تاثیرات خطاها در برنامه غربالگری تنفسی
در یک برنامه سلامت پزشکی نتایج کاملی از تستهای اسپیرومتری روی ۳ گروه مختلف افراد شاغل در ۳ صنعت مختلف بدست آمد. ۱۲۱ مرد در رنج سنی ۲۰ تا ۶۰ سال و میانگین سنی ۴۰ سال در این برنامه شرکت کردند. ۴۷% از این ۱۲۱ مرد سیگاری (متوسط ۲۰ سیگار در روز) و باقی غیر سیگاری بودند . با توجه به اینکه تقریباً نصف این افراد سیگاری بودند ، انتظار می رفت نتایج کمتر از مقادیر پیش بینی شده بدست آید. با این حال که ۹۴ نفر از ۱۲۱ مرد دارای FEV1 و FVC بیشتر از ۱۰۰% مقدار پیش بینی شده و ۴۰% آنها دارای FEV1 و FVC بیشتر از ۱۲۰% بودند. چنین نتایجی برای این گروه افراد میانسال که ۴۷% آنها سیگاری هستند غیر ممکن است . این نتایج برای بسیاری افراد ایجاد نتیجه منفی کاذب می کند . این نتایج نه تنها استفاده مفیدی ندارد، بلکه استفاده از آنها می تواند برای فرد خطرناک هم باشد.
پیشنهادات:
۱- کاربرهای اسپیرومتر در هر درجه ای از یک تکنسن گرفته تا یک متخصص، باید از احتمال ظاهر شدن این خطاها آگاه باشند. مشخص سازی خطای حالت صفر وانسداد سنسور باید با مقایسه دقیق با دیاگرامهای استاندارد اسپیرومتر موجود در پروتکل هایQC (کنترل کیفیت) صورت گیرد. ۲- عدم موفقیت در بدست آوردن FEV1 ,FVC تکرارپذیر ممکن است بخاطر ناتوانی فرد در بکارگیری ماکزیمم توان خود نباشد، بلکه بخاطر مشکلاتی چون خطای حالت صفر، گرفتگی و انسداد سنسور و تغییر دمای سنسور در حین انجام تست باشد.
۳- کاربر بایستی به درستی تستهایی که بیشتر از ۱۲۰% مقدار پیش بینی شده است، شک کند. خصوصا وقتی مقادیر در یک رنج زمانی کوچک رشد زیادی داشته باشند.
۴- بالا رفتن ناگهانی نتایج یک بیمار در دو تست متوالی مثلا از ۷۰% به ۹۰% این احتمال را تقویت میکند که دستگاه دارای خطاست.بنابراین انجام کالیبراسیون حداقل هفته ای یک بار ضروری است.
۵- نمایش منحنی حجم بر حسب زمان (Real time) روی صفحه LCD در حین انجام تست و رسم تمام منحنی های تنفسی در پرینت خروجی مطابق با استانداردهای ATS در تشخیص خطا کمک می کند.
نتایج :
برخلاف تکنیکهای غلط انجام تست که معمولا نتایج آزمون را کاهش می دهند، خطاهایی که مربوط به صفر کردن ناصحیح و انسداد سنسور است می تواند به طور قابل ملاحظه ای نتایج را افزایش دهد، که این نتایج می توانند باعث تشخیص نادرست شوند. اهمیت این خطا وقتی بیشتر می شود که این خطاها در مورد اسپیرومتری که همان روز کالیبره شده است اتفاق می افتد. آن دسته از تستهایی که در آنها مقادیرFVC و FEV1 به شکل قابل ملاحظه ای افزایش می یابد باید برای کاربر هشداری باشد که این امر می تواند ناشی از عملکرد نا مناسب دستگاه باشد.
تضمین سلامت ریه در گرو کالیبراسیون اسپیرومتر
هر پزشکی که از اسپیرومتری استفاده می کند باید اطمینان حاصل کند که
۱- نتایج بیمار دقیق است.
۲- یک برنامه کنترل کیفیت است.
۳- دستگاه به طور دقیق نگهداری، کالیبره و استریزه شده است.
۴- نتایج بیمار به طور دقیق ثبت شده است.
۵- کارمندانی که تست را انجام می دهند به طور کامل آموزش داده شده اند.
