بررسی رشد و بازماندگی بچه ماهیان سفید در مخازن پلی اتیلنی چگالی زیاد

ژئوممبران یا پلی اتیلن با چگالی های مختلف در چند سال اخیر برای ساخت مخازن و استخرهای پرورش مورد بهره برداری قرار گرفته است. در جاهایی که تولید اکسیژن کمتری دارد، نیاز به تجهیزات تولید اکسیژن را کاهش می دهد. از فرسایش خاک ناشی از امواج باد و باران در استخرهای خاکی، جلوگیری به عمل می آورد. همچنین کدورت ناشی از نرمی خاک به وسیله سطوح سخت HDPE کاهش یافته و توانایی ماهی را نسبت به تغذیه از کف بهبود می بخشد و محیط بهداشتی و مناسب تری را فراهم می کند و اثر سوئی برای محیط محیط زیست نداشته زیرا هیچ تراوشی نسبت به محیط اطراف خود ندارند.

 تحقیق صورت گرفته شده به صورت مقدماتی جهت ارزیابی میزان رشد و بازماندگی بچه ماهیان سفید در مخازن ژئوممبران و مقایسه آن با مخازن رایج از جمله فایبرگلاس و آکواریوم انجام گرفت. این مطالعه طی مدت 60 روز در تابستان در ایستگاه تحقیقاتی تکثیر و پرورش آبزیان دریای خزر انجام شد. در هر مخزن 70 لیتر آب شیرین و 30 عدد بچه ماهی با میانگین وزن اولیه 650 تا 746 میلی گرم قرار داده شد و هر روز مواد دفعی ماهیان از طریق سیفون از مخازن خارج شده و یک سوم آب تعویض می شود. در کل مدت آزمایش بچه ماهیان به میزان 625.88، 643.54 و 659.48 میلی گرم به ترتیب در تیمارهای فایبرگلاس، آکواریوم و پلی اتیلن افزایش وزن داشتند.

نتایج آزمایش:

بچه ماهیان در مخازن پلی اتیلنی HDPE از نظر طول و وزن نهایی و سایر شاخص های رشد از جمله نرخ رشد ویژه، ضریب تبدیل و بازماندگی، اختلاف چندانی با مخازن فایبرگلاس و آکواریوم نداشته و حتی در برخی موارد در مقایسه با آنها از عملکرد بهتری برخوردار بوده اند. به نظر می رسد مخازن پلی اتیلنی با چگالی زیاد تاثیر منفی روی رشد و بازماندگی آنها نداشته باشند و فقط به دلیل برخورداری از زمینه سیاه رنگ، باعث تیرگی بچه ماهیان می شوند. با توجه به خصوصیات منحصر به فرد این نوع پلی اتیلن از جمله نفوذپذیری بسیار کم، برخورداری از مقاومت زیاد در برابر درجه حرارت و مواد شیمیایی، بررسی و تحقیقات بیشتر احتمالا بتوانند به عنوان یک جایگزین مناسب برای مخازن فعلی مورد استفاده در پرورش ماهیان با تغذیه دستی مطرح شود.