مروری بر روش های نوین تصفیه فاضلاب های آلوده به کروم (VI) در یک دهه گذشته

مقدمه

در سال های اخیر، رشد سریع صنایع به افزایش آلودگی ناشی از فاضلاب های صنعتی انجامیده که بدون پاکسازی وارد محیط زیست می شوند. از جمله آلاینده های مهمی که آسیب های جبران ناپذیری به محیط زیست وارد آورند، می توان به فلزات سنگین اشاره کرد. 

به طور کلی، فلز سنگین به عنصری می گویند که چگالی آن بیش از  4gr/cm  باشد. کروم یکی  از این فلزات سنگین، با حالت های اکسایش مختلفی است که از بین آن ها تنها کروم (III) و کروم (VI) پایدارند. حالات اکسایش مختلف کروم خواص مختلفی به این فلز داده اند که منجر به تغییر درجه سمیت و خواص شیمیایی آن می شود. مثلاً کروم (VI) بسیار سمی و سرطان زاست در حالی که کروم (III) خطر کمتری دارد و حتی مقادیر خیلی کم آن می تواند به نوان ماده مغذی در رژیم غذایی مصرف شود. بنابر استاندارد جهانی، حداکثر غلظت مجاز برای کروم (III) و کروم (VI)  در فاضلاب ها، به ترتیب، 5mg/L و 0/05mg/L است. فاضلاب های آلوده به کروم (VI) از جمله خطرناک ترین فاضلاب ها به شمار می روند، زیرا کروم (VI) در محیط های آبی به صورت پایدار باقی می ماند و به علت حلالیت بالایی که دارد به سرعت به سایر مناطق منتقل می شود. در صورتی که این فلز از طریق فاضلاب های صنعتی وارد منابع آبی شود، می تواند مستقیم یا نامستقیم به بدن انسان راه یابد و در نتیجه به سیستم های عصبی، کبد و کلیه ها آسیب های جدی وارد آورد. از آنجایی که ورود این آلاینده ها به محیط زیست و شبکه های آبرسانی برای سلامت موجودات زنده تهدیدی محسوب می سود، قوانین و مقررات جهانی روز به روز سخت گیرانه تر می شوند و یافتن روش هایی موثر برای حذف این آلاینده ها از محیط های آبی همچنان به عنوان مساله ای مهم تلقی می شود.