Karvansara Abbasi:
Karvansara Abbasi:
به نام خدا
گاهی دلم هوای سفر میکند. گاه دلم می خواهد از شهر بروم بیرون، بروم جایی که هوای بیابان را بکشم تا ته ریه هایم، سوار شوم و برانم و برسم به جایی که افق را ببینم، جایی که زمین و آسمان به هم میرسند، جایی که چیزی جلوی نقس دیدنم را نگیرد و مرغ نگاهم آزادانه بپرد تا دوردست، تا خیال سفرهای رفته و نرفته، جایی که بزنم کنار و از ماشین پیاده شوم، بیابان را بو بکشم و گوشهایم از حجم سکوت درد بگیرند. این آرزوی محالی نیست، فقط کافی است از شهر بزنم بیرون، هرجا و از هر طرف و هر اندازه فقط بروم و هرکجا بایستم رسیده ام.
گاهی دلم فقط همین را می خواهد. نه جنگل، نه دریا، نه عمارتی تاریخی و نه هیچ وسوسه کوچک و بزرگ دیگری.
فقط میخواهم از شهر بروم بیرون، از خودم بروم بیرون و از روزمرگی بروم بیرون.
و اگر انتهای این رفتن به گوشه دنجی بینجامد، آرامش رخوتناکی در رگهایم جاری می شود که هزار سال خستگی را به در می کند. جایی که بی دغدغه باشی، جایی که بهشت کوچکت باشد.
چند وقتی است یکی از این بهشت های کوچک را نشان کرده ام و هر وقت هوس کنم در کمتر از یک ساعت خودم را به آنجا میرسانم.
خودم را میسپارم به امتداد خیابان جی و به سمت شرق اصفهان می رانم. میروم تا قلب کوهپایه، تا کاروانسرای عباسی و میروم تا خاطرات کاروانها و مسافران و شب نشینی های کنار آتش و افسانه ها و عشقهای اساطیریشان.
میروم تا سوز آواز غریبانه مسافرانی که هنوز در لابه لای آجرهای کاروانسرا میشنوی. تا صدای زنگوله ها.
میروم تا ستاره باران شفاف شبهای کاروانسرا که هوش از سرم میبرد.
قلب تپنده این کاروانسرا سفره خانه ایست که با عشق خوراک رهگذران را فراهم می آورد.
به سفره خانه که در می آیی گذر زمان را فراموش میکنی، خودت را می سپاری به امواج آرامش و وجودت را حس زیبایی فرا میگیرد.
خوراک های اینجا سفره های خانه پدر بزرگ را به یادت می آورد و دستپخت فراموش نشدنی مادربزرگ را. عطر اصالت دارد همه چیز و هیچ نشانه ای از تازه به دوران رسیدگی و جاذبه های تقلبی برای جذب توریست نمی بینی. هیچ چیزی توی ذوق نمیزند.
یک سفره خانه ایرانی با همه آنچه که باید باشد. با طعم ها و رنگهای آشنا و اصیل. سفره که می گسترند قلمکار اصفهان است و ظرفهای چینی و سفالین با رنگ و لعاب های چشم نواز.
پیش از غذا شربتی می آورند آمیزه ای از طبیعت و نوستالژی، عطر و طعمش در یک کلام عالی است.
من شیفته دیزی اینجا هستم، در آن سفالینه سبز آتش خورده و کاسه لعابدار آبی. بریان این سفره خانه هم یکی از لذیذترین و سالم ترین بریان های اصفهان است، از کباب مخصوص شاه عباسی هم نمی شود گذشت که کیفیت و کمیتش درخور اهل شکم است.
و به این لیست اضافه می کنم خوراک های اصیلی چون کشک و بادمجان، کلاجوش و قیمه ریزه و کاچی کشک.
و همچنین دیگر کبابها و پلوهای مرسوم هر سفره خانه ای.
تمام خوراکهای گوشتی از بهترین گوشت بره تهیه می شوند و اگر نگاهی به آشپزخانه اینجا بیندازید به تمیزی و مدرن بودنش آفرین خواهید گفت.
چای بعد از غذا هم نشانه مهمان نوازی صاحب سفره خانه است که به رایگان از میهمانان پذیرایی می شود.
هربار که به این سفره خانه بروید با یکی از نیم چاشتهای ایرانی و یا شربتی ویژه غافلگیر خواهید شد.
چیزی که این سفره خانه را برایم تافته جدا بافته می کند این است که مدیر و گردانندگان آن عاشقانه و با تمام وجود به کارشان دل بسته اند و به معنای واقعی میهمانداری می کنند و الگوی خوبی از مهمان نوازی اصفهانی ها هستند.
قیمت ها نیز آن قدر خوب و مناسب هستند که لذت خوردن خوراکها را فراموش نکنید و بار دیگر هم با میل و رغبت به سمت کوهپایه و سفره خانه کاروانسرا راهی شوید.
فضای اینجا چنان دلپذیر و زیباست که دست کم پنج یا شش ساعت سپری می شود و همچنان میل به ماندن دارید.
البته اگر تصمیم به بیتوته کردن هم بگیرید می توانید از اتاقهای کاروانسرا که به صورت هتل در آمده اند استفاده کنید و یک یا چند شب به یادماندنی را به خاطراتتان بیفزایید و روزها دیدنی های منطقه را ببینید.
کوهپایه آثار تاریخی بی نظیری دارد که برای علاقمندان این مقوله جذابیت بسیار دارد.
بارو و دروازه باستانی شهر و آب انبار و مساجد قدیمی با زیرزمینهای دستکند و منبر و کاشیکاریهای منحصر به فرد و...
اگر شما هم گهگاه هوس بیرون شدن از شهر و هیاهویش را دارید رفتن به کاروانسرای عباسی کوهپایه را از دست ندهید.
