چگونه از دستکش آنتی ویروس در برابر بیماری، های ریسک از خود محافظت کنیم.

ویروس نقص ایمنی انسانی یا اچ‌آی‌وی، ویروسی است که به سیستم ایمنی بدن - به‌ویژه سلول‌های سفید خونی به نام سلول‌های T-helper CD4 مثبت (CD4) حمله می‌کند. این سلول‌ها که گاهی به عنوان سلول‌های CD4، سلول‌های کمکی T یا سلول‌های T4 نامیده می‌شوند، نقش مهمی در شناسایی پاتوژن‌هایی که به بدن حمله می‌کنند و در ایجاد پاسخ ایمنی علیه آنها بازی می‌کنند. در صورت عدم درمان، HIV به سلول‌های CD4 نفوذ کرده و آن‌ها را از بین می‌برد و توانایی سیستم ایمنی را برای مبارزه با عفونت‌ها و بیماری‌ها مختل می‌کند. هنگامی که تعداد سلول های CD4 به اندازه کافی کم می شود، یا عفونت های خاص مربوط به سیستم ایمنی ضعیف رخ می دهد، ممکن است فرد مبتلا به مرحله نهایی عفونت HIV تشخیص داده شود: سندرم نقص ایمنی اکتسابی یا ایدز. هنگامی که سیستم ایمنی بدن در اثر ایدز ضعیف می شود، بدن ممکن است در مبارزه با برخی سرطان ها یا عفونت های ویروسی، قارچی یا باکتریایی مشکل داشته باشد و این شرایط ممکن است کشنده باشد. در حالی که هنوز درمانی برای HIV وجود ندارد، درمان موثر HIV که به عنوان درمان ضد رتروویروسی (ART) شناخته می‌شود، می‌تواند میزان ویروس را به سطوح غیرقابل شناسایی کاهش دهد، به افراد اجازه دهد زندگی طولانی‌تر و سالم‌تری داشته باشند و به جلوگیری از انتقال ویروس به دیگران کمک کند. دستکش آنتی ویروس از انتقال این ویروس منهوس جلوگیری میکند.

پرسش و پاسخ های رایج تفاوت ایدز و اچ آی وی چیست؟ HIV مخفف ویروس نقص ایمنی انسانی است. اگر HIV مثبت هستید به این معنی است که آزمایش HIV وجود ویروس را در بدن شما تشخیص داده است. HIV به سیستم ایمنی بدن شما حمله می کند. ایدز مخفف بیماری ناشی از HIV، سندرم نقص ایمنی اکتسابی است. این یک مرحله دیررس عفونت است که در آن ویروس HIV به طور فعال به سیستم ایمنی آسیب رسانده است. اولین علائم ایدز چیست؟ آیا HIV می تواند شما را بکشد؟ مراحل عفونت HIV چیست؟ آیا ممکن است به اچ آی وی مبتلا شده باشید و آن را ندانید؟

برای انتقال، ویروس موجود در این مایعات باید از طریق غشای مخاطی (که در رکتوم، واژن، دهان یا نوک آلت تناسلی وجود دارد)، از طریق بریدگی‌ها یا زخم‌های باز یا تزریق مستقیم وارد جریان خون افراد HIV منفی شود. . در ایالات متحده، HIV بیشتر از طریق رابطه جنسی، به ویژه مقاربت مقعدی و واژینال منتقل می شود. افراد همچنین می توانند HIV را با به اشتراک گذاشتن تجهیزات تزریق استفاده شده، مانند سرنگ و سایر لوازم، منتقل کنند. مادران می توانند HIV را در دوران بارداری، تولد و شیردهی به نوزادان منتقل کنند. HIV یک ویروس ضعیف است که نمی تواند برای مدت طولانی در خارج از بدن انسان زندگی کند و بدون میزبان انسان نمی تواند تولید مثل کند. یعنی از طریق بزاق روی ظروف نقره پخش نمی شود. از بوسه روی گونه، در آغوش گرفتن، توالت مشترک، یا بوسیدن دهان بسته؛ یا توسط پشه ها، کنه ها و سایر حشرات. اگر فردی تحت درمان ضدرتروویروسی موثر برای HIV باشد، می‌تواند بار ویروسی خود را تا حد غیرقابل شناسایی کاهش دهد، در این مرحله هیچ خطری برای انتقال HIV به شرکای HIV منفی خود ندارد.

اگر در هیچ یک از این گروه‌های پرخطر نیستید، اما فکر می‌کنید ممکن است شریک زندگی‌تان باشد، CDC فکر می‌کند که شما نیز باید آزمایش شوید. افرادی که باردار هستند یا در تلاش برای باردار شدن هستند نیز باید آزمایش شوند. اگر به اچ آی وی مبتلا هستید، شروع درمان در بارداری می تواند به طور چشمگیری احتمال تولد فرزند شما با HIV را کاهش دهد. برای مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، CDC آزمایش سالانه HIV را توصیه می‌کند، اما اشاره می‌کند که برخی از پزشکان ممکن است بسته به عوامل خطر دیگر، برنامه‌ای را هر سه تا شش ماه برای بیماران خاص توصیه کنند. انواع تست اچ آی وی گزینه های زیادی برای آزمایش HIV وجود دارد. آزمایشاتی وجود دارد که بزاق، خون یا حتی ادرار را تجزیه و تحلیل می کند. آزمایش‌ها برای بررسی علائم مختلف عفونت HIV: آنتی‌بادی‌ها (پروتئین‌هایی که بدن شما برای مبارزه با ویروس می‌سازد)؛ آنتی ژن ها (پروتئین های روی سطح سلول های HIV که باعث تولید آنتی بادی می شوند)؛ یا مواد ژنتیکی واقعی از ویروس HIV. اینکه چه آزمایشی انجام می دهید بستگی به این دارد که فکر می کنید اخیراً در معرض HIV قرار گرفته اید، چه مدت می خواهید برای نتایج صبر کنید و چه احساسی در مورد خون گیری دارید. آزمایش اسید نوکلئیک (NAT): 10 تا 33 روز پس از قرار گرفتن در معرض برای افرادی که علائم مشابه آنفولانزا دارند و اخیراً در معرض خطر قرار گرفته‌اند، آزمایش اسید نوکلئیک (NAT) می‌تواند مواد ژنتیکی HIV را در خون تشخیص دهد. این آزمایش باید در کلینیک انجام شود و هزینه بالایی دارد. معمولاً ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از آن برای تأیید سایر آزمایشات استفاده می کنند.

