزارت صنایع این کشور از چشم‌انداز سال ۲۰۵۰م شیلی سخن گفت و اعلام کرد به دنبال یک استراتژی پایدار و فراگیر است که براساس آن تا سال ۲۰۵۰ میلادی بتواند ۱۹درصد انرژی برق مورد نیاز این کشور را از طریق انرژی خورشیدی، ۲۳درصد را از طریق انرژی باد و ۲۹درصد را نیز از طریق انرژی هیدروالکترونیک تامین کند.
ظرفیت تولید الکتریسیته از انرژی خورشیدی در شبکه مرکزی برق شیلی از سال ۲۰۱۳م تا به‌حال به ۴ برابر افزایش یافته و در مجموع به ۷۷۰ مگاوات رسیده که بیشتر این رشد ناشی از قسمت شمالی کشور است. آغاز رشد انرژی‌های تجدیدپذیر را می‌توان از سال ۲۰۱۴ میلادی دانست. در این سال نیروگاه ۱۰۰ مگاواتی خورشیدی که در نزدیکی کویر آتاکاما واقع شده بود به‌عنوان بزرگترین نیروگاه خورشیدی در امریکای لاتین کار خود را آغاز کرد. به دنبال آن نیروگاه ۱۱۵ مگاواتی «ال ارایان» نیز احداث شد که باز هم توانست عنوان بزرگترین نیروگاه بادی امریکای لاتین را ازآن شیلی سازد. شیلی قصد دارد امسال ۱/۴گیگاوات الکتریسته از انرژی خورشیدی تولید کند که نسبت به سال گذشته با ۳۷۱ مگاوات افزایش را نشان می‌دهد.
۱۱۳ روز برق خورشیدی رایگان
تنها با گذشت کمتر از یک دهه از آغاز طرح‌های انرژی خورشیدی، این صنعت به میزانی در شیلی پیشرفت کرده که دولت این کشور از رایگان کردن آن برای مردم شیلی خبر می‌دهد. تاکنون نیز در مجموع ۱۱۳ روز از سال برق در نقاط مختلف شیلی به طور رایگان توزیع می‌شد اما با این حال تولیدکنندگان انرژی خورشیدی چندان از این روند راضی نیستند چراکه رایگان شدن استفاده از انرژی خورشیدی به معنای از دست رفتن بخش عمده‌ای از درآمد آنان و مشکل در تامین منابع مالی برای نیروگاه‌های جدید است؛ امری که تولیدکنندگان را به‌شدت به دولت شیلی وابسته و نیاز به حمایت را بیش از هر چیزی پررنگ می‌کند.
به‌دنبال روند رایگان کردن مصرف انرژی خورشیدی در شیلی مسئولان این کشور از راه‌اندازی نخستین شبکه متروی خورشیدی جهان در سیستم متروی شهر سانتیاگو خبر داده‌اند و به‌دنبال طرحی هستند تا به وسیله آن به جهان ثابت کنند که می‌توان یک ایستگاه متروی بزرگ را نیز با کمک انرژی خورشید به فعالیت درآورد. تمامی انرژی مورد نیاز برای این شبکه بزرگ مترو قرار است از طریق تیروگاه خورشیدی ۱۰۰ مگاوتی در حاشیه کویر آتاکاما تامین شود که این کویر در فاصله ۶۴۰ کیلومتری سانتیاگو قرار دارد. البته علاوه بر این نیروگاه، قرار است یک نیروگاه بادی به این شبکه افزوده شود و ۱۸درصد دیگر از انرژی مورد نیاز برای متروی سانتیاگو را فراهم کند.
براساس برنامه‌های اعلام شده قرار است شبکه متروی سانتیاگو در شیلی شاهد رخدادی بی‌سابقه در مصرف انرژی‌های تجدیدپذیر باشد. این برنامه ویژه شامل تامین تمامی انرژی مورد نیاز این شبکه قطار زیرزمینی با منابع انرژی خورشیدی است.
شبکه متروی سانتیاگو دارای طول ۶۴ مایل (بیش از ۱۰۲ کیلومتر) است که در این مسیر، ۱۰۸ ایستگاه قرار گرفته‌اند. در طول هر روز به صورت تقریبی شاهد عبور ۲/۵میلیون مسافر از این ایستگاه‌ها هستیم که ارائه خدمات به این افراد به انرژی بسیاری نیاز خواهد داشت. قرارداد ساخت این نیروگاه خورشیدی با شرکت امریکایی «سان‌پاور» منعقد شده است. یکی از نکات منحصربه‌فرد این پروژه نیز این است که این طرح برخلاف سایر نیروگاه‌های انرژی خورشیدی، به شبکه برق شهری ارتباط نخواهد داشت و انرژی به‌دست آمده از مزارع یاد شده به طور مستقیم به شبکه متروی سانتیاگو انتقال خواهد یافت.
هدف بلندپروازانه شیلی در افزایش سهم خود در انرژی‌های تجدیدپذیر و نوین نیازمند ابزاری قوی و مهم‌تر از آن سیاست‌گذاری‌های درست است. سیاست‌های حمایتی دولت در ایجاد تعادل در مسیر تقسیم هزینه و درآمدها یکی از نخستین‌نیازها به‌شمار می‌آید. دولت شیلی در رقابت با سایر کشورهای بهره‌مند از فناوری انرژی‌های نوین امیدوار است سردمدار انرژی‌های نوین در منطقه خود و به دنبال آن در سطح بین‌المللی شود.
