جوشکاری ارتعاشی چیست؟

اساس جوشکاری ارتعاشی (جوش ویبره)، تولید گرما و ذوب مواد در سطح تماس دو قطعه بر اثر ایجاد اصطکاک بین دو قطعه است. مواد مذاب تحت فشار در یکدیگر جریان یافته، پس از سرد شدن، اتصال (جوش) شکل می گیرد. جوشکاری ارتعاشی فرایند سریعی است و  و زمان آن معمولا با توجه به نوع کاربرد از 0.1 تا 10 ثانیه متغیر است. این نوع جوشکاری برای بسیاری از پلاستیک ها قابل استفاده است اما محدودیت های مهم برای قطعات، هم راستایی نواحی اتصال و یا حداکثر انحنای 10 درجه است.
جوشکاری ارتعاشی در صنعت به دو دسته اصلی تقسیم می شود:
جوش ارتعاشی خطی، که در اثر حرکت خطی رفت و برگشت ایجاد می شود و جوش ارتعاشی محوری، که در آن، قطعه فوقانی در جهات مختلف حرکت دورانی دارد. جوشکاری ارتعاشی خطی استفاده بیشتری دارد اما مزیت مهم جوشکاری محوری آنست که امکان جوش قطعات با هندسه نامنظم را تا حد زیادی فراهم می نماید.
در جوشکاری ارتعاشی خطی، فشار از پیش تعیین شده ای که معمولا با توجه به نوع کاربرد متفاوت است، با زاویه اثر 90 درجه نسبت به راستای ارتعاش به نواحی اتصال وارد می شود. مهمترین پارامترهای تاثیرگذار بر این جوشکاری عبارتند از : فرکانس، دامنه ی ارتعاش، فشار و زمان