تفاوت روکش نیکل و کروم

روکش کروم و روکش نیکل دو روش متداول آبکاری فلز، جهت کاهش خوردگی سطح و افزایش سختی می باشند که بر اساس میزان مقرون به صرفه بودن و مدت زمان پایداری در سطح صنعتی انجام می گیرد.

سطحی که نیکل از خود به جا می گذارد، بیشتر حالتی سنتی و قدیمی دارد و ما را به یاد ظروف برنجی گذشته می اندازد و البته نسبت به کروم نیز ارزان تر است. به همین دو دلیل استفاده از آن هم در صنعت هم در لوازم خانگی متداول است.

سطح حاصله از روکش نیکل، شباهت زیادی به استیل ضد زنگ ایجاد می کند. هر چند سطح ایجاد شده توسط نیکل و کروم به راحتی دچار خردگی نمی شود ولی کروم استحکام بیشتری ایجاد می کند، هرچند که عموما لایه ی آن نازک و در حد 10 میکرون است. در صنعت خودروسازی و صنایعی که نما در آن ها اهمیت زیادی دارد آبکاری کروم بیشتر دیده می شود زیرا دارای سطح جذاب و زیباتری است و هرچند نسبت به نیکل گران تر است ولی به علت ظاهر زیبایش عمومیت بیشتری دارد. هر چند که به راحتی می تواند اثر انگشت شما بر روی سطح کروم به جا بماند ولی بر عکس نیکل به راحتی لکه های پایدار در آن ایجاد نمی شود.

می توان گفت هر دو روش در ایجاد استحکام سطحی فلز آهن بسیار موثر بوده و محافظت خوب سطحی ایجاد می کنند.هرچند که این میزان در مورد روکش کروم بیشتر است. از آن جهت که غالبا یراق آلات مرتبط با پروفیل آلومینیوم شیاردار از آهن می باشند، طبیعتا یک روکش مناسب برای ایجاد حفاظت فلزی روی آن نیاز می باشد. در مواردی هم که پروفیل آلومینیوم شیاردار می بایست در سازه های بهداشتی و یا فضای پر رطوبت حضور داشته باشد می بایست از یراق های استیل استفاده کرد.