تروکار گاوی فلزی جهت درمان نفخ

در اثر تخمیرهای گوارشی بوسیله میکروارگانیسمهای زنده موجود در شکمبه، مقدار زیادی گاز آمونیاک، گاز کربنیک و متان ایجاد می شود . این گازها معمولا به قسمت بالای شکمبه می آیند که بوسیله رفلکس آروغ بیرون رانده می شوند. آروغ عبارت است از باز شدن اسفنکتر کاردیا (محل اتصال مری به شکمبه ) و خروج مقداری از گازهای تولید شده در شکمبه بوسیله مری و دهان که اگر این عمل به هر علتی قطع شود، باعث انباشتگی این گازها در شکمبه شده و در نتیجه ایجاد نفخ می شود. 

دو نوع نفخ وجود دارد:

الف) نفخ گازی
ب) نفخ کفی

یکی از اقدام ها جهت درمان، خروج گازهای موجود در شکمبه می باشد که می بایست اینکار به سرعت انجام پذیرد. این عمل بوسیله یک سوند مری و یا یک تروکار (که در تهیگاه چپ و اندازه یک دست عقب تر از آخرین دنده و بر روی بر آمده ترین قسمت تهیگاه فرو برده می شود) انجام می گیرد. 
این عمل در مورد نفخ گازی خیلی خوب موثر است ولی در مورد نفخ کفی ناکافی است . در این مورد همزمان با عمل خروج گاز از شکمبه می بایست از داروهای ضد کف مانند روغن پارافین (مخلوطی از نیم لیتر پارافین و نیم لیتر آب ) و سیلیکوﻧﻬا و یا سایر داروهای اختصاصی نیز استفاده نمود. در موارد حاد می بایست اقدام به لاپارتومی نمود.