تفاوت نمک صنعتی و دریایی

بسیاری از تولیدکنندگان نمک‌ های حاوی مواد اضافی مانند نمک ‌های دریایی مدعی هستند که محصولاتشان به علت طبیعی ‌تر بودن و کمتر تصفیه شدن سالم ‌ترند. همچنین به این نوع نمک ‌ها به خاطر داشتن مجموعه ‌ای از مواد معدنی کمیاب ضروری، امتیازاتی داده می شود؛ از جمله نقش این نمک ها در سم زدایی از بدن، تقویت گردش خون، تقویت سلامت دستگاه گوارش، وارد کردن آنتی اکسیدان ها به بدن و … . با این حال هنوز شواهد علمی برای تایید این ادعاها درباره نمک ‌های دریایی وجود ندارد.

تفاوت در میزان ید

یک تفاوت عمده میان نمک‌ های معمول خوراکی و نمک ‌های دریایی در محتوای ید آن ‌هاست. نمک ‌های معمولی خوراکی اصولا با ید – ماده معدنی که برای کارکرد طبیعی تیروئید لازم است، غنی‌ سازی می ‌شوند، به‌طوری‌که یک‌ چهارم قاشق چای‌ خوری از آن‌ ها حدود 50 درصد نیاز روزانه بزرگسالان به ید یعنی 150 میکروگرم ید را فراهم می‌ کند. اما نمک ‌های خاص مانند نمک‌ های دریایی غنی ‌شده نیستند و بنابراین یدی به بدن نمی‌ رسانند. البته نمک غنی‌ شده با ید تنها منبع دریافت این ماده معدنی نیست. ماهی، فراورده‌ های لبنی، نان و سایر فراورده‌ های غلات و تخم ‌مرغ نیز به بدن ید می‌ رسانند. اما برخی از گروه‌های جمعیتی هستند که به‌خصوص در خطر کمبود دریافت ید هستند. زنان باردار و شیرده نیاز به دریافت میزان بیشتر ید دارند و بنابراین ممکن است دچار کمبود ید شوند.
یک گروه دیگر در معرض خطر، افراد مطلقا گیاهخوار هستند که میزان ‌های کمتر ید در مقایسه گیاهخواران نسبی و همه‌ چیزخواران دارند، زیرا بسیاری از غنی ‌ترین منابع ید، منشا حیوانی دارند.
متاسفانه راه قابل‌ اعتمادی برای ارزیابی میزان ید در بدن فرد وجد ندارد، بنابراین اگر در این‌ باره نگران هستید با یک پزشک مطلع یا یک کارشناس تغذیه با صلاحیت مشورت کنید تا معلوم شود آیا مصرف مکمل ید برای شما مفید است یا نه.

برای افرادی که دریافت ید آنان از رژیم غذایی کم است، استفاده از نمک غنی ‌شده با ید، به ‌جای سایر انواع نمک، در پخت ‌و پز ایده خوبی است،