چالش آلودگی هوا در گرو انرژی‌های نو
امیرحسین اسماعیلی خجسته -آلودگی هوا و محیط زیست معضلی است که این روزها برای همگان نمایان و به یکی از دغدغه‌های اجتماعی و ملی تبدیل شده است. یکی از علل مهم و شاخص آن عدم توجه به روند مصرف سوخت‌های فسیلی و بی‌توجهی به پیامدهای زیست محیطی ناشی از آن بوده است. با توجه به اینکه اتکا به منابع عظیم نفت و گاز طبیعی یک خطای راهبردی است اکنون بیش از هر زمان دیگر توجه به انرژی‌های تجدید پذیر و پاک مانند انرژی خورشیدی و باد و زیست توده در کشور احساس می‌شود. از طرفی با حفظ منابع تجدیدپذیر می‌توانیم این ثروت ملی را برای آیندگان به ارمغان بگذاریم. سوخت‌های فسیلی علاوه بر تخریب محیط زیست و آلودگی هوا منابع تجدید ناپذیر محسوب می‌شوند و این منابع دیر یا زود به پایان می‌رسند. بنابراین پیش از مواجه شدن با بحران انرژی در کشور باید با استفاده از انرژی‌های نو در مسیر توسعه پایدار و سوخت پاک گام برداریم. از طرفی تامین انرژی پایدار از سیاست استراتژیک هر کشور بوده و به عبارتی می‌توان گفت افزایش تقاضای انرژی بهینه شده به معنای صنعتی‌تر شدن و توسعه یافتگی جوامع تلقی می‌شود لذا چگونگی تامین این حجم از انرژی حائز اهمیت خواهد بود. در حال حاضر کشورهای تراز اول صنعتی و اقتصادی دنیا از جمله آمریکا، آلمان، ژاپن و حتی اخیرا اکثریت کشورهای نفت خیز حاشیه خلیج فارس از جمله قطر، امارات و حتی عربستان در عرصه تکنولوژی بهره برداری از انرژی‌های نو در حال رقابت و پیشرفت هستند که ضمن تامین انرژی پایدار فرصت‌های شغلی فراوانی نیز فراهم کنند. این مهم نشان دهنده عزم جهانی در راستای کاهش آلودگی‌های زیست محیطی ناشی از سوخت‌های فسیلی و انتشار گازهای گلخانه‌ای است زیرا هوا مرزهای بین‌المللی را به رسمیت نمی‌شناسد و هیچ کس در تهاجم هوای آلوده در امان نخواهد بود.سهولت دسترسی به منابع عظیم نفت و گاز فقدان سیاست‌های حمایتی با توجه به هزینه‌های نسبتا بالای سرمایه گذاری اولیه انرژی‌های تجدید پذیر، عدم وجود قوانین و مقررات تسهیل کننده فقدان پذیرش اجتماعی و ضعف آگاهی شهروندان به عنوان مصرف کننده نهایی سبب بروز موانع رشد استفاده از این انرژی‌های پاک شده است. سیاست کلی نظام که با تایید رهبر معظم انقلاب ابلاغ شده حاکی از آن است که تا سال 1404 ده درصد از برق کشور باید از منابع تجدید پذیر تامین شود. این را هم در نظر داشته باشیم که خوشبختانه ایران در منطقه کمربند ماکزیمم تابش انرژی خورشید قرار دارد که این موهبت و نعمت الهی سبب شده که بیش از 2/3 کشور قابلیت بهره برداری با راندمان بالا از انرژی خورشیدی را داشته باشد.
