تفاوت محلول نانو کسری با موادی که به نام نانو در بازار وجود دارند در چیست؟

عموما موادی که با نام نانو در بازار وجود دارند فاقد تاییدیه ها و استانداردهای معتبر می باشند ولی محلول نانو کسری مفتخر به اخذ تاییدیه از پژوهشگده علوم و فناوری نانو دانشگاه صنعتی شریف می باشد. مواد موجود در بازار به 3 دسته عمده تقسیم می شوند:

• موادی که بایستی با حلال های هیدروکربنی مخلوط شوند:

این نوع از مواد که عموما از خانواده سیلوکسان ها هستند، از آنجاییکه محلول در آب نیستند، می بایست در حلالهای هیدروکربنی خصوصا تینر مخلوط شوند که این حلال آتشزا بوده و دارای مواد سمی است که برای کاربر و همچنین محیط زیست مضر می باشد. این نوع از مواد پس از استفاده روی مصالح، ظاهر آنها را تغییر داده و حالت خیس شدگی به متریال می دهند.

• مواد کدر (دوغی شکل) محلول در آب:

عموما ابعاد نانو قابل رویت نبوده و رنگ کدر این محلولها گواهی بر نانو نبودن ذرات این محلول است. مواد تشکیل دهنده این محلولها عموما سیلیس کلوئیدی (سیلیکاسل) هستند که دارای ابعاد میکرو هستند و مکانیسم عمل آنها عموما مسدود کردن منافذ مصالح می باشد و عمق نفوذ بسیار کمی داشته و پس از مدتی خواص ضدآبی آنها رو به افول می گذارد.

• موادی که به نسبت های مختلف بایستی با آب مخلوط شوند:

این نوع از مواد که در بازار بسیار متداول شده است، موادی هستند که از حلال آب به عنوان جدا کننده مولکولها استفاده می کنند. ولی هم زدن معمولی به هیچ عنوان باعث جدایی مولکولها و تبدیل آنها به ابعاد نانو نمی شوند بلکه بایستی از دستگاه التراسونیک استفاده کرد که استفاده از این روش در مقیاس کارگاهی مقرون به صرفه نیست. این مواد مدتی پس از حل شدن در آب میل به چسبندگی به هم دارند و کم کم شروع به چسبیدن به هم می کنند و ابعاد میکرو و حتی میلی پیدا میکنند. پس از 12 ساعت مشاهده می شود که این مواد از زرد کمرنگ به رنگ شیری و کدر تغییر شکل می دهند و عملا غیر قابل استفاده می گردند.