اندازه گیری حجم جریان
انجام این مرحله در محل کار توصیه نمی شود زیرا کالیبراسیون دستگاه کار دشواری است.
مانند همه تست ها، دقت حلقه جریان به کالیبراسیون ماشین و توانایی های آن بستگی دارد. علاوه بر این دقت این مرحله، به فردی که تست را انجام می دهد و خود بیمار نیز بستگی دارد.
اندازه گیری جریان- حجم و اسپیرومتر
در برخی از دستگاه ها باید قبل از آن که قطعه دهانی اسپیرومتر وارد دهان شود و فشار اولیه وارد شود، بیمار به اندازه کل حجم ریه هوا (TLC) فرو دهد، در حالی که در بعضی از دستگاه ها کاملا برعکس است. بدون توجه به نوع ماشین استفاده شده بیمار باید به طور کامل تعلیم داده شود تا نتیجه دقیق حاصل شود.
آموزش قبل از تست
• این تستی است که نیاز به تلاش حداکثر بیمار دارد.
• ابتدا از بیمار خواسته می شود تا ریه های خود را از هوا خالی کند. در این عمل برای انجام این کار بیمار باید از ماهیچه های قفسه سینه و شکم استفاده کند.
کالیبراسیون و کنترل کیفیت
کنترل کیفیت اسپیرومتر به کالیبراسیون آن وابسته است. کالیبراسیون ممکن است در برخی موارد لازم نباشد ولی کنترل کیفیت باید همیشه در نظر گرفته شود.
کالیبراسیون بر تنظیمات یا اجرای پروسه نظارت دارد در حالی که کنترل کیفیت روشی برای تعیین دقت و صحت دستگاه پس از کالیبراسیون است. اگر کمیت مشخصی از هوا که به وسیله اسپیرومتر اندازه گیری می شود با مقدار معین تقریبی برابر باشد، دستگاه دقیق به نظر می آید و یک چند پارامتر چندین بار مورد اندازه گیری قرار گیرند و نتایج برابر باشند مشخص می شود که دستگاه دقیق کار می کند.
کالیبراسیون اسپیرومتری و اندازه گیری جریان حجم
همه دستگاه هایی که برای هر دو اسپیرومتری و سنجش جریان حجم به کار می روند باید هر روز که مورد استفاده قرار می گیرند به وسیله یک سرنگ به طول L3 کالیبره شوند.
اگرL3 به داخل اسپیرومتر تزریق شود، خروجی باید به صورت %۳ -+ l3 باشد. اگر نیاز به تنظیمات اجتیاج باشد این کار توسط نرم افزار کامپیوتر انجام می شود و یا با کمک تنظیم سیگنال خروجی صورت می گیرد.
دقت سرنگ
سرنگی که برای کنترل کالیبراسیون اسپیرومتر به کار می رود باید حداقل دقت %۵ از مقیاس کل را داشته باشد. سرنگ کالیبراسیون باید دارای روزنه تست باشد که سعی می شوند توسط روزنه چوب پنبه خالی شود.
وجود سوراخ در اسپیرومتر به اندازه گیری غیر صحیح می انجامد. اگر سوراخی در اسپیرومتر دیده شود نمی توان به نتایج اعتماد کرد.
مشکل دیگری که در اسپیرومترها وجود دارد به غیر دقیق بودن لایه های ریه بر می گردد. ریه ها باید به طور کامل در طول انبساط با سرنگ کالیراسیون ارزیابی شوند که در طول این عمل متورم می شوند و اگر به این صورت نیست باید به وسیله یک ریه جدید جایگزین شوند.
کنترل کیفیت برای اسپیرومتر و سیستم حجم جریان
برای تست سیستم و دستگاه باید تنظیماتی انجام شود که با کمک «موضوع استاندارد»، توسط فردی که برای این کار آموزش دیده است انجام می شود. استانداردها باید هر سه ماه یک بار صورت گیرد. قبل از این تست، باید محدوده استاندارد تست مشخص شود. این عملیات با انجام ۱۵ مرحله در طول چندین روز صورت می گیرد. پس از این که تست انجام شد، میانگین برای FEV1 و FVC تعیین می شود.