درمان و گزینه‌های دارویی برای HIV اگر آزمایش HIV مثبت باشد، تحقیقات نشان می‌دهد که اگر بلافاصله مصرف دارو را شروع کنید (یا حتی بعد از مدتی استراحت به درمان بازگردید) و همچنان در آن ادامه دهید، می‌توانید مقدار ویروس را در خون خود بیاورید. بار ویروسی) به سطوح غیرقابل شناسایی، از سیستم ایمنی بدن شما محافظت می کند و از انتقال آن به دیگران جلوگیری می کند. آژانس‌هایی مانند مؤسسه ملی بهداشت (NIH) توصیه می‌کنند که درمان HIV را در اسرع وقت پس از تشخیص شروع کنید.

بیش از 30 داروی مختلف HIV وجود دارد که به هشت کلاس تقسیم می شوند. آنها در مجموع به عنوان درمان ضد رترو ویروسی (ART) شناخته می شوند، از تکثیر ویروس به روش های مختلف جلوگیری می کنند. افراد معمولاً ترکیبی از سه دارو از حداقل دو گروه مختلف مصرف می‌کنند، اگرچه ترکیب‌های دارویی جدید فقط به دو دارو نیاز دارند که در یک قرص ترکیب شده باشند. اکثر داروهای ضد رتروویروسی باید هر روز مصرف شوند تا به درستی عمل کنند. اگرچه پایبندی به این روال دشوار است، اما برای پایین نگه داشتن بار ویروسی (میزان HIV در بدن) و جلوگیری از ایجاد مقاومت دارویی احتمالی، ضروری است.

در ژانویه 2021، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) اولین درمان طولانی اثر HIV را تایید کرد. تزریق ماهی یک بار، که توسط ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی انجام می‌شود، ترکیبی از کابوتگراویر و ریلپیویرین است - که با نام تجاری Cabenuva فروخته می‌شود - و برای بیمارانی است که قبلاً بار ویروسی خود را کاهش داده‌اند. این واکسن ها می تواند به ویژه برای افرادی که با برنامه روزانه قرص ها مشکل دارند مفید باشد.

پیشگیری از اچ‌آی‌وی چندین راهبرد وجود دارد که می‌تواند خطر ابتلای شما به HIV را کاهش دهد یا احتمال انتقال ویروس را به شریک HIV منفی تا حد زیادی کاهش دهد. اگر از ART به طور منظم و دقیقاً طبق تجویز استفاده می‌کنید و بار ویروسی خود را به سطوح غیرقابل شناسایی کاهش داده‌اید (که معمولاً تا شش ماه طول می‌کشد و به دنبال آن مراقبت مداوم است) خطر انتقال ویروس به شریک جنسی شما اساساً صفر است. تحقیقات نشان می‌دهد که این روش پیشگیری از HIV ۱۰۰ درصد در پیشگیری از انتقال جنسی مؤثر است. همچنین می‌توانید خطر ابتلا یا انتقال اچ‌آی‌وی خود را کاهش دهید اگر شما و شریک زندگیتان: از داروهای پیشگیری از HIV استفاده کنید، رویکردی به نام پیشگیری از مواجهه قبل از مواجهه (PrEP). رویکردی به نام پیشگیری پس از مواجهه (PEP) از کاندوم به طور صحیح و مداوم استفاده کنید آلت تناسلی ختنه شده داشته باشید هرگز تجهیزات تزریق دارو را به اشتراک نگذارید تعداد شرکای جنسی خود را محدود کنید. رابطه جنسی مقعدی یا واژینال برای سایر بیماری‌های مقاربتی معاینه و درمان شوید HIV می‌تواند در هر مقطعی از بارداری از مادر به فرزند منتقل شود، اما اگر باردار هستید و HIV دارید، می‌توانید با اطمینان از مصرف داروهای HIV از این امر جلوگیری کنید. به گونه ای هدایت می شود که یک بار ویروسی غیرقابل شناسایی داشته باشید. با پیروی از درمان در طول بارداری، زایمان و زایمان، و اگر کودک شما داروی HIV را چهار تا شش هفته پس از تولد مصرف کند، می توانید خطر انتقال را به 1 درصد یا کمتر کاهش دهید. 

استفاده از دستکش ضد ویروس برای پزشکان و محیط در معرض خط انتقال ویروس ضروری میباشد

خوشحال میشویم تا از نظرات و پیشنهادات سازنده شما در راستای اطمینان بخشیدن به کادر پزشکان محترم به غیر ازاستفاده از دستکش آنتی ویروس  بهرمند شویم.