انرژي خورشيدي ايران، توان تامين نياز يك سال جهان را دارد
انرژي خورشيدي ايران، توان تامين نياز يك سال جهان را دارد
مديركل دفتر مشاركت‌هاي مردمي سازمان حفاظت محيط‌زيست گفت: يك سوم خاك ايران كوير و بيابان است و بر اساس گزارش سال2006 UNDP، اگر اين مناطق به سلول‌هاي خورشيدي مجهز شوند، مي‌توانند انرژي مورد نياز يك ساله مردمان ساكن پنج قاره جهان را تامين كنند.
محمد درويش افزود: اين امكان مربوط به زماني است كه راندمان پانل‌هاي خورشيدي در بهترين حالت 15درصد بود، در حالي كه اكنون به 32درصد رسيده است.
درویش تاكيد كرد: در صورت استفاده از اين ظرفيت، مي‌توانستيم توليدكننده و حتي صادركننده اول انرژي در دنيا و ثروتمند باشيم بدون اينكه منابع آب‌هاي زيرزميني كاهش و انتشار گازهاي گلخانه‌يي افزايش يابد. به گزارش ايرنا درويش بااشاره به روند توسعه خشكسالي و افزايش بيابان گفت: بايد چيدمان توسعه را متناسب با توان اكولوژيك سرزمين تغيير دهيم، در اين سرزمين رفتن به سمت افزايش وابستگي به منابع آب و خاك يا كشاورزي و دامداري يك اشتباه راهبردي است، بايد به سمت استحصال انرژي‌هاي نو مانند خورشيدي، بادي، زمين گرمايي و جزر و مدي حركت كنيم. وي همچنين به توسعه گردشگري در كشور اشاره كرد و افزود: بايد به سمت بالفعل كردن توان خود در حوزه گردشگري طبيعي، تاريخي و فرهنگي حركت كنيم؛ ايران جزو 10كشور اول دنيا از نظر جاذبه‌هاي فرهنگي و تاريخي و جزو 5كشور اول دنيا از نظر جذابيت‌هاي طبيعي است، اما نود و هفتمين كشور دنيا از نظر درآمد گردشگري است. درويش ادامه داد: ايران در سال2015 حدود 1.3دهم ميليارد دلار درآمد سالانه از محل گردشگري كسب كرد، درحالي كه در جنوب ايران كشوري كه به اندازه مساحت يك استان مازندران هم نيست، يعني امارات متحده عربي، در همان سال حدود 14ميليارد دلار درآمد گردشگري داشت. وي گفت: بايد از 4هزار و 700كيلومتر مرز آبي خود استفاده كنيم، ترانزيت را افزايش دهيم، زماني ايران قلب جاده ابريشم بود؛ بايد به سمت كسب و كارهاي سبز، صنايع «هاي‌تك»، توليد محصولات ثانويه در مقابل خام فروشي كنوني، پيش برويم. درويش افزود: سدسازي‌ها موجب شد تا حدود يك ميليون نفر نخل در منطقه بهمنشير نابود شود، سد كرخه موجب خشك شدن بخش زيادي از تالاب هورالعظيم و نابودي معيشت مردم شد، به علت برداشت‌هاي بي‌رويه آب‌هاي زيرزميني، دشت ميناب دچار فرونشست شده است، حدود هشت ميليون نفر نخل در ميناب بود كه اكنون فقط 20هزار نفر باقيمانده و يك ميليون اصله درخت انبه در اين منطقه بود كه اكنون فقط 70اصله پابرجاست از اين رو بايد به سمت كاهش مصرف منابع آبي پيش رويم.
