نحوه کار با آمبوبگ

آمبوبگ چیست؟

آمبوبگ یک نام تجاری است که در سال ۱۹۵۳ بر روی اولین نوع BVM ساخته شده توسط یک مهندس آلمانی گذاشته شد (Dr. Holger Hesse ) لذا نام اصلی این وسیله Bag-Valve-Mask  نام دارد که با حجم های ۵۰۰ ، ۶۰۰ ، ۱۵۰۰ ، ۲۰۰۰    سی سی موجود می باشد.

BVM باید حتماً شفاف باشد و حتماً به رابط اکسیژن وصل باشد همچنین بگ ذخیره به آن متصل باشد چرا که بواسطه همین بگ ذخیره است که می توان Fio2  ۹۰% را ایجاد نماییم.

مدلهای متفاوتی دارد نوع سیلیکونی با قابلیت اتوکلاو شدن و نوع دیگر که کل اتصالات آمبوبگ باید باز شده و در سطل  محلول Hi-disinfection (مونورپید) برای مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه گذاشته و سپس آبکشی شود.

دریچه (Valve) تعبیه شده روی آمبوبگ با درجات ۲۰ ، ۴۰ و ۶۰ سانتی متر آب می باشد که در هنگام تهویه با ماسک صورت ، باید دریچه بسته باشد و در زمان تهویه از طریق لوله تراشه دریچه بصورت باز قرار گیرد در چنین حالتی اگر فشار راه هوایی از مقدار تنظیم دریچه مثلاً ۲۰ سانتی متر آب بیشتر باشد فشار هوای اضافی به سیستم تنفسی بیمار اعمال نشده بلکه با خروج از دریچه این فشار تعدیل می گردد.

در زمان استفاده از BVM  حتماً اکسیژن به ورودی آن وصل باشد و میزان جریان اکسیژن حداقل بر روی ۱۰ لیتر قرار گیرد تا بیشترین درصد اکسیژن در دسترس بیمار قرار گیرد. سایز ماسکهای صورت که به آمبوبگ متصل می گردد به این قرار است: ۰ ،  ۱ ، ۲ ، ۳ ، ۴ ، ۵ از تکنیک EC برای نگهداشتن ماسک روی صورت استفاده می شود. سه انگشت زیر فک تحتانی بشکل E و انگشت شست و اشاره بصورت حرف C روی ماسک قارا می گیرد بصورتی که ماسک کاملاً بر روی صورت بیمار فیکس گردد و از نشت هوا جلوگیری شود. 

تعداد تنفس با BVM در سنین مختلف:

تعداد تنفس در دقیقه هنگام داشتن لوله تراشه در کلیه گروههای سنی

۸ تا ۱۰ تنفس در شیر خواران 

کودکان  ۱۲ تا ۲۰ تنفس با ماسک و آمبوبگ

در بزرگسالان ۱۰ تا ۱۲ تنفس با ماسک و آمبوبگ

تهویه با استفاده از آمبوبگ ( Bag valve mask )

با اتصال ماسک به مخزن اکسیژن میتوان غلظت هوای دمی بیمار را افزایش داد ، به طوری که با استفاده از اکسیژن اضافی به میزان ۱۵ لیتر در دقیقه می توان غلظت اکسیژن دمی را به ۱۰۰ % رسانید .

آمبوبگ را می توان با استفاده از ماسک که روی دهان و بینی بیمار قرار می گیرد ، استفاده نمود و یا با استفاده از یک آدابتور ماسک را به لوله تراشه بیمار متصل و اقدام به تهویه مکانیکی نمود. استفاده صحیح از BVM یکی از مهارت هایی است که پرستاران و تیم های درمان اورژانسی لازم است در آن توانا باشند . باید توجه نمود که کیسه ماسک توسط یک دست گرفته شود و دست دیگر برای نگهداری ماسک بر روی صورت و نیز پوزیشن دادن به سر بیمار مورد استفاده قرار گیرد .

توجه داشته باشید که عدم وضعیت دادن صحیح به سر و چانه بیمار موجب انسداد راه هوایی و بی تاثیری تهویه با ماسک می گردد . در صورتی که توانایی برای گرفتن همزمان کیسه و وضعیت دادن و چانه بیمار توسط یک فرد وجود ندارد ، لازم است تا یک فرد اقدام به وضعیت دادن به سر و چانه نموده و فرد دیگر با یک دست ماسک را محکم بر روی دهان و بینی گرفته و با دست دیگر اقدام به فشردن کیسه نماید .

موفقیت در تهویه بیمار با BVM وابسته به محکم بودن ماسک بر روی صورت بیمار ( عدم نشت هوا ) باز بودن راه هوایی و تهویه کافی با حجم و تعداد مناسب در دقیقه می باشد .قرار دادن یک لوله دهانی – حلقی ( AirWay ) قبل از شروع تهویه به باز ماندن راه هوایی کمک نماید .آرام و آهسته ونتیله نمودن بیمار خطر ورود هوا به معده و خطرات ناشی از آن ( خروج محتویات معده به دهان و حلق بیمار و در نتیجه آسپیراسیون ) را کاهش می دهد .موثر بودن تهویه با BVM با بالا و پایین آمدن قفسه سینه مشخص می گردد . در صورت در دسترس بودن ، استفاده از پالس اکسی متری و کنترل SaO2 می تواند کفایت تهویه را ارزیابی نماید .استفاده از آمبوبگ های کوچک خطر تهویه بیش از حد و پر هوایی ریه ها و در نتیجه خطر صدمات ریوی ناشی از افزایش فشار ( باروتروما ) را برای اطفال کم می کند